Στο πλαίσιο των Agora Talks του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, στο MOMus-Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, συζήτηση με τίτλο «Μια δυναμική προοπτική» σε συνεργασία με το Women in Film and Television Greece (WIFT GR). Στη συζήτηση συμμετείχαν o Fatih Abay, diversity and inclusivity officer στην European Film Academy (Γερμανία), η Έλενα Αθανασιάδου, παραγωγός στη Βοο Productions (Ελλάδα), η Χρυσιάννα Παπαδάκη, σκηνοθέτης και σεναριογράφος (Ελλάδα) και η Άννα Γερμανίδη, director of exhibition & programming από τη Modern Films (Ηνωμένο Βασίλειο). Τη συζήτηση συντόνισε η Έλενα Χριστοπούλου, Film-trained holistic coach (Ελλάδα).
Συζητήθηκε το ποιες αλλαγές γιορτάζουμε, ποιες προθέσεις προβάλλουμε και τι ορίζοντες ανοίγουμε για τους σκηνοθέτες και το κοινό, αλλά και το πώς μπορεί η βιομηχανία να υποστηρίξει και να συμβάλλει στο κοινωνικό αντίκτυπο που φέρνουν στο προσκήνιο οι γυναικείες ταινίες queer θεματικής. Τη συζήτηση προλόγισε ο manager της Αγοράς, Θάνος Σταυρόπουλος και έδωσε τον λόγο στη συντονίστρια, Έλενα Χριστοπούλου, η οποία καλωσόρισε το πάνελ και τους παρευρισκόμενους.
Τη συζήτηση ξεκίνησε η Άννα Γερμανίδη, η οποία δήλωσε πως έχει παρατηρήσει σαφή αλλαγή στην queer εκπροσώπηση στον κινηματογράφο. Ωστόσο, τόνισε πως έχει προσέξει μη ρεαλιστικές εκπροσωπήσεις και άνισες ευκαιρίες στη βιομηχανία, καθώς οι queer ταινίες για θηλυκότητες δεν υπάρχουν σε αφθονία και θεωρούνται niche είδος. Ανέφερε πως η αλλαγή είναι πραγματική, αλλά απέχουμε πάρα πολύ από την πραγματική ισότητα ενώ υπογράμμισε τη σημασία της συσπείρωσης και της υποστήριξης από την κοινότητα. Στη συνέχεια, το λόγο πήρε η Χρυσιάννα Παπαδάκη, αναφέροντας πως προέρχεται από τον τομέα της κοινωνικής έρευνας, πράγμα που της επιτρέπει μια διεισδυτική ματιά. Τόνισε πως η απλή αύξηση του queer περιεχομένου δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε περιεχόμενο το οποίο είναι άξιο κατανάλωσης και υπογράμμισε τη σημασία της ποιοτικής έναντι της ποσοτικής αξιολόγησης της queer εκπροσώπησης. Δήλωσε πως είναι δυστυχώς συχνό να αντιμετωπίζονται οι queer καλλιτέχνες αμυντικά από τις χρηματοδοτικές πηγές.
Ακολούθως, η Έλενα Αθανασιάδου ανέφερε πως μία ιδέα ή ένα queer project δεν είναι βέβαιο πως θα μεταφραστεί σε ένα ολοκληρωμένο έργο. Τόνισε τη σημασία χρήσης των έργων με queer περιεχόμενο για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά και την ευρύτερη προώθησή τους σε διανομή στις αίθουσες και σε κινηματογραφικά φεστιβάλ. Υπογράμμισε τον κομβικό ρόλο που διαδραματίζουν τα κινηματογραφικά φεστιβάλ στην εξοικείωση του κοινού με διαφορετικές όψεις του κινηματογράφου. Τέλος, o Fatih Abay μίλησε από θεσμική σκοπιά και ανέφερε πως τα τελευταία χρόνια, πολλοί επαγγελματίες διεκδικούν την ταυτότητά τους. Ωστόσο, κοιτώντας τις ευρωπαϊκές ταινίες, παρατηρεί έλλειψη εκπροσώπησης από γυναίκες σκηνοθέτες που θέλουν να διηγηθούν ιστορίες με queer θεματική. Ολοκλήρωσε τονίζοντας τη σημασία του να αποφευχθεί η πόλωση μεταξύ βιομηχανίας και queer κοινότητας και να θεσπιστεί ένα πλαίσιο συζήτησης και επικοινωνίας και από τις δύο πλευρές.
