Το πρωτοποριακό Διαγωνιστικό Τμήμα Immersive: All around cinema αγκαλιάζει XR δημιουργίες που αξιοποιούν σύγχρονες νέες τεχνολογίες για να παρουσιάσουν διαφορετικές όψεις μιας εκτεταμένης πραγματικότητας, ανοίγοντας νέους δρόμους για την πρόσληψη και ερμηνεία τόσο της κινούμενης εικόνας όσο και της ίδιας της κινηματογραφικής τέχνης. Στην Καλύτερη Ταινία Immersive θα απονεμηθεί ο Χρυσός Αλέξανδρος Immersive, ο οποίος συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 2.000 ευρώ.
Το Διαγωνιστικό Τμήμα Immersive του 27ου ΦΝΘ περιλαμβάνει 8 ταινίες με ισχυρό πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό πρόσημο, θίγοντας παράλληλα μια σειρά από ζητήματα που σχετίζονται με τα όρια της ανθρώπινης συνείδησης. Οι ταινίες του φετινού Immersive: All around cinema μάς ταξιδεύουν από το ουκρανικό δράμα και τις ανοιχτές πληγές του Βιετνάμ μέχρι τις πρώτες σπίθες του αγώνα για την ελευθερία του λόγου στην Κίνα και την ιστορία δύο ηρωικών γυναικών που άνοιξαν νέους δρόμους σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Ανάμεσα στις ταινίες του Διαγωνιστικού Τμήματος Immersive υποδεχόμαστε και μια ελληνική συμμετοχή, το 548 ημέρες χωρίς το όνομά μου της Γιολάντας Μαρκοπούλου, η οποία είχε συμμετάσχει και στο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με τη συναρπαστική διαδραστική εγκατάσταση White Dwarf.
|
Ισόγειο Αποθήκη Γ Προβλήτα Α, Λιμάνι Θεσσαλονίκης Διάρκεια και ωράριο λειτουργίας: 06-16/03/2025 - 13:00-21:00 Εισιτήριο: 3 ευρώ |
Παράλληλα, στο πλαίσιο του τμήματος Immersive του 27ου ΦΝΘ θα παρουσιαστεί εκτός συναγωνισμού η διαδραστική εικαστική εγκατάσταση To AI & εγώ / AI & Me από τo καλλιτεχνικό δίδυμο mots από τη Ρουμανία, τους σκηνοθέτες και διαμεσικούς καλλιτέχνες Ντανιέλα Νεντοβέσκου και Οκτάβιαν Μοτ. Το συναρπαστικό AI & Me, που αποτελείται από δύο ξεχωριστά ωστόσο αλληλοσυμπληρούμενα σκέλη (The Confessional και AI Ego) πραγματεύεται την ανομολόγητη ανθρώπινη επιθυμία της υποβολής σε αξιολογική κρίση από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Το αρχικό πορτρέτο που σκιαγραφεί η μηχανή συνοδεύεται σε δεύτερο στάδιο (για εκείνους που θα επιλέξει η μηχανή) από την παραγωγή επινοημένων εικόνων στις οθόνες που είναι τοποθετημένες στον χώρο, οι οποίες απεικονίζουν τους συμμετέχοντες σε μια σειρά από αλλόκοτα και ανοίκεια σκηνικά. Μια εμβυθιστική εμπειρία που διαταράσσει την έννοια της ταυτότητας που έχουμε συγκροτήσει για τον εαυτό μας, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με ορισμένες άβολες και απωθημένες σκέψεις που ίσως και να μην είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό μας.
Η Ντανιέλα Νεντοβέσκου και ο Οκτάβιαν Μοτ, γνωστοί και ως mots, είναι σκηνοθέτες και και διαμεσικοί καλλιτέχνες από τη Ρουμανία, οι οποίοι ζουν και δραστηριοποιούνται ως καλλιτεχνικό δίδυμο στη Γερμανία εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Πέρα από κινηματογραφικές ταινίες και πρότζεκτ που σχετίζονται με τις κινούμενες εικόνες, οι mots κατασκευάζουν μηχανές στο εργαστήριό τους, αποβλέποντας στην ενεργή συμμετοχή των θεατών, οι οποίοι καλούνται να αναλογιστούν τη δική τους συμπεριφορά και στάση. Το τελευταίο διάστημα έχουν εντάξει την Τεχνητή Νοημοσύνη στα καλλιτεχνικά τους εργαλεία, διερευνώντας όχι μόνο τον αντίκτυπό της στην κοινωνία, αλλά και τα όσα φανερώνει για εμάς τους ίδιους αυτή η πρωτοποριακή και αχαρτογράφητη μορφή νοημοσύνης.
