Γκοντάρ, μόνο

Πώς κάνεις ένα πορτρέτο του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ή καλύτερα ένα πορτρέτο της μεθοδολογίας του, του σύμπαντός του, του τρόπου με τον οποίο οικοδομούσε ή αποδομούσε το σινεμά, που να είναι αντάξιο της δικής του κινηματογραφικής αυθάδειας και ιδιοφυΐας; Πώς αλλιώς παρά παίρνοντας ρίσκα και δοκιμάζοντας μερικές εξίσου ρηξικέλευθες μεθόδους, πιστός στο παράδειγμά του. Οι δύο κιμηματογραφιστές μας βυθίζουν στην αποθήκη στην οποία το 2010 μεταφέρθηκε όλο το αρχείο που διατηρούσε ο Γκοντάρ στην Ελβετία και επινοούν έναν σωσία (ή μια διπλοτυπία) του σκηνοθέτη, ο οποίος αποτελεί τον οδηγό μας στον κόσμο του. Αποσπάσματα από τα γραπτά του, τις εικόνες του, την οπτική του στο σινεμά ανοίγουν πόρτες στη μυθολογία και στις τεχνικές του, στο μοναδικό του βλέμμα, επομένως και στην κοσμοθεωρία του. Οι διερωτήσεις του, ο ασταμάτητος πειραματισμός του στον κινηματογράφο και στη φύση της δημιουργίας, αναδεικνύονται εδώ ως εξαιρετικά γόνιμες κι ακόμη επίκαιρες, και συνυφαίνονται σε ένα φιλμ-δοκίμιο που είμαστε σίγουροι ότι ο ίδιος ο Γκοντάρ θα απολάμβανε με το παραπάνω.