LITTLE LAND, FOOD FOR LOVE
Το πρωτοποριακό εγχείρημα «Live Streaming Project – Ντοκιμαντέρ σε Ταυτόχρονη Μετάδοση» συνεχίστηκε με μεγάλη επιτυχία την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013, στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, με την προβολή των ελληνικών ταινιών Little Land του Νίκου Νταγιαντά και Food for Love της Μαριάννας Οικονόμου, στην κατάμεστη αίθουσα Ολύμπιον.
Για τρίτη χρονιά, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης εφαρμόζει το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε συνεργασία με το Εργαστήριο Ηλεκτροακουστικής και Τηλεοπτικών Συστημάτων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Γιώργου Παπανικολάου. Χάρη στις νέες τεχνολογίες, το ΦΝΘ «ταξιδεύει» σε 5 πόλεις της Ελλάδας - Κέρκυρα, Μυτιλήνη, Πάτρα, Ξάνθη και Ρέθυμνο– καθώς και στη Λευκωσία της Κύπρου, σε συνεργασία με τα κατά τόπους Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (Ιόνιο Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Πατρών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Ξάνθης, ΤΕΙ Κρήτης και Frederick University). Η ταυτόχρονη μετάδοση αφορά στις προβολές του Φεστιβάλ που πραγματοποιούνται στο Ολύμπιον μέχρι και την Παρασκευή 22/3 στις 20.30.
Οι ταινίες των Νίκου Νταγιαντά και Μαριάννας Οικονόμου εστιάζουν στην ελληνική πραγματικότητα, μέσα από δυο διαφορετικές θεματικές. Στο Little Land ο Νίκος Νταγιαντάς ακολουθεί τον 35χρονο Θοδωρή, ο οποίος με την έναρξη της κρίσης, εγκαθίσταται στην Ικαρία με σκοπό να ζήσει από τη γη. Εκεί ανακαλύπτει μια νέα ζωή, αλλά και τα μυστικά της αξιοσημείωτης μακροβιότητας των κατοίκων του νησιού. Από την άλλη, στο Food for Love η Μαριάννα Οικονόμου θέτει στο επίκεντρο τρεις ελληνίδες μητέρες, οι οποίες στέλνουν τάπερ με σπιτικό φαγητό στα παιδιά τους που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι, αναδεικνύοντας τους δεσμούς της ελληνικής οικογένειας.
Μετά την προβολή των ταινιών, ακολούθησε η διαδικασία των ερωταπαντήσεων, στις οποίες συμμετείχαν εκτός από το κοινό του Ολύμπιον και οι θεατές των πόλεων όπου πραγματοποιείται η ταυτόχρονη μετάδοση. Αρχικά, οι σκηνοθέτες αναφέρθηκαν στο πώς προέκυψε το θέμα των ταινιών τους. Ο Νίκος Νταγιαντάς σημείωσε σχετικά: «Το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από μία πρόταση του καναλιού ΑRTE πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, για ταινίες που αφορούν στην Ελλάδα, με το σκεπτικό να ξεπερνούν τα στερεότυπα της κρίσης. Αναζητώντας το κατάλληλο θέμα, μια συνεργάτιδα πρότεινε την μακροζωία στην Ικαρία και καταλήξαμε εκεί». Με τη σειρά της, η Μαριάννα Οικονόμου επεσήμανε: «Αν κι εγώ δεν είχα εμπειρία με τα ταπεράκια που στέλνουν οι μαμάδες από την Ελλάδα στα παιδιά τους, οι φίλοι μου στην Αγγλία λάμβαναν τέτοια πακέτα. Τελευταία, μου ήρθε ξανά η ιδέα στο μυαλό, γιατί έβλεπα ότι το φαγητό στην Ελλάδα συνεχώς κινείται από τις μαμάδες στα παιδιά και από τις γιαγιάδες στα δικά τους παιδιά, αλλά και ότι γενικά παίζει κεντρικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων».
Μέχρι ποιο βαθμό φτάνει το φαινόμενο με τα τάπερ φαγητού και πώς επηρεάζει την προσωπικότητα των παιδιών; Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα, η κ. Οικονόμου παρατήρησε: «Δεν ξέρω σε τι ποσοστό συμβαίνει, αλλά συμβαίνει σαφώς πολύ περισσότερο από όσο περίμενα και εγώ. Ήταν μια έκπληξη το πόσες μαμάδες μπαίνουν σε τόσο κόπο και μαγειρεύουν τόσα φαγητά τα οποία στέλνουν στα παιδιά τους. Για το ρόλο που παίζει αυτό το φαινόμενο όσον αφορά στα ίδια τα παιδιά, είναι επίσης δύσκολο να πω. Πέρα από το φαγητό, αυτός ο ρόλος είναι συμβολικός, εσωκλείει την αγάπη και φροντίδα των μαμάδων. Από τη μια πλευρά βοηθά, αλλά από την άλλη ίσως δυσκολεύει τα παιδιά να γίνουν πιο ανεξάρτητα».
Στη συνέχεια, οι σκηνοθέτες απάντησαν στην ερώτηση εάν νιώθουν ότι είπαν όσα ήθελαν μέσα από την ταινία τους. Η κ. Οικονόμου υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Σαφώς υπάρχουν περισσότερα να πεις και μπορείς να δώσεις μεγάλο βάθος στο θέμα. Η αρχική ιδέα ήταν να συμπεριληφθούν και τα παιδιά στο εξωτερικό, αλλά για λόγους παραγωγής αυτό δεν έγινε». Από την πλευρά του, ο κ. Νταγιαντάς σχολίασε: «Κάθε σκηνοθέτης φυσικά και θα έλεγε ότι θα ήθελε μια μεγαλύτερη ταινία. Θεματικά, ό,τι ήθελα να πω το είπα -αν και πιστεύω ότι υπάρχει και μεγαλύτερη εκδοχή- όμως από εκεί και πέρα ίσως έχει να κάνει μόνο με τη φόρμα και με πιο πλούσια αφήγηση. Είμαι πάντως πολύ ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα».
Απαντώντας στο ερώτημα για το αν κρίνει τη σχέση που παρουσιάζεται στην ταινία της ως προβληματική, η κ. Οικονόμου εξήγησε: «Χρειάζεται μια ισορροπία και από τις δύο πλευρές. Το οξύμωρο είναι ότι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να προχωρήσουν και να σπουδάσουν, αλλά από την άλλη θέλουν να τα κάνουν να μην ξεχάσουν το σπίτι. Αυτό που είδα είναι ότι η χαρά των παιδιών είναι πάντα μεγάλη όταν λαμβάνουν τα πακέτα: τους θυμίζουν το σπίτι, τη μαμά τους και μια θαλπωρή – αυτά είναι όμορφα συναισθήματα».
Κλείνοντας, ο κ. Νταγιαντάς αναφέρθηκε στο πώς αντέδρασαν οι Ικαριώτες κατά τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ: «Ήταν οι πλέον άνετοι άνθρωποι που έχω συναντήσει σε τέτοια περίσταση. Το πιο δύσκολο ήταν να διεκδικήσεις το χρόνο τους, γιατί οι Ικαριώτες θέλουν να κάνουν κάτι όταν το θέλουν».
Το σύνολο των ελληνικών ταινιών του προγράμματος του 15ου ΦΝΘ χρηματοδοτούνται, μεταξύ άλλων δράσεων της φετινής διοργάνωσης, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
