ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ 17/3/2009
Για το σύγχρονο ρόλο του ντοκιμαντέρ, τον τηλεοπτικό ανταγωνισμό και το μέλλον του σε σχέση με την οικονομική κρίση συζήτησαν μεταξύ άλλων οι σκηνοθέτες Eva Weber (The Solitary Life of Cranes), Robert Russo (About Napoli) και η μοντέρ Alyse Spiegel (Crude), στο «Κουβεντιάζοντας» της Τρίτης 17 Μαρτίου που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα.
Την κουβέντα άνοιξε η Eva Weber, η οποία μιλώντας για το ντοκιμαντέρ της The Solitary Life of Cranes το οποίο περιγράφει την αόρατη ζωή της πόλης του Λονδίνου, τα κρυφά της σχήματα και τα μυστικά της, όπως τα ζουν καθημερινά οι οδηγοί των γερανών, είπε χαρακτηριστικά: «Η θέα της πόλης είναι συναρπαστική από ψηλά. Οι οδηγοί των γερανών βλέπουν πολλά από τα μυστικά της, τα οποία εμείς που βρισκόμαστε από κάτω δεν μπορούμε να τα φανταστούμε».
Τη σκυτάλη πήρε ο Robert Rousso, ο οποίος για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ του About Napoli ταξίδεψε από το Σαν Φρανσίκο στη Νάπολη προκειμένου να αναζητήσει τις μακρινές του ρίζες, μέσα από την επαφή του με τους σύγχρονους Ναπολιτάνους. «Στο γενεαλογικό μου δέντρο υπάρχει κάπου η Νάπολη, αλλά εκτός της συγγενικής μου σχέσης με αυτή, ήθελα να δω μια διαφορετική μεσογειακή κουλτούρα που πραγματικά διαφέρει με τον τρόπο ζωής στις ΗΠΑ», τόνισε ο κ. Rousso.
Η Alyse Spiegel επεξεργάστηκε συνολικά 600 ώρες κινηματογραφικού υλικού για να μοντάρει τις σκηνές του Crude, το οποίο αναφέρεται σε μια από τις μακροβιότερες δίκες της σύγχρονης ιστορίας. «Πρόκειται για μια δίκη που κρατά 15 χρόνια κατά της εταιρείας Σέβρον. Κάτοικοι στο Εκουαδόρ έκαναν μήνυση στην εταιρεία, καταγγέλλοντας ότι πέταξε 80 εκατομμύρια τόνους με τοξικά στον Αμαζόνιο με αποτέλεσμα τα κρούσματα καρκίνου να αυξηθούν κατακόρυφα», εξήγησε η Alyse Spiegel.
Μιλώντας για τον σύγχρονο ρόλο του ντοκιμαντέρ, αλλά και τα όρια μεταξύ ενημέρωσης και τέχνης η Alyse Spiegel είπε ότι τα κριτήρια για κάθε φιλμ είναι διαφορετικά και συνέχισε: «Για μένα το ιδανικό είναι να πετυχαίνει ο δημιουργός μια ισορροπία ανάμεσα στην τέχνη και την πληροφορία που θέλει να δώσει κάθε φορά στο κοινό του. Δεν νομίζω ότι πρέπει να βομβαρδίζεις το κοινό σου μόνο με πληροφορίες, αλλά να του προσφέρεις και ουσιώδεις όμορφες εικόνες».
Σχολιάζοντας την εμπορικότητα των ντοκιμαντέρ σε συσχέτιση με την οικονομική κρίση, ο Robert Rousso τόνισε ότι τα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ οφείλουν να παραμείνουν εστίες πειραματισμού αποφεύγοντας όσο μπορούν τα στενά εμπορικά όρια της τηλεόρασης. «Είναι δύσκολο να προβλέψεις τι θα γίνει στα επόμενα χρόνια. Τα ντοκιμαντέρ και οι κινηματογραφιστές βρίσκονται συνεχώς σε οικονομική κρίση», επεσήμανε ο R. Rousso. «Η οικονομική κρίση ίσως αποτελεί μια νέα πρόκληση για να πειραματιστούν οι καλλιτέχνες και να βρουν νέους τρόπους έκφρασης. Χωρίς χρήματα ίσως οι καλλιτέχνες να καταφέρουν να εκφραστούν διαφορετικά, πιο απλά, πετυχαίνοντας καλύτερα αποτελέσματα. Τα εμπορικά κριτήρια για την προβολή ενός ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση είναι περιορισμένα και ενοχλητικά», συμπλήρωσε η Alyse Spiegel.
Τέλος μιλώντας για τον ορισμό της επιτυχίας η Eva Weber υπογράμμισε ότι για την ίδια η επιτυχία δεν αποτελεί συνάρτηση της εμπορικότητας των ταινιών, αλλά κάτι ουσιαστικότερο: «Ένας από τους οδηγούς των γερανών μετά την προβολή της ταινίας μου είπε ότι η οικογένεια του κατάλαβε για πρώτη φορά τι ακριβώς κάνει στη δουλειά του μετά από τόσα χρόνια. Αυτό για μένα είναι μια επιτυχία».
