'Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΥΣΗ' ΚΑΙ 'ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ' ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το Σάββατο, 8 Μαρτίου, στο Ολύμπιον RENAULΤ στο πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ – Εικόνες του 21ου Αιώνα, ο Κυριάκος Κατζουράκης, η Λουκία Ρικάκη και οι Τίμων Κουλμάσης - Ηρώ Σιαφλιάκη παρουσίασαν τις ταινίες τους Ο Δρόμος Προς τη Δύση, Το Αιγαίο Μέσα από τα Λόγια των Ποιητών και Δρόμοι του Ρεμπέτικου αντίστοιχα, οι οποίες προβάλλονται στο επίσημο πρόγραμμα εκτός συναγωνισμού.
Η Ηρώ Σιαφλιάκη μιλώντας για τους Δρόμους του Ρεμπέτικου ανέφερε: «Η ταινία προβάλλει κάποια σημεία στην πορεία του ρεμπέτικου, τι έχει μείνει ζωντανό από το ρεμπέτικο και τι μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους του σήμερα. Σημασία στα ντοκιμαντέρ κατά τη γνώμη μου έχει ο τρόπος που πλησιάζεις τα πράγματα». Ο Τίμων Κουλμάσης συμπλήρωσε ότι «η ταινία μοιάζει με ένα ελεύθερο ποίημα και υπάρχουν διάφορα επίπεδα σε αυτήν». Αναφερόμενος δε στη σχέση φόρμας και περιεχομένου σε μια ταινία τόνισε ότι «το πώς φτιάχνει το τι, δηλαδή το περιεχόμενο διαμορφώνει τη φόρμα».
Η Λουκία Ρικάκη αναφερόμενη στην ταινία Το Αιγαίο Μέσα από τα Λόγια των Ποιητών είπε: «Ένας θαλάσσιος δρόμος ενώνει τα 14 νησιά του Αιγαίου. Ήταν μια ‘ταινία ανάθεσης’. Υπήρχε ένας διαγωνισμός του υπουργείου Πολιτισμού και κατέθεσα ένα σενάριο, το οποίο βραβεύτηκε και με τα χρήματα αυτά έκανα την ταινία. Έκανα μια έρευνα και συμπεριέλαβα τα κείμενα 45 συγγραφέων, καθώς και κείμενα του Σεφέρη, του Καβάφη και του Ελύτη. Τα κείμενά τους ήταν τόσο υμνητικά για την Ελλάδα που μερικές φορές αναγκάστηκα να κάνω μικρή λογοκρισία σε αυτά».
Το λόγο πήρε ο Κυριάκος Κατζουράκης, ο οποίος τόνισε τα εξής για την ταινία του Ο Δρόμος προς τη Δύση: «Η ταινία μου είναι συνδυασμός ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, αλλά ακόμη και η fiction είναι ένα είδος ντοκουμέντου για παράδειγμα η Κάτια Γέρου προσπάθησε στην ταινία να βάλει σε ένα ρόλο διάφορα ντοκουμέντα. »Δεν υπάρχει μετανάστης χωρίς να υπάρχει ένας πόλεμος από πίσω. Φυσικά υπάρχει εμπάθεια εκ μέρους μας στην ταινία, δεν ήμασταν ουδέτεροι σε αυτά που καταγράψαμε. »Για να υπάρξεις ως μετανάστης σήμερα πρέπει να ξεχάσεις το ‘Αιγαίο’ σου. Πρέπει να ξεχάσεις τη γλώσσα σου για να γίνει μέρος ενός καινούργιου πολιτισμού…».
Στο τέλος της συνέντευξης η Λουκία Ρικάκη αναφέρθηκε και στην κατηγοριοποίηση που γίνεται σήμερα στην τέχνη λέγοντας: «Είναι πολύ ασφαλές να κάνεις κατηγοριοποίηση σε όλους τους τομείς: στην πολιτική, στην κοινωνία και φυσικά στην τέχνη». Επίσης σε ό,τι αφορά τους μετανάστες είπε ότι «προσπαθώ να βρίσκω γύρω μου αισιόδοξα μηνύματα. Το επόμενο ντοκιμαντέρ μου θα αφορά την περίπτωση ενός 33χρονου Έλληνα δασκάλου, ο οποίος διδάσκει στο σχολείο ενός χωριού με πέντε Αλβανούς μαθητές και έναν Έλληνα. Αυτό για μένα είναι ένα αισιόδοξο παράδειγμα».
