ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
LONG DISTANCE LOVE - THE QUEEN AND I - THE HANGING GARDENS OF SANTA EMILIA
Ο κύκλος των συνεντεύξεων Τύπου του 11ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα, άνοιξε την Κυριακή 15 Μαρτίου, στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» με πρώτους προσκεκλημένους τους σκηνοθέτες Magnus Gertten, Elin Jonsson (Έρωτας εξ αποστάσεως / Long Distance Love), Nahid Persson Sarvestani (Η βασίλισσα κι εγώ / The Queen and I) και Sibel Bilgin (Οι κρεμαστοί κήποι της Σάντα Εμίλια / The Hanging Gardens of Santa Emilia).
Η ταινία Έρωτας εξ αποστάσεως / Long Distance Love, η οποία εντάσσεται στο τμήμα Μικρές αφηγήσεις παρατηρεί την οικογένεια ενός νεαρού οικονομικού μετανάστη από το Κιργιστάν: Ο Αλισέρ αφήνει την πατρίδα του για να βρει δουλειά στη Ρωσία, 3.500 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του. «Παρότι τα πρόσωπα της ταινίας ζουν σε μια χώρα εντελώς διαφορετική από τον δυτικό πολιτισμό, μοιάζουν μαζί μας πολύ περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε. Και εκείνοι ονειρεύονται να βρουν την αγάπη και να έχουν μια άνετη ζωή», τόνισε ο Magnus Gertten και συνέχισε: «Επιλέξαμε τον Αλισέρ έπειτα από κάστινγκ στο Κιργιστάν, επειδή ήταν ιδιαίτερα εκφραστικός μπροστά στην κάμερα και επειδή έμοιαζε σαν ένα νεαρός Αλ Πατσίνο. Ολόκληρη η οικογένειά του ήταν πολύ ‘ανοιχτή’ στη διαδικασία, από το ξεκίνημα. Έπειτα, βέβαια, ανακαλύψαμε ένα σκοτεινό μυστικό στην οικογενειακή ζωή τους. Για τη μητέρα του, ήμασταν κάτι σαν ψυχοθεραπευτές, αφού μπόρεσε για πρώτη φορά να μιλήσει γι’ αυτό το μυστικό».
Η Elin Jonsson συμπλήρωσε: «Μέσα από την διαδικασία των γυρισμάτων τα μέλη της οικογένειας μας εμπιστεύθηκαν ακόμα και στις πιο ιδιωτικές τους στιγμές». Μιλώντας για τις πολλαπλές αναγνώσεις της ιστορίας τους, η Elin Jonsson, τόνισε: «Εκτός από μια ιστορία αγάπης ή μια ιστορία που μιλά για τη μετανάστευση, η ταινία αποτελεί επίσης μια αναφορά στις συνθήκες ζωής των γυναικών σ’ εκείνο το μέρος του πλανήτη. Αναγκάζονται να πάρουν την ευθύνη για την ανεύρεση χρημάτων, πουλώντας αντικείμενα του σπιτιού ή ακόμη και φαγητό».
Στην ταινία Η βασίλισσα κι εγώ / The Queen and I της Nahid Persson Sarvestani, που προβάλλεται στο πλαίσιο του τμήματος Πορτρέτα: Ανθρώπινες διαδρομές, αποτυπώνονται οι συναντήσεις δύο Ιρανών γυναικών που ζουν στην εξορία: Της τέως βασίλισσας Farah και της ίδιας της σκηνοθέτιδας, η οποία συμμετείχε στην επανάσταση που ανέτρεψε τον Σάχη το 1979 και στην συνέχεια οδηγήθηκε επίσης στην εξορία από τους ισλαμιστές. «Δύο παλιές εχθροί συναντιούνται, έχοντας πλέον ως κοινό εχθρό το σημερινό καθεστώς του Ιράν. Δεν γνώριζα τη Farah ως άνθρωπο, παρά μόνο ως βασίλισσα. Ήταν πολύ απλή στην συμπεριφορά της και γοητεύτηκα, σε σημείο που να δυσκολεύομαι να της θέσω τις επιθετικές ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει. Έμαθα πολλά από εκείνη και ελπίζω να έμαθε επίσης κάποια πράγματα από εμένα», υπογράμμισε η Nahid Persson Sarvestani, αναγνωρίζοντας ότι η σχέση των δύο γυναικών άλλαξε κατά τη διάρκεια της κινηματογράφησης: «Η βασίλισσα δεν ήξερε από την αρχή ότι υπήρξα στέλεχος της επανάστασης που ανέτρεψε τη μοναρχία στο Ιράν. Μόλις το κατάλαβε, έγινε πολύ νευρική και μου είπε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει τη διαδικασία. Όταν όμως της έδειξα την ταινία μετά το αρχικό μοντάζ, της άρεσε. Δεν είχε, μάλιστα, πολλές ενστάσεις, παρά μόνο με παρακάλεσε να αφαιρέσω μερικά αποσπάσματα, ώστε να μην αποκαλώ τον Σάχη ως ‘δικτάτορα’ τόσο πολλές φορές μέσα στην ταινία».
Το ντοκιμαντέρ Οι κρεμαστοί κήποι της Σάντα Εμίλια μια δημιουργία της Sibel Bilgin και του συζύγου της Floor Kooij, που έφυγε αιφνίδια από τη ζωή πριν από λίγους μήνες, προβάλλεται στο 11ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ σε παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα Κοινωνία και περιβάλλον. Η ταινία περιγράφει τη δημιουργία ενός πρωτοποριακού βιώσιμου οικισμού σε μια φυτεία καφέ της Νικαράγουας. «Μακάρι, μέσα από την πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αυτή η ταινία να αποτελέσει το μοντέλο, ώστε να αναδειχθεί κάθε τέτοια προσπάθεια. Δεν ισχυρίζομαι, πάντως, ότι είναι τέλειο ή ότι δεν έχει λάθη», επισήμανε η δημιουργός και πρόσθεσε: «Μέσα από τη διαδικασία, οι 1.500 εργάτες έμαθαν πράγματα που κάνουν την καθημερινή ζωή τους καλύτερη. Αυτή η ταινία δείχνει ότι μέσα από την συνεργασία βγαίνουν σημαντικά οφέλη. Η πρωτοβουλία για το στήσιμο αυτού του οικισμού ανήκε στην εταιρεία που εκμεταλλεύεται τις φυτείες καφέ. Αντίθετα, όμως, με ό,τι θα περιμέναμε, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, ήταν υπέρ αυτής της κίνησης και βοήθησαν. Επιπλέον, οι ντόπιοι αρχιτέκτονες είχαν διαφωνίες με τους ξένους, οι οποίοι πρότειναν πιο οικολογικές λύσεις παρότι προέρχονταν από περιοχές με μπετόν και ουρανοξύστες. Στο τέλος, όμως, υπάρχει περιθώριο για συνεννόηση, αρκεί να αντιμετωπίζεις τον απέναντί σου με ανοιχτό μυαλό και με σεβασμό».
