10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
7-16 Μαρτίου 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟY
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΡΗΓΑΣ – ΛΥΓΓΟΥΡΗΣ – ΦΥΛΑΚΤΟΣ - ΚΕΣΣΙΣΟΓΛΟΥ
Συνέντευξη τύπου έδωσαν την Παρασκευή 14 Μαρτίου το μεσημέρι στο Πράσινο δωμάτιο του Ολύμπιον οι σκηνοθέτες Γεράσιμος Ρήγας (Πάρβας, άγονη γραμμή), Ελευθέριος Φυλακτός (The Archelon bubble), Νίκος Λυγγούρης (Οι εραστές της Αξού) και Άννα Κεσσίσογλου (Ανατολικά του ύπνου μου).
Ένα χρόνο γυρίσματα έκανε ο σκηνοθέτης της ταινίας Πάρβας, άγονη γραμμή, Γ. Ρήγας, καταγράφοντας την καθημερινότητα της οικογένειας του Πάρβα, κατά κόσμον Δημήτρη Γιαννακού, από την Αμοργό. «Έγινα μέρος της καθημερινότητάς τους, της πραγματικότητάς τους και η σχέση μας έγινε πιο ουσιαστική», είπε ο σκηνοθέτης και συμπλήρωσε πως αυτό που τον ώθησε να κάνει την ταινία ήταν μια εικόνα που εντυπώθηκε στο μυαλό του από κάποιες διακοπές του στο νησί: «Ένα ξημέρωμα με πολύ ομίχλη είδα τον Πάρβα να προβάλλει, πηγαίνοντας να ανοίξει το καφενείο του». Μίλησε ακόμη για τη διαφορετική φιλοσοφία ζωής που υπάρχει σε περιοχές όπως τα κυκλαδίτικα νησιά: «Ο αέρας είναι κυρίαρχο στοιχείο εκεί και γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν μιλάνε πολύ. Ο τρόπος ζωής τους δεν έχει αλλάξει, οι σταθερές εδώ και πολλά χρόνια είναι οι ίδιες: Η καλλιέργεια της γης, η οικογένεια και η φροντίδα της κοινότητας».
Ο Λευτέρης Φυλακτός, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Archelon bubble που μιλά για τη ζωή στων εθελοντών στον οικολογικό σύλλογο Αρχέλων, εστίασε στο πόσο σημαντικό για το περιβάλλον στο οποίο ζούμε είναι η αλλαγή των προτεραιοτήτων και του τρόπου ζωής μας. «Βρισκόμουν σε κατάσταση ύπνωσης και εγώ ο ίδιος, μέχρι που αποφάσισα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ για τον εθελοντισμό και τώρα αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που με κρατούσε αδρανή και δεν ενεργοποιούμουν πολύ νωρίτερα», είπε. Σχετικά με το αν υπάρχει αντικειμενική καταγραφή στο ντοκιμαντέρ ο Ε. Φυλακτός δήλωσε πως υπάρχει μια ηθική γραμμή, που δεν πρέπει να ακυρώνεται: «Δεν πρέπει να θυσιάζουμε την ουσία για τη φωτογραφία, για την αποτύπωση. Η ουσία μπορεί να μεταδοθεί και με άλλους τρόπους», είπε κλείνοντας.
Η σκηνοθέτις του ντοκιμαντέρ Ανατολικά του ύπνου μου, Άννα Κεσσίσογλου υποστήριξε πως η ουσία του ντοκιμαντέρ δεν είναι τόσο το ίδιο το θέμα του, όσο το πόσα μπορεί να πει κανείς με αφορμή αυτό. Αυτό που κάνει εκείνη, όπως σχολίασε, είναι να μιλάει μέσω των ταινιών της για το πως τοποθετείται η ίδια απέναντι στα πράγματα: «Τα ντοκιμαντέρ δεν είναι η ίδια η πραγματικότητα, αλλά μέρος αυτής. Είναι απαραίτητο ο θεατής να διαβάζει πίσω από τις γραμμές, εισπράττοντας μόνο τα σημαντικά στοιχεία που έχουν να του προσφέρουν». Σχολιάζοντας τα ηθικά διλήμματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπος ένας ντοκιμαντερίστας, η Α. Κεσσίσογλου είπε: «Αντιμετωπίζουμε σκληρές καταστάσεις συναισθηματικά, αλλά αναγκαστικά μαζεύουμε τις δυνάμεις μας, γιατί ενδεχομένως οι ταινίες μας να ωφελήσουν κάποιους ανθρώπους».
Ο Νίκος Λυγγούρης των Εραστών της Αξού έκανε μια ταινία με θέμα την αγάπη του Γιώργου και της Μαρίας, ενός ηλικιωμένου ζευγαριού σ’ ένα χωριό του Ψηλορείτη. «Τους γνώρισα τυχαία, αλλά το εύρος της σκέψης και η ευφράδεια του Γιώργου με εξέπληξε τόσο που επέστρεψα σε αυτούς αρκετές φορές», σημείωσε ο σκηνοθέτης. Πέρασαν 6 χρόνια μέχρι να τους προτείνει να κάνουν αυτό το ντοκιμαντέρ, χωρίς να χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να τους πείσει, όπως αποκάλυψε. Μίλησε ακόμα για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, κυρίως σε σκηνές που ήταν φορτισμένες συναισθηματικά, ενώ απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ρόλο που μπορεί να παίξει ένα ντοκιμαντέρ, είπε: «Μπορεί να λειτουργήσει θετικά ή αρνητικά, εξαρτάται, όπως και σε κάθε καλλιτεχνικό προϊόν, από την αξία του ».
