Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης
«Ιταλική κωμωδία: μοναδική και ανεπανάληπτη»
«Ιταλική κωμωδία: μοναδική και ανεπανάληπτη»
Η Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης ξεκινά τη νέα κινηματογραφική σεζόν με ένα απολαυστικό αφιέρωμα με τίτλο «Ιταλική κωμωδία: μοναδική και ανεπανάληπτη», το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 3 έως τις 6 Οκτωβρίου 2013 στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος (Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Α΄, Λιμάνι).
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τέσσερις ταινίες: Ο φανφαρόνος / Il sorpasso του Ντίνο Ρίζι / Dino Risi (Ιταλία, 1962), Μίμης ο σιδεράς / Mimi metallurgico ferito nell’ onore της Λίνα Βερτμίλερ / Lina Wertmuller (Ιταλία, 1972), Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί / Brutti, sporchi e cattivi του Ετόρε Σκόλα / Ettore Scola (Ιταλία, 1976) και Καφέ εξπρές / Cafe express του Νάνι Λόι / Nanni Loy (Ιταλία, 1980).
Η ιταλική κωμωδία, διατηρώντας μια μαγική και ανεπανάληπτη ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, καταγράφει τους κοινούς τόπους - ιδεολογικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς - του μέσου Iταλού και τις αντιφάσεις της ιταλικής κοινωνίας. Mε αυτοσαρκαστική διάθεση και ανατρεπτική πρόθεση, ποτισμένη συχνά σ' ένα πικρόχολο χιούμορ, διακωμωδεί ήθη, νοοτροπίες και συμπεριφορές, βάζοντας μπροστά στο πρόσωπο της ιταλικής κοινωνίας έναν πολύ «σκληρό» καθρέφτη. Έτσι, δίπλα στις φάρσες παραμονεύει η γελοιότητα της ύπαρξης και μια κωμική διάσταση που γεννιέται από τον πόνο, ενώ πίσω από το γέλιο κρύβεται μια πίκρα για τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τις ανάπηρες επιθυμίες. H ιταλική κωμωδία, παρατηρώντας τον χαρακτήρα του Ιταλού στο μικροσκόπιο, δεν ανέδειξε μονάχα τις αρετές και τα ελαττώματά του, αλλά αναζήτησε την αλήθεια του και το κρυμμένο ηθικό του ανάστημα.
Το αφιέρωμα περιλαμβάνει τέσσερις ταινίες: Ο φανφαρόνος / Il sorpasso του Ντίνο Ρίζι / Dino Risi (Ιταλία, 1962), Μίμης ο σιδεράς / Mimi metallurgico ferito nell’ onore της Λίνα Βερτμίλερ / Lina Wertmuller (Ιταλία, 1972), Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί / Brutti, sporchi e cattivi του Ετόρε Σκόλα / Ettore Scola (Ιταλία, 1976) και Καφέ εξπρές / Cafe express του Νάνι Λόι / Nanni Loy (Ιταλία, 1980).
Η ιταλική κωμωδία, διατηρώντας μια μαγική και ανεπανάληπτη ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, καταγράφει τους κοινούς τόπους - ιδεολογικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς - του μέσου Iταλού και τις αντιφάσεις της ιταλικής κοινωνίας. Mε αυτοσαρκαστική διάθεση και ανατρεπτική πρόθεση, ποτισμένη συχνά σ' ένα πικρόχολο χιούμορ, διακωμωδεί ήθη, νοοτροπίες και συμπεριφορές, βάζοντας μπροστά στο πρόσωπο της ιταλικής κοινωνίας έναν πολύ «σκληρό» καθρέφτη. Έτσι, δίπλα στις φάρσες παραμονεύει η γελοιότητα της ύπαρξης και μια κωμική διάσταση που γεννιέται από τον πόνο, ενώ πίσω από το γέλιο κρύβεται μια πίκρα για τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τις ανάπηρες επιθυμίες. H ιταλική κωμωδία, παρατηρώντας τον χαρακτήρα του Ιταλού στο μικροσκόπιο, δεν ανέδειξε μονάχα τις αρετές και τα ελαττώματά του, αλλά αναζήτησε την αλήθεια του και το κρυμμένο ηθικό του ανάστημα.
