ΚΟΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ / Ο ΓΚΡΙΝΓΚΟ
Συνέντευξη τύπου παραχώρησαν την Κυριακή 11 Μαρτίου 2012, στο πλαίσιο του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες Ντάρκο Μπάζιτς (Ο Γκρίνγκο) και Στιβ Λίκταϊγκ (Κοινό Μυστικό), οι ταινίες των οποίων συμμετέχουν στο διεθνές πρόγραμμα της διοργάνωσης.
Μιλώντας για το ντοκιμαντέρ O Gringo, που ακολουθεί τη διαδρομή του ποδοσφαιριστή Ντέγιαν Πέτκοβιτς απ’ την επαρχία της Σερβίας στην κορυφή του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος, ο Ντάρκο Μπάζιτς, εξήγησε ότι γνώρισε τον Πέτκοβιτς το 2001 στο Σάο Πάολο και εντυπωσιάστηκε από το πόσο δημοφιλής και αγαπητός ήταν εκεί. «Περίπου 38 με 40 εκατομμύρια οπαδοί της Φλαμένκο τον θεωρούσαν ίνδαλμά τους. Τότε αναρωτήθηκα πώς είναι δυνατό ο Ντέγιαν Πέτκοβιτς να είναι ήρωας στη Βραζιλία και στην πατρίδα του να είναι άγνωστος και θεώρησα ότι αυτός ο άνθρωπος θα γινόταν μία υπέροχη ταινία», υπογράμμισε ο κ. Μπάζιτς, προσθέτοντας πως, έθεσε σαν αποστολή του να κάνει γνωστό αυτόν τον θρύλο του ποδοσφαίρου και στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, ο δημιουργός, τόνισε τη σημασία αυτής της επιτυχίας του Πέτκοβιτς ως εισαγόμενου παίκτη στη Βραζιλία, σε μία χώρα που συνήθως εξάγει παίκτες. «Θεωρώ ότι είναι τόσο αγαπητός γιατί λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στη Σερβία και τη Βραζιλία. Ένας Έλληνας θα μπορούσε να είναι εξίσου αγαπητός λόγω της παρόμοιας νοοτροπίας της Ελλάδας με τη Βραζιλία», σημείωσε ο κ. Μπάζιτς. Τέλος ο σκηνοθέτης, τόνισε πως τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν την πιο κατάλληλη στιγμή, όταν απογειώθηκε η καριέρα του Πέτκοβιτς. «Προς το τέλος της καριέρας του κατάφερε σπουδαία πράγματα: Κέρδισε έναν τίτλο, άφησε τα αποτυπώματά του στο Hall of Fame και έλαβε μετάλλιο από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βραζιλίας, οπότε δεν θα μπορούσε να είναι πιο ιδανική η στιγμή για τη δημιουργία της ταινίας», είπε ο κ. Μπάζιτς.
Το λόγο πήρε αμέσως μετά ο Στιβ Λίκταϊγκ, ο οποίος, μέσα από το ντοκιμαντέρ Κοινό μυστικό, μοιράζεται με το κοινό, την προσωπική του ιστορία. Ο δημιουργός, ο οποίος αναζητούσε επί 20 χρόνια τους βιολογικούς του γονείς, γεγονός που καταγράφεται στην ταινία, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μεγάλωσα σε μία φάρμα στο Κάνσας με 6 αδερφές και 2 αδερφούς. Όταν ήμουν 5 χρονών, μου αποκάλυψαν ότι είμαι υιοθετημένος - πράγμα σύνηθες σ’ αυτά τα μέρη - οπότε το πήρα ως δεδομένο και συνέχισα τη ζωή μου. Στα 18 όμως, λίγο πριν αποφοιτήσω από το λύκειο, δύο φίλοι, μου εξήγησαν πως αυτοί που με μεγάλωναν ήταν στην πραγματικότητα οι παππούδες μου, ενώ η φυσική μου μητέρα ήταν η μεγαλύτερη αδερφή μου. Κι αυτό το μυστικό, το γνώριζαν όλοι. Αυτό που ήθελα εγώ, ήταν να μάθω την αλήθεια». Ο Στιβ Λίκταϊγκ, υπογράμμισε ότι στο επίκεντρο της ταινίας δεν βρίσκεται το ίδιο το μυστικό, το οποίο αποκαλύπτεται σχετικά γρήγορα, αλλά το γιατί η οικογένειά του, ένιωσε ότι έπρεπε να του κρύψει την αλήθεια. Ο σκηνοθέτης, πρόσθεσε πως στη διάρκεια του ντοκιμαντέρ, έμαθε πολλά πράγματα για την κληρονομιά του, τους προγόνους του, αλλά και για την Αμερική μιας εποχής, στην οποία μια εγκυμοσύνη εκτός γάμου αποτελούσε κοινωνικό στίγμα.
Ο κ. Λίκταϊγκ επεσήμανε πως αυτά τα γεγονότα είναι ενδεικτικά των δεσμών και των άγραφων νόμων που κυριαρχούν σε μικρές, βαθιά θρησκευόμενες κοινωνίες. «Δεν ήθελαν να με πληγώσουν. Ελπίζω πως ο κόσμος που θα παρακολουθήσει την ταινία μου, δεν θα δει μονάχα τη δική μου οικογένεια, αλλά θα ανακαλύψει και τη δική του», τόνισε χαρακτηριστικά και συνέχισε: «Μετά την πρώτη προβολή της ταινίας, αρκετοί έλληνες θεατές με πλησίασαν και μοιράστηκαν μαζί μου παρόμοιες ιστορίες, καθώς τέτοιου είδους μυστικά υπάρχουν σε όλο τον κόσμο». Τέλος αναφέρθηκε σε παραδείγματα προσωπικοτήτων όπως ο Τζακ Νίκολσον και ο Έρικ Κλάπτον που είχαν αντίστοιχα βιώματα αλλά δεν έμαθαν την αλήθεια σε τόσο μικρή ηλικία όπως ο ίδιος. «Είναι τραυματικό. Εγώ έμαθα την αλήθεια στα 18, σε μια δύσκολη ηλικία, καθώς αρχίζεις να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου», είπε ο κ. Λίκταϊγκ.
Οι ταινίες εντάσσονται σε ενότητες που χρηματοδοτούνται, μεταξύ άλλων δράσεων του 14ου ΦΝΘ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
