Το δάσος μέσα μου

Τα δάση της Τάιγκα της Σιβηρίας και τα τοπία μαύρης λάβας ενός ηφαιστείου της Χαβάης σχηματίζουν το ιδιαίτερο σκηνικό στο οποίο λαμβάνει χώρα μια απεύθυνση –υπό τη μορφή ποιητικού/φιλοσοφικού μονολόγου– της Ρεμπέκα Ε. Μάρσαλ στο μικρό παιδί της, που επιθυμεί να μεταδώσει την αίσθηση της αβεβαιότητας της ζωής στη γη. Η σκηνοθέτρια του υποβλητικού Το δάσος μέσα μου χρησιμοποιεί πλάνα που έχει γυρίσει σε μια χρονική περίοδο πολλών ετών, δημιουργώντας διαρκώς συνδέσεις ανάμεσα σε μια ηλικιωμένη γυναίκα που επιβιώνει μόνη της στο δάσος και του πληρώματος μιας διαστημικής αποστολής, το οποίο προσπαθεί να προσομοιώσει επακριβώς τη ζωή στον Άρη σε συνθήκες πλήρους συμπαντικής απομόνωσης. Από τη μία, μια γυναίκα που τρομάζει τις απειλητικές αρκούδες χτυπώντας συντρίμμια διαστημικών πυραύλων· από την άλλη οι επίγειοι αστροναύτες· και στη μέση μια μητέρα που αγωνιά για την επιβίωση της ανθρωπότητας επειδή μέρος της θα είναι και το πρόσωπο που αγαπά περισσότερο στον κόσμο.