Αραράτ / Ararat
Aπό Παρασκευή 31 Iανουαρίου έως Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου
Ωρες προβολών: 18.30, 20.45, 23.00
Σκηνοθεσία, σενάριο: Atom Egoyan Φωτογραφία: Paul Sarossy Μουσική: Michael Dana Ηθοποιοί: Christopher Plummer, Charles Aznavour, Elias Koteas, Arsinée Khanjian, Bruce Greenwood (I), Eric Bogosian, David Alpay. Διάρκεια: 115’
Aφετηρία για αυτή την ταινία είναι ένα ιστορικό γεγονός: το 1915 περισσότερο από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι (τα δύο τρίτα του συνόλου πληθυσμού αρμενικής καταγωγής) σφαγιάσθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, μια αληθινή γενοκτονία την οποία το σύγχρονο τουρκικό κράτος ποτέ δεν αναγνώρισε.
Στο κέντρο της αφήγησης υπάρχουν οι προσπάθειες ενός αρμένικης καταγωγής σκηνοθέτη να αναπαραστήσει σε ταινία αυτό το τραυματικό γεγονός. Περιφερειακά πρόσωπα, αλλά όχι ήσσονος σημασίας για την δραματική πλοκή, είναι ένας 18χρονος που μόλις έχει επιστρέψει από ένα ταξίδι στην Τουρκία, ένας τελωνειακός που τον συναντά στο αεροδρόμιο, η μητέρα του 18χρόνου ιστορικός της τέχνης, η Γαλλίδα ερωμένη του (που τυχαίνει να είναι και ετεροθαλής αδελφή του), ο γιος του τελωνειακού και ο κατά το ήμισυ Τούρκος φίλος του, ηθοποιός στην ταινία που γυρίζει ο σκηνοθέτης.
Το ιστορικό παρελθόν, τα τραύματα, και οι ανοικτές πληγές, εισβάλλουν δυναμικά στο παρόν και διαταράσσουν τόσο τις ισορροπίες της ψυχής όσο και την καθημερινότητα. Η λύτρωση από τις τραυματικές μνήμες, η συνδιαλλαγή με το παρελθόν, η αναζήτηση εθνικής ταυτότητας, οι σχέσεις ιστορίας και τέχνης, η πραγματικότητα και η αναπαράσταση, οι τεταμένες σχέσεις στο εσωτερικό μιας οικογένειας: είναι ορισμένοι από τους άξονες που αναπτύσσει η σκηνοθεσία.
Γεμάτη από έντονα συναισθήματα και δυνατές εικόνες αυτή η πολυεπίπεδη ταινία περιγράφει τις πολλές και απρόοπτες εκδοχές ενός δυσβάστακτου και τραυματικού παρελθόντος. Μέσα από τον πυκνό ιστό των σχέσεων αναδύονται οι πάγιοι προβληματισμοί του σκηνοθέτης σχετικά με την οικογένεια, το τραύμα της απώλειας, τη χίμαιρα της αναπαράστασης, την αδυναμία καταγραφής της πραγματικότητας.
Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάνες. Βασίζεται στη μικρού μήκους ταινία του σκηνοθέτη, με τίτλο A Portrait of Arshile (1995), ένα πορτρέτο για κάποιον επιζώντα της γενοκτονίας.
