Εικόνες του 21ου Αιώνα
14-23 Μαρτίου 2014
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
ΡΕΥΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ / ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΣ
/ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν το Σάββατο 22 Μαρτίου 2014, στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες Άγκνες Σος (Ρεύματα αγάπης), Τόμας Χέιλι (Αμερικανός ονειροπόλος) και Κλάους Ντρέξελ (Στο χείλος του κόσμου).
Aρχικά ο Τόμας Χέιλι μίλησε για το θέμα του ντοκιμαντέρ του Αμερικανός ονειροπόλος που παρακολουθεί τον Τζούλιαν, έναν άνδρα από τη Φλόριντα ο οποίος ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη με αφορμή τη δέκατη επέτειο από την 11η Σεπτεμβρίου. Ο σκηνοθέτης παρατήρησε σχετικά: «Μένω στη Γαλλία, αλλά τα τελευταία δέκα-δώδεκα χρόνια άρχισε να μου γεννιέται η περιέργεια για το τι ακριβώς συμβαίνει στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την επανεκλογή του Τζορτζ Μπους. Γνώρισα τον Τζούλιαν το 2009, ένα χρόνο πριν ξεκινήσω τα γυρίσματα. Έχει σημασία να αναφέρω ότι το 2010, όταν έγιναν οι εκλογές, υπήρξαν δημόσιες αντιπαραθέσεις για την ανέγερση ενός ισλαμικού πολιτιστικού κέντρου κοντά στο Σημείο Μηδέν. Αυτό το θέμα χρησιμοποιήθηκε πολιτικά και εναντίον του Μπαράκ Ομπάμα. Προσπαθούσα τότε να κατανοήσω τι συνέβαινε στη χώρα. Καταλαβαίνω το πατριωτικό συναίσθημα, αν και με ανησυχεί η υπάρχουσα ισλαμοφοβία. Πριν την 11η Σεπτεμβρίου οι Αμερικανοί δεν είχαν ιδέα για το Ισλάμ και τώρα πωλούνται μπλουζάκια με τη φράση ‘’Το μόνο που ξέρω για το Ισλάμ είναι η 11η Σεπτεμβρίου’’. Με ανησυχούν οι τόσο απλουστευτικές προσεγγίσεις». Αναλύοντας τον χαρακτήρα της ταινίας του, ο δημιουργός είπε: «Ο Τζούλιαν προερχόταν από ένα περιβάλλον όπου κυριαρχούσε ο πατριωτισμός και αναζητούσε απεγνωσμένα να βρει μία θέση στην κοινωνία, να συνδεθεί με τον περίγυρό του. Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στο αμερικάνικο όνειρο, εξ’ ου και ο τίτλος της ταινίας».
Στη συνέχεια, η Άγκνες Σος μίλησε για το ντοκιμαντέρ της Ρεύματα αγάπης, που γυρίστηκε σε ένα μικρό χωριό της Ουγγαρίας όπου οι κάτοικοι μιλούν ανοιχτά μπροστά στην κάμερα για την αγάπη, το σεξ και τη ζωή. Η δημιουργός αναφέρθηκε στο θέμα της οικειότητας: «Πάντα κάνω ταινίες που περιέχουν το στοιχείο της οικειότητας. Δεν ξέρω πώς ακριβώς γίνεται. Ίσως μπορούν να το κάνουν όλοι. Εμπιστεύεσαι τους άλλους και σε εμπιστεύονται». Η κ. Σος σημείωσε: «Μετά το μοντάζ πάντα φοβάμαι να δείξω την ταινία στους ανθρώπους που κινηματογράφησα. Η ταινία φτιάχνεται για αυτούς από αυτούς και μετά πρέπει να δουν τη ζωή τους να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια τους μέσα σε εβδομήντα λεπτά. Είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οι άνθρωποι που κινηματογραφώ μου δίνουν ένα δώρο, τη ζωή τους, κι εγώ παρακολουθώ τη μοίρα τους για ένα διάστημα». Η Άγκνες Σος αναφέρθηκε στο στοιχείο του χιούμορ που χαρακτηρίζει στο ντοκιμαντέρ: «Υπάρχει αρκετό χιούμορ γιατί οι ήρωες είναι μεγάλοι σε ηλικία, σοφοί, ενδιαφέροντες, γελαστοί και αστείοι. Στην ταινία υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να γελάς και να κλαις. Οι άνθρωποι αυτοί μιλούν για την αγάπη, την ψυχή, το σώμα και τις παραδόσεις τους». Αναφορικά με τον έρωτα στην ταινία της, η δημιουργός σημείωσε: «Κατά τη γνώμη μου η λέξη ‘’σεξ’’ είναι πολύ σύγχρονη και δεν μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω σε σχέση με αυτούς τους ανθρώπους, γι’ αυτό προτιμώ τον όρο ‘’σωματικός έρωτας’’. Οι άνθρωποι αυτοί σέβονται τη ζωή και την αγαπούν. Ξέρουν τι σημαίνει να υποφέρεις γιατί έχουν ζήσει σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας και εκτιμούν τις μικρές χαρές της ζωής».
Σε μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων εστιάζει το ντοκιμαντέρ Στο χείλος του κόσμου του Κλάους Ντρεξέλ, ο οποίος σκιαγραφεί τα πορτρέτα άστεγων ανθρώπων στο Παρίσι. Ο σκηνοθέτης ανέφερε σχετικά: «Πάντα λέω στα τέσσερα παιδιά μου να μην περιφρονούν κανένα, γιατί κάθε άνθρωπος ξέρει τουλάχιστον ένα πράγμα καλύτερα από εμάς. Με αυτή τη σκέψη, μου ήρθε η ιδέα ότι στο Παρίσι υπάρχουν τόσοι άστεγοι που παρατηρούν εμάς και τις ζωές μας, αλλά δεν ξέρουμε ποιοι είναι και τι σκέφτονται για εμάς. Ξεκίνησα να κάνω αυτή την ταινία από περιέργεια και μεταμορφώθηκα μέσα από αυτή». Μιλώντας για τους ήρωές του ο κ. Ντρέξελ είπε: «Με υποδέχτηκαν με ανοιχτή αγκαλιά, με τρόπο που δε θα μπορούσα να φανταστώ. Ένας από τους ήρωες, ο Ανρί, για παράδειγμα, δεν έχει τίποτα παρά μία κουβέρτα, κυκλοφορεί χωρίς ρούχα το χειμώνα και μένει στο Σανζ Ελιζέ, αλλά όταν μας γνώρισε μας υποδέχτηκε με χαρά και γενναιοδωρία. Είναι ένα σύμβολο. Αν ρωτήσεις τους περισσότερους ανθρώπους τι είναι σημαντικό για αυτούς θα σου απαντήσουν το χρήμα και η αγοραστική δύναμη, αλλά αυτοί οι πάμφτωχοι άνθρωποι σου δείχνουν ότι το να αγαπάς το διπλανό σου είναι το σημαντικότερο όλων».
Οι παράλληλες εκδηλώσεις του 16ου ΦΝΘ, χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