|
Δυτικό Φυλάκιο Εισόδου - Πύλη 1 Προβλήτα Α, Λιμάνι Θεσσαλονίκης Διάρκεια και ωράριο λειτουργίας: 06-16/03/2025 - 13:00-21:00 Είσοδος ελεύθερη |
Την κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού Τμήματος Immersive συγκροτούν οι:
Σκοτ Μόρις (επικεφαλής ψηφιακός παραγωγός για την Tate, Ηνωμένο Βασίλειο)
Στέλλα Νταβάρα (συντονίστρια CPH:LAB και XR εκθέσεων στο φεστιβάλ CPH:DOX, Ελλάδα)
Κάρεν Σιρίλο (εικαστική καλλιτέχνις, επιμελήτρια & δημοσιογράφος, ΗΠΑ)
Οι ταινίες του τμήματος Immersive: All around cinema:
548 ημέρες χωρίς το όνομά μου
Γιολάντα Μαρκοπούλου
Ελλάδα, 2024, 14’
Το 1943, η 10χρονη Ροζίνα αποφασίζει να γράψει από την κρυψώνα της (ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) το ημερολόγιό της, χρησιμοποιώντας το ψεύτικο όνομα Ρούλα Καρακώτσου. Αυτός ήταν ο μόνος της τρόπος διαφυγής από τους Ναζί, καθώς πέρασε 548 ημέρες ανώνυμης ύπαρξης μέσα στη σιωπή. Ο θεατής βιώνει την περιπέτειά της μέσα από την παιδική της ματιά και τις αφηγήσεις της, όσο παραμένει κρυμμένη.
Άδεια χρήσης
Ραφάου Κρούσκα
Πολωνία, 2024, 15’
Μια ατομική εμπειρία εικονικής πραγματικότητας, η οποία διερευνά τη διαδικτυακή αλληλεπίδραση και τη συμπεριφορά των αλγορίθμων. Η ταινία επαναπροσδιορίζει την έννοια της συναίνεσης του χρήστη ή της χρήστριας, ενσωματώνοντάς τη σε ένα πολυεπίπεδο ψηφιακό περιβάλλον. Παράλληλα, εξετάζει τις αντιδράσεις των αλγορίθμων, αγγίζοντας ζητήματα συνείδησης, παραπλάνησης και μοναδικότητας, δημιουργώντας μια γέφυρα μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων οπτικών.
Έκσταση II - Πύλη
Αλίσα Μπέρτζερ
Γαλλία-Γερμανία-Ουκρανία, 2024, 19’
Ένα έργο που επικεντρώνεται στον Μάρκο, Ουκρανό χορευτή της Vogue, ο οποίος επισκέπτεται ξανά το εγκαταλελειμμένο του διαμέρισμα στην περιοχή του Ντονμπάς, όπου ο πόλεμος μαίνεται εδώ και δέκα χρόνια. Η ταινία συνδυάζει την έννοια ενός χαμένου, φυσικού σπιτιού με το σώμα του χορευτή ως ένα άυλο, αιώνιο καταφύγιο.
Κάπου άγνωστα στην Ινδοκίνα
Άσιο Τσιχσιούνγκ Λιου & Φενγκ-Τινγκ Τσου
Ταϊβάν-Βέλγιο-Καναδάς-Βιετνάμ-Καμπότζη, 2024, 37’
Τη δεκαετία του 1970, εν μέσω του χάους του Πολέμου του Βιετνάμ και της γενοκτονίας που διαπράττουν οι Ερυθροί Χμερ στην Καμπότζη, μια μεγάλη προσφυγική κρίση ξέσπασε στην Ινδοκίνα. Δύο νεαρές Βιετναμέζες αδελφές εγκατέλειψαν τον πόλεμο και βρήκαν καταφύγιο σε έναν καταυλισμό προσφύγων στην Ταϊβάν. Τριάντα χρόνια αργότερα, η μεγαλύτερη από τις δύο βλέπει στον ύπνο της τη νεκρή αδελφή της, που της αποκαλύπτει πως ο καταυλισμός σύντομα θα κατεδαφιστεί.
