62ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ||
4-14/11/2021
Carte Blanche Γιώργος Μαυροψαρίδης: προβολή της ταινίας Ο θείος μου από την Αμερική του Αλέν Ρενέ
Τη Παρασκευή 12 Νοεμβρίου, στον κινηματογράφο Μακεδονικόν, πραγματοποιήθηκε η προβολή της ταινίας Ο θείος μου από την Αμερική, που επέλεξε ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, στο πλαίσιο της carte blanche που παραχωρεί το 62ο ΦΚΘ στους καλεσμένους του μεγάλου αφιερώματος στο μοντάζ, «Κόψε κάτι: Το μοντάζ και τα μυστικά του». Οι εννέα κορυφαίοι μοντέρ από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο επέλεξαν ο καθένας από μία ταινία που θεωρούν εμβληματική για την τέχνη του μοντάζ ή που έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την καριέρα τους.
Ο Γιώργος Μαυροψαρίδης, μεταξύ των εκλεκτών προσκεκλημένων του αφιερώματος, σημείωσε τα εξής: «Θα ήθελα να σας εξηγήσω τι επίδραση έχει σε μένα αυτή η ταινία. Την είδα το 1980, στον κινηματογράφο Παλλάς, στην Αθήνα. Ο λόγος που τη διάλεξα είναι γιατί συνδέεται άμεσα με μια διαδικασία του μοντάζ που αφορά το παρόν του θεατή που βλέπει την οθόνη, με την έννοια ότι το παρόν το δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι στο μυαλό μας».
Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «υπάρχει το στοιχείο του παρόντος, το οποίο αναφέρεται στην ταινία, αλλά υπάρχει και αυτό που έχουμε μάθει από μικροί. Έχουμε κάποια στερεότυπα, κάποια θέματα που μαθαίνουμε και μας επηρεάζουν από το παρελθόν, ενώ πολλές φορές το παρόν στηρίζεται και στο φαντασιακό. Η ταινία υποτίθεται πως αναπτύσσει τις θεωρίες της συμπεριφορικής ψυχολογίας, παρατηρούμε έναν επιστήμονα που προσπαθεί να ερμηνεύσει τα γεγονότα, τίποτα όμως δεν λειτουργεί ως επεξήγηση των θέσεων αυτών. Η ταινία είναι ένα γόνιμο πάντρεμα τριών διαφορετικών χαρακτήρων, τους οποίους και παρακολουθεί στην πορεία της ζωής τους. Πώς μεγαλώνουν, ποιες είναι οι αξίες από το κοινωνικό τους περιβάλλον, πώς η ηθική μας αναπτύσσεται στο μέλλον ανάλογα και με την οργανική μας διάθεση απέναντι στο περιβάλλον. Η ταινία αναφέρεται και στις τάσεις φυγής ή πάλης, καθώς και στο άγχος που δημιουργεί το τίποτα. Όπως είπα και πριν, η ταινία δεν λειτουργεί ως μια απόδειξη αυτών των θέσεων. Αντιθέτως, είναι μια γόνιμη αντιπαράθεση και καθώς βαδίζουμε προς το τέλος, χάνονται σταδιακά τα ενδιάμεσα και οι επεξηγήσεις. Το φινάλε έρχεται και επιβεβαιώνει αυτό που δεν ξέρουμε στην ουσία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Μαυροψαρίδης.
Όπως τόνισε, «η θέση του Ρενέ για την ταινία είναι ότι επιθυμεί να προσφέρει μια ελευθερία ερμηνείας στον θεατή, γεγονός πολύ σημαντικό γιατί κάθε ερμηνεία που δίνουμε -όπως θα δώσετε και εσείς ο καθένας ξεχωριστά σε αυτή την ταινία- έχει αντίκτυπο στο πώς κατανοούμε και στο πώς γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Ελπίζω η ταινία να σημάνει κάτι στο τέλος για εσάς, όπως σήμανε και για μένα την πρώτη φορά που την είδα. Τη βλέπω αρκετά συχνά γιατί είναι πάρα πολύ μοντέρνα και φρέσκια, παρότι γυρίστηκε 40 χρόνια πριν», δήλωσε ο κ. Μαυροψαρίδης, κλείνοντας την παρουσίασή του.
