ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
SPOTLIGHT «DOCVILLE»
Κ. ΛΕΓΑΚΗ, ΑΓΓ. ΚΟΒΟΤΣΟΣ & Ν. ΞΥΔΗ,
Γ. ΜΙΣΟΥΡΙΔΗΣ, ΜΑΡΚΟΣ ΓΚΑΣΤΙΝ
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012, στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες Καλλιόπη Λεγάκη (Docville:Ανδριάνου 11, Κερατσίνι), Άγγελος Κοβότσος και Νατάσσα Ξύδη (Docville:Οδός Αναπαύσεως, Αθήνα), Γιάννης Μισουρίδης (Docville:Κωνσταντινουπόλεως 280, Θεσσαλονίκη), και ο Μάρκος Γκαστίν, παραγωγός της σειράς ντοκιμαντέρ «Docville», με αφορμή το ομώνυμο spotlight που πραγματοποιεί η φετινή διοργάνωση. Το spotlight συμπληρώνει η ταινία Πλατεία Συντάγματος της Κατερίνας Πατρώνη.
Το παρών στη συνέντευξη Τύπου έδωσε και η υποδιευθύντρια δημοσίων σχέσεων της ΕΡΤ, Αρετή Καλεσάκη, η οποία τόνισε χαρακτηριστικά: «Οι ταινίες της σειράς «Docville», κοσμούν και τιμούν το πρόγραμμά μας, καθώς καθεμιά προσφέρει αφορμή για συζήτηση για το σύγχρονο άστυ, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, τους ανθρώπους του, αλλά και τις ομορφιές και τις ασχήμιες του. Μέσα σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης όπου ζούμε δεν είναι πλέον πολυτέλεια, αλλά απόλυτη αναγκαιότητα να εμφανίζονται τέτοιες σειρές. Συγχαρητήρια σε όλους τους δημιουργούς για την προσωπική ματιά και την ευαισθησία με την οποία παρατήρησαν το σύγχρονο αστικό τοπίο και τους αφανείς πρωταγωνιστές του».
Μιλώντας για το ντοκιμαντέρ της, Αδριανού 11, Κερατσίνι, που αφορά σε έναν χώρο φιλοξενίας για άτομα της τρίτης ηλικίας, η Καλλιόπη Λεγάκη επεσήμανε μεταξύ άλλων: «Στο χώρο αυτό συνάντησα ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που τους χαρακτηρίζει η δύναμη, το πάθος και η αγάπη για τη ζωή, ανθρώπους που προσπερνούν τη μοναξιά μέσα από την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση. Προσωπικά, διάλεξα να δείξω το γηραιότερο ζευγάρι που φιλοξενείται εκεί. Μου έδωσε πολλά η σχέση μαζί τους. Κάθε πρωί φτάναμε εκεί με το συνεργείο νυσταγμένοι, βαριεστημένοι ίσως και μελαγχολικοί, για να συναντήσουμε ανθρώπους που ήταν μες στην καλή χαρά, κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε ποιος είναι τελικά ο νέος και ποιος ο γέρος». Στη συνέχεια η κα Λεγάκη εξήγησε πως παρά την αισιοδοξία τους, αυτοί οι άνθρωποι επηρεάζονται άμεσα απ’ την κρίση. «Ανησυχούν για τα παιδιά τους και προσπαθούν να τα ενισχύσουν όσο μπορούν. Εκείνοι άλλωστε είναι μία γενιά που έχει μάθει να ζει με πενταροδεκάρες. Εκτός αυτού όμως αναλαμβάνουν και άλλες δράσεις: προσπαθούν μέσα από το ταμείο τους να βοηθήσουν όσους δεν έχουν καθόλου χρήματα, ενώ φροντίζουν να το ενισχύουν μέσα από την πώληση χειροτεχνημάτων και γλυκών του κουταλιού. Εκεί μέσα μπορεί κανείς να διακρίνει την αυτάρκεια σε έναν μικρό χώρο ως απάντηση στην κρίση», υπογράμμισε η δημιουργός.
Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήρε ο Γιάννης Μισουρίδης με την ταινία του, Κωνσταντινουπόλεως 280, Θεσσαλονίκη, η οποία καταγράφει την καθημερινότητα των ανθρώπων που εργάζονται στο Ζυγό, ιστορικό σκυλάδικο της Θεσσαλονίκης. Ο σκηνοθέτης αιτιολόγησε την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, ως χαρακτηριστικού του ελληνικού αστικού τοπίου, σημειώνοντας ότι «ζώντας σε πόλεις, έχουμε την εντύπωση ότι τις γνωρίζουμε καλά. Στην πραγματικότητα όμως, ξέρουμε μόνο το δικό μας μικρόκοσμο, αγνοώντας τι συμβαίνει λίγο παραπέρα. Υπό αυτή την έννοια, ήθελα να καταδυθώ σε έναν κόσμο όπου προσωπικά με απωθούσε, για να συναντήσω τελικά ανθρώπους όχι και τόσο διαφορετικούς μένα». Σχολιάζοντας το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν σε περίοδο κρίσης να ξοδέψουν τα λιγοστά χρήματά τους σε κέντρα διασκέδασης, ο κ. Μισουρίδης τόνισε χαρακτηριστικά: «Σε συνθήκες κρίσης, παραμένει η ανάγκη όλων μας για λίγη ανακούφιση. Άλλοι επιλέγουν το shopping, άλλοι να πιουν και να χορέψουν. Δεν τη θεωρώ πιο αλλοτριωμένη ή παρακμιακή επιλογή. Αυτό που έχει νόημα είναι να δεχτούμε πως πρόκειται για μία δική μας, δυνητική εκδοχή».
Ο Άγγελος Κοβότσος και η Νατάσσα Ξύδη παρακολούθησαν τον μικρόκοσμο του Α’ Νεκροταφείου γυρίζοντας το ντοκιμαντέρ τους, Οδός Αναπαύσεως, Αθήνα. «Αυτό που αρχικά θέλαμε να δείξουμε είναι εκείνους που αρνούνται να αποδεχτούν την απώλεια. Σύντομα όμως καταλάβαμε ότι ο χώρος του νεκροταφείου δεν αφορά τους νεκρούς, αλλά τους ζωντανούς», επεσήμανε ο Άγγελος Κοβότσος. Η Νατάσσα Ξύδη συμπλήρωσε πως το νεκροταφείο παρότι δεν αποτελεί έναν οικείο χώρο για τους περισσότερους, «παραμένει ένας τόπος πολύ ζωντανός και ευχάριστος για ορισμένους, σαν ένα μικρό χωριό. Οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί έχουν αγαπημένες συνήθειες, περνούν πολύ χρόνο μαζί και είναι δεμένοι μεταξύ τους. Πρόκειται για έναν χώρο γεμάτο αντιθέσεις. Εκεί που βλέπεις μία γυναίκα να κλαίει στον τάφο του γιου της, λίγο πιο πέρα οι φρακοφόροι πίνουν τσίπουρα κάνοντας διάλειμμα ανάμεσα σε δύο κηδείες».
Η αντίθεση ανάμεσα στην πνευματικότητα του χώρου και την αλυσίδα παραγωγής που αναπτύσσεται με αφορμή αυτόν, κρύβει κατά τον Άγγελο Κοβότσο τη δραματουργική σύγκρουση της ταινίας: «Η σχέση της αλυσίδας παραγωγής με τα μάρμαρα, τα λουλούδια, μέχρι την εκταφή, που είναι και η πιο δύσκολη στιγμή της ταινίας, είναι μία διαδικασία που μπορείς να τη βρεις οπουδήποτε, ακόμα και σε ένα εργοστάσιο. Από την άλλη, υπάρχει και ο παράγοντας της αποδοχής της πραγματικότητας. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο στοιχεία γεννιέται η δραματουργική σύγκρουση. Το θέμα από εκεί και πέρα είναι πως αυτός ο απίστευτος πόνος που κουβαλά ο χώρος, μπορεί να μετριαστεί και να ισορροπήσει στην ταινία».
Τέλος, το λόγο πήρε ο παραγωγός της σειράς «Docville», Μάρκος Γκαστίν. «Η ιδέα για το «Docville», δεν ξεκίνησε με αφορμή την τωρινή κρίση. Γεννήθηκε πριν από 45 χρόνια σε μία άλλη κρίση, το Μάη του ’68. Τότε, η πιο δημοφιλής εκπομπή στην κρατική τηλεόραση της Γαλλίας ήταν Η Ζωή Των Ζώων. Όταν οι εργαζόμενοί της πραγματοποίησαν κατάληψη, υποστήριξαν ότι είχε έρθει η ώρα να κάνουν πλέον τη Ζωή Των Ανθρώπων. Αυτό ήθελα και εγώ. Να δείξουμε τη ζωή των ανθρώπων που προσπερνάμε κάθε μέρα και δεν τους κοιτάμε ποτέ. Τελικά, η ιδέα για το Docville επανήλθε όταν γνώρισα πριν μερικά χρόνια μία άτυπη λέσχη στην Αθήνα, στην οποία βρήκα μερικούς από τους πιο ταλαντούχους σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Γκαστίν.
Το spotlight «Docville» εντάσσεται στο σύνολο των ελληνικών ταινιών του προγράμματος του 14ου ΦΝΘ, που χρηματοδοτείται, μεταξύ άλλων δράσεων της φετινής διοργάνωσης, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