Κόντρα στον άνεμο
Φλόριαν Ζίμπερτ
Γερμανία, 2023, 25’
Μια καθηλωτική εμπειρία εικονικής πραγματικότητας που ζωντανεύει το συναρπαστικό ταξίδι της Σαρλότ Μέρινγκ και της Μέλι Μπέζε, των πρωτοπόρων γυναικών της γερμανικής αεροπορίας. Βιώστε την τολμηρή τους προσπάθεια να κατακτήσουν τους αιθέρες και να σπάσουν τα εμπόδια του ανδροκρατούμενου κόσμου της αεροπλοΐας στις αρχές του 20ού αιώνα.
Το γλυκό τέλος του κόσμου
Στέφανο Κόνκα Μπονιτσόνι
Ιταλία, 2024, 15’
Σε έναν κόσμο που ισορροπεί στο χείλος της κατάρρευσης, μια μητέρα αφηγείται στο παιδί της μια ιστορία για την καταστροφική δύναμη της ανθρώπινης απληστίας. Το γλυκό τέλος του κόσμου μάς προσκαλεί σε ένα ταξίδι όπου η γραμμή μεταξύ μύθου και πραγματικότητας θολώνει, αποκαλύπτοντας τους προάγγελους μιας επικείμενης καταστροφής. Μέσα από την εικονική πραγματικότητα, η ανθρωπότητα έρχεται αντιμέτωπη με τη μοίρα της, επανεφευρίσκοντας την Αποκάλυψη ως κληρονομιά που αξίζει να διατηρηθεί και να μεταδοθεί. Κάποτε, άνθρωποι και θεοί δειπνούσαν μαζί, καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι. Όμως η ανθρώπινη απληστία μετέτρεψε τα απομεινάρια αυτών των γευμάτων σε ένα βουνό από απόβλητα, προορισμένο να φτάσει ως τον Όλυμπο. Αυτή είναι η ιστορία που μια μητέρα αφηγείται στο παιδί της καθώς το θηλάζει – ένας παραμυθένιος μύθος για ένα καλό τέλος του κόσμου. Μέσα από την εικονική πραγματικότητα, το έργο μάς παρασύρει σε ένα ονειρικό ταξίδι, κινούμενο ανάμεσα στη νύστα και την εγρήγορση, στο παρόν και τη μυθολογία, σε τοπία που βρίσκονται στο χείλος της οικολογικής κατάρρευσης, όπου εμφανίζονται ήρωες που ίσως μας δείξουν τον δρόμο. Αυτή η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα στην πιο συμβολική και οικεία πράξη: μια μητέρα που θηλάζει το παιδί της. Η Μαδελένα και ο Έτορε μάς καθοδηγούν μέσα από μια οπτική αφήγηση, όπου η ανθρωπότητα, μπροστά στο χείλος της Αποκάλυψης, μεταμορφώνει την καταστροφή που βιώνει σε έναν προειδοποιητικό μύθο για τις επόμενες γενιές. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: όσο η ανθρώπινη απληστία για τροφή παραμένει ακόρεστη και η λαχτάρα για σάρκα συνεχίζεται, η μοίρα της ανθρωπότητας είναι προδιαγεγραμμένη. «Γλυκό τέλος του κόσμου!»
Revival Roadshow
Αν Φέρες & Λουκ Κόνροϊ
Ολλανδία-Αυστραλία-Κύπρος, 2025, 17’
Μια εμπειρία εικονικής πραγματικότητας που ασκεί κριτική στην αποικιοκρατική κληρονομιά μέσα από την αναβίωση ενός Ολλανδού εξερευνητή του 17ου αιώνα σε ένα υποθετικό μέλλον. Μέσω διαδραστικής ηχητικής αφήγησης, το έργο συνδυάζει τον σουρεαλισμό και το μαύρο χιούμορ για να εξερευνήσει με κριτική ματιά τη δημιουργία μύθων και τον αντίκτυπό της στις σύγχρονες και στις μελλοντικές κοινωνίες.
