ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Συνέντευξη τύπου παρέθεσαν την Κυριακή 3 Απριλίου, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι σκηνοθέτες των ταινιών «Ολυμπιακά Ημερολόγια», Αγγελική Κόντις, και «Αιγαίου Κύματα», Αντώνης Ρέλλας. Οι δύο ταινίες ανήκουν στην ειδική ενότητα του 7ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ «Ολυμπιακοί Αγώνες», που περιλαμβάνει ταινίες που καταγράφουν στιγμές και πρόσωπα που συμμετείχαν στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του περασμένου καλοκαιριού.
Πρώτος τον λόγο πήρε ο Αντώνης Ρέλλας, ο οποίος υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σενάριο και την παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Αιγαίου Κύματα». Ο Αντώνης Ρέλλας ξεκίνησε να καταγράφει με την κάμερα την προσπάθεια πέντε παραολυμπιακών αθλητών να διασχίσουν κολυμπώντας, έναν χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την απόσταση Σούνιο – Μήλος, προκειμένου να συμβάλλουν μ’αυτόν τον τρόπο στη διαφήμιση των Παραολυμπιακών Αγώνων. «Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι όμως ήθελαν να περάσουν και ένα διαφορετικό μήνυμα για τους αθλητές με αναπηρία και γενικότερα για τους ανθρώπους με αναπηρία» τόνισε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Ρέλλας, και συνέχισε:
«Ακολούθησα την αποστολή από το Σούνιο μέχρι τη Μήλο, μια απόσταση μεγαλύτερη από 150 χλμ., την οποία διέσχισαν πέντε αθλητές με αναπηρία και δύο αρτιμελείς. Φτάνοντας στη Μήλο ένιωσα πόσο σημαντικό ήταν το υλικό αυτό που είχα στα χέρια μου. Αποφάσισα να το πάω λίγο μακρύτερα και ακολούθησα αυτά τα πέντε παιδιά μέχρι την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, κατέγραψα την καθημερινότητά τους, την προπόνησή τους, τους πήρα συνεντεύξεις, τους ακολούθησα μέχρι τη μεγάλη τους στιγμή, μέχρι τον τελικό. Έτσι λοιπόν δημιούργησα αυτό το ντοκιμαντέρ».
» Όντας ο ίδιος άνθρωπος με αναπηρία όταν έμαθα για το εγχείρημα πίστεψα ότι αυτή ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία, για να ανατραπεί ο μύθος περί αναπηρικής δυστυχίας, ο οποίος υπάρχει στη χώρα μας, και γενικότερα υπάρχει σε όλο τον δυτικό πολιτισμό, που θέλει τους ανθρώπους με αναπηρία a priori δυστυχισμένους, καταραμένους, κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν το ντοκιμαντέρ αυτό ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να μιλήσω με αποδείξεις, με ντοκουμέντα, για τους ανθρώπους με αναπηρία κυρίως αλλά και για τους αθλητές με αναπηρία, και για τους αθλητές με αναπηρία γιατί ουσιαστικά δεν διαφέρουν από τους αρτιμελείς αθλητές, αφού αγωνίζονται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, προπονούνται με τον ίδιο τρόπο».
Ο Αντώνης Ρέλλας κατέγραψε στην ταινία του τα πέντε διαφορετικά συναισθήματα, τα οποία βίωσε ο ίδιος προσωπικά όταν βρέθηκε στη θέση του ανθρώπου με αναπηρία: «Αρχικά απογοήτευση, έπειτα αντιμετώπιση των πραγμάτων, στη συνέχεια μάχη -μάχη με τα κύματα στο ντοκιμαντέρ, μάχη με τη ζωή στην καθημερινότητα-, κατόπιν η συμμετοχή και οι συμμέτοχοι, δηλαδή οι άνθρωποι που σε αγκαλιάζουν και σε αποδέχονται γι’ αυτό που είσαι και όχι γι’αυτό που δεν έχεις και στο τέλος η ολοκλήρωση». Ο Αντώνης Ρέλλας κατέληξε με μια φράση της ταινίας του «έρωτας είναι η ζωή, ποτέ δεν ματαιώνεται, και είναι όμορφη όπως και νά ‘ναι».
Παίρνοντας τον λόγο η Αγγελική Κόντις, δημιουργός της ταινίας «Ολυμπιακά Ημερολόγια» συνεχάρη τον Αντώνη Ρέλλα για την εξαιρετική του δουλειά στο ντοκιμαντέρ «Αιγαίου Κύματα». Μιλώντας για την δική της ταινία ανέφερε ότι ένιωσε την ανάγκη να δημιουργήσει αυτό το ντοκιμαντέρ εφόσον βρισκόταν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του κορυφαίου γεγονότος των Ολυμπιακών Αγώνων. «Αποφάσισα να πάρω την κάμερα και να δείξω αυτό που γινόταν στην Αθήνα, στην πόλη και τους αγώνες, μέσα από τα μάτια και την καθημερινή ζωή τριών ανθρώπων, που ζούσαν και εργάζονταν στην πόλη. Ήρωες μου ήταν η Αλεξία Αμβράζη, δημοσιογράφος στον ξενόγλωσσο ραδιοφωνικό σταθμό Athens International Radio (104.4) του Δήμου Αθηναίων, ο πατέρας μου, Βασίλειος Κόντις, Έλληνας από την Αμερική που ήρθε να εργαστεί ως εθελοντής στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο Σταύρος Μελισσινός, που είχε ένα μαγαζάκι στου Ψυρρή, όπου συγκεντρώνονταν όλοι οι ξένοι που έψαχναν το αυθεντικά ελληνικό που δεν το εύρισκες εύκολα στην ολυμπιακή Αθήνα» ανέφερε η ίδια η Αγγελική Κόντις, μιλώντας για την ταινία της. Η δημιουργός κατέληξε λέγοντας ότι μέσα από τα δύο ντοκιμαντέρ, το «Ολυμπιακά Ημερολόγια» και το «Αιγαίου Κύματα» τίθεται το ερώτημα του τι θα απομείνει στην Ελλάδα από την τεράστια επένδυση που έγινε για τους Ολυμπιακούς και τους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
