ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΖΑΧΑΡΙΑ
Τον δημιουργό Μάνο Ζαχαρία τίμησε το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο του πλήρες και αναδρομικού αφιερώματος που πραγματοποιείται στο έργο του. Η αίθουσα Τόνια Μαρκετάκη, στην οποία έγινε η εκδήλωση, ήταν ασφυκτικά γεμάτη από φίλους και θαυμαστές του σπουδαίου κινηματογραφιστή. Ανάμεσα στους παρευρισκομένους ήταν η σύντροφος του καλλιτέχνη Λιόλια και η κόρη του Λένα, στις οποίες ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Χωραφάς, προσέφερε ανθοδέσμες, αναγνωρίζοντας με αυτήν την κίνηση και τη δική τους συνεισφορά στην πορεία του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα σκηνοθέτη.
Την σημασία του έργου του Μάνου Ζαχαρία υπογράμμισε στον χαιρετισμό της η διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη, η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε: «Κινηματογραφιστής με έμπνευση και παιδεία, δημιουργός με συνεπή ηθική στάση, ο Μάνος Ζαχαρίας θήτευσε στο πλευρό μυθικών μορφών του ρωσικού κινηματογράφου. Σήμερα τιμούμε τον άνθρωπο Μάνο Ζαχαρία, τον φίλο, τον καλλιτέχνη, τον οραματιστή, που έχει ασίγαστο πάθος για το σινεμά και μοιράζεται το χρέος απέναντι στον άνθρωπο».
«Αυτό που κρατώ από τις τιμητικές εκδηλώσεις, είναι η ειλικρίνεια των ανθρώπων, που με συγκινεί βαθύτατα», ήταν το λιτό σχόλιο του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος έκανε και μια σύντομη αναφορά στην ταινία που προβλήθηκε μετά το πέρας της εκδήλωσης: «Από όλες τις ταινίες μου, η Γωνία Αρμπάτ και Μπουμπουλίνας έχει τον πιο προσωπικό χαρακτήρα, καθώς περιλαμβάνει αρκετά βιογραφικά στοιχεία. Μέσα από αυτήν, προσπάθησα να καταθέσω μια άλλη ματιά σχετικά με γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας».
Για τον τιμώμενο δημιουργό μίλησε και ο σκηνοθέτης και στενός φίλος του, Φώτος Λαμπρινός, που εμφανώς συγκινημένος επισήμανε: «Νιώθω ότι με τον Μάνο με συνδέει πλέον συγγένεια εξ αίματος και το να πρέπει να μιλήσω γι' αυτόν μου προκαλεί συναισθηματική φόρτιση, αφού γνωριζόμαστε από τον Οκτώβριο του 1964, όταν είχα πάει για σπουδές στη Μόσχα. Κατά την παραμονή μου εκεί, περνούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο σπίτι του και το κύριο θέμα συζήτησης είχε να κάνει με τις ανησυχίες μας για την πορεία της Σοβιετικής Ένωσης, αφού και εγώ προερχόμουν από κομμουνιστικό περιβάλλον. Μέσα από τις συζητήσεις αυτές, ο Μάνος μου φανέρωνε άλλες διαστάσεις στο ζήτημα. Όχι τόσο πολιτικές, όσο ηθικές. Αυτό το στοιχείο χαρακτηρίζει και το έργο του. Παρότι από τα νιάτα του ήταν στρατευμένος στην Αριστερά, στις ταινίες του επεξεργάζεται και θέτει ως θέμα την ηθική αφετηρία των πράξεων».