Teacher Li: Όλα όσα μάθαμε
Ζούμο
ΗΠΑ, 2024, 20’
Ένα εικοσάλεπτο διαδραστικό ντοκιμαντέρ μικτής πραγματικότητας, το οποίο αποκαλύπτει πώς ένας Κινέζος φοιτητής που σπούδαζε τέχνες στην Ιταλία άναψε την πρώτη σπίθα για μία από τις πιο ογκώδεις δημοκρατικές διαδηλώσεις στην Κίνα, ποστάροντας σε φρενήρεις ρυθμούς αρνητικές ειδήσεις στο Twitter. Η εμπειρία συνυφαίνει animation σχεδιασμένο στο χέρι με αρχειακό υλικό που έχει μετατραπεί σε 3D, δημιουργώντας μια εμβυθιστική διάδραση που μας τοποθετεί στην καρδιά ενός μεταμορφωτικού ταξιδιού, διερευνώντας παράλληλα τον οικουμενικό αντίκτυπο του ακτιβισμού των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Το ΑΙ & Εγώ / ΑΙ & Me
Ντανιέλα Νεντοβέσκου & Οκτάβιαν Μοτ (mots)
Γερμανία, 2024
Μια πολυδιάστατη εικαστική εγκατάσταση που διερευνά τη δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ Τεχνητής Νοημοσύνης και ανθρώπων. Αναδεικνύοντας τη σχέση μας με το AI, η εγκατάσταση επικεντρώνεται σε ζητήματα όπως η κρίση, η αντίληψη και η ανθρώπινη προθυμία να υποβληθούμε στην κρίση μιας μηχανής. Στην καρδιά της εμπειρίας βρίσκεται το The Confessional, ένα έργο όπου οι συμμετέχοντες εκτίθενται σε μια ανεπεξέργαστη αξιολόγηση από το AI, εισπράττοντας έναν μοναδικό συνδυασμό περιγραφής, φαντασίας και συμβουλών από την οπτική της μηχανής. Το συνοδευτικό σκέλος της εγκατάστασης, AI Ego, εμπλουτίζει την αφήγηση, προσφέροντας εναλλακτικές και τεχνητά παραγόμενες ερμηνείες της ανθρώπινης ταυτότητας και ύπαρξης. Με άλλα λόγια, η εγκατάσταση δεν δοκιμάζει απλώς τα όρια της άνεσής μας απέναντι στην τεχνολογική κρίση, αλλά εγείρει συγχρόνως ερωτήματα για τον ρόλο του AI στις ζωές μας.
Το The Confessional είναι μια βαθιά προσωπική εμπειρία. Οι συμμετέχοντες κάθονται σε έναν κυβικό χώρο, όπου έρχονται αντιμέτωποι με μια αφιλτράριστη και διόλου διπλωματική ή στρογγυλεμένη μηχανική αξιολόγηση, βασισμένη αποκλειστικά στην εμφάνισή τους. Το AI συντάσσει ωμές, συχνά καυστικές ή χιουμοριστικές παρατηρήσεις, ενώ στη συνέχεια δημιουργεί το επινοημένο πορτρέτο τους, το οποίο προβάλλεται σε μια CRT οθόνη που είναι τοποθετημένη στον χώρο. Το αποτέλεσμα είναι τολμηρό, προκλητικό και βαθιά προσωπικό, διαταράσσοντας την αντίληψή μας για τον εαυτό μας. Το AI Ego αποτελείται από μια σειρά οθονών που παρουσιάζουν τους συμμετέχοντες του The Confessional μέσα σε αλλόκοτα, τεχνητά παραγόμενα σκηνικά. Αυτές οι επινοημένες εικόνες, που έχουν δημιουργηθεί μόλις λίγα λεπτά μετά την αρχική εμπειρία, απεικονίζουν μόνο εκείνους που επιλέγει η μηχανή. Η εγκατάσταση καλεί τους επισκέπτες να αναλογιστούν την αυτοεικόνα τους και πώς αυτή διαθλάται μέσα από τον φακό της Τεχνητής Νοημοσύνης.
