10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
7-16 Μαρτίου 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
GENERATION 68 – MR. BIG
A JIHAD FOR LOVE – TO FIND TIGER KIM
Συνέντευξη τύπου έδωσαν την Πέμπτη 13 Μαρτίου στο «Πράσινο Δωμάτιο» του Ολύμπιον, στο πλαίσιο του 10ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι Simon Brook, σκηνοθέτης της ταινίας Generation 68, Tiffany Burns, σκηνοθέτιδα της ταινίας Mr. Big, Parvez Sharma δημιουργός της ταινίας A Jihad for love και Bon-Hwak Koo, σκηνοθέτης της ταινίας To find tiger Kim.
Μιλώντας για την ταινία της, Mr. Big – που αφορά σε μια μέθοδο που έχει δημιουργηθεί και τελειοποιηθεί από τη Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία και με την οποία οι κακοποιοί ενοχοποιούνται κατόπιν εξαπάτησής τους – η Tiffany Burns είπε χαρακτηριστικά: «Αρχικά μίλησα με δικηγόρους και ειδικούς σε θέματα ενοχοποίησης αθώων, και άφησα για το τέλος το προσωπικό στοιχείο. Αναφέρομαι στον αδερφό μου, Σεμπάστιαν, ο οποίος έγινε στόχος αυτής της μεθόδου και βρίσκεται στη φυλακή εδώ και 13 χρόνια». Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις δυσκολίες που συνάντησε με το υλικό της ταινίας, εξαιτίας της συναισθηματικής της εμπλοκής, καθώς ήταν ταυτόχρονα η σκηνοθέτις, αλλά και η αδερφή του Σεμπάστιαν. «Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω πόσο δύσκολο ήταν το να κάνω αυτή την ταινία, ιδίως όταν συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν μόνο ο αδερφός μου που παγιδεύτηκε μ’ αυτή τη μέθοδο, αλλά και άλλοι Καναδοί. Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να αποστασιοποιηθώ, να μην κάνω μια προσωπική ιστορία, όμως τελικά αυτό ήταν αδύνατο», υπογράμμισε η Tiffany Burns.
Από την πλευρά του, ο Bon-Hwak Koo, σκηνοθέτης της ταινίας To find tiger Kim, - που αναφέρεται επίσης σε μια προσωπική ιστορία, σχετικά με έναν συγγενή της οικογένειάς του και σημαντικό άνθρωπο του στενού περιβάλλοντος του προέδρου της Κορέας, τον «Τίγρη Κιμ» - είπε μεταξύ άλλων: «Το πιο δύσκολο πράγμα για μένα ήταν ότι έπρεπε να προβάλλω προσωπικά μας δεδομένα, να κινηματογραφήσω στιγμές πολύ προσωπικές, στιγμές οικογενειακές, όπως ο θάνατος του παππού μου». Σχολιάζοντας την αντίδραση της οικογένειάς του, αλλά και των συμπατριωτών του στην προβολή της ταινίας, δήλωσε: «Η οικογένειά μου είχε δει νωρίς την ταινία και δεν είπε τίποτα. Η γιαγιά μου, την είδε πιο πρόσφατα, ωστόσο η αντίδρασή της δεν ήταν τόσο δραματική όσο περίμενα. Το κορεάτικο κοινό που παρακολούθησε το ντοκιμαντέρ σχολίασε ότι είναι πρωτότυπο, αλλά και παράδοξο, καθώς δημοσιοποιεί πολλά προσωπικά δεδομένα».
Ο Parvez Sharma - του οποίου το ντοκιμαντέρ A Jihad for love διερευνά τα πολύπλοκα ανά την υφύλιο σταυροδρόμια του Ισλάμ και της ομοφυλοφιλίας – τόνισε χαρακτηριστικά: «Χρειάστηκε πολύς κόπος, πολύ δουλειά και έξι χρόνια για να ολοκληρώσω την ταινία. Επέλεξα το συγκεκριμένο θέμα αφού προηγουμένως είχα αναπτύξει ισχυρές σχέσεις με όλους τους ανθρώπους που εμφανίζονται τελικά στο φιλμ. Όταν ασχολείσαι με θέματα ταμπού, όπως το να είσαι μουσουλμάνος και ομοφυλόφιλος, το να έχεις προσωπικούς δεσμούς με όσους εμφανίζονται τελικά στην ταινία βοηθάει ιδιαίτερα». Στη συνέχεια ο Parvez Sharma εξήγησε ότι το θέμα της ομοφυλοφιλίας εξακολουθεί να είναι ταμπού ακόμα και στον δυτικό κόσμο. «Παρατήρησα ότι και εδώ στην Ελλάδα για παράδειγμα το θέμα της ομοφυλοφιλίας δεν συζητιέται δημόσια, παρόλο που οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια είχαν ιδιαίτερα ανοιχτή στάση απέναντι σ’ αυτό», σημείωσε ο Parvez Sharma.
Τέλος, ο Simon Brook, σκηνοθέτης της ταινίας Generation 68 - η οποία εστιάζει στην πολιτιστική επανάσταση που έφερε ο Μάης του ’68 – ανέφερε μεταξύ άλλων: «Αφορμή για να γυρίσω την ταινία αποτέλεσαν από τη μια οι τελευταίες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, όπου μετά από μια δήλωση του προέδρου της Γαλλίας συνειδητοποίησα ότι πολλοί αγνοούσαν την πολιτιστική επανάσταση του 1968, και από την άλλη το γεγονός ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν διαδηλώνουν για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο για την αύξηση των μισθών. Με εξοργίζει η κατάφορη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράκ, αλλά κανείς δεν απεργεί γι’ αυτό». Όταν ρωτήθηκε για την σημερινή στάση που έχουν απέναντι στα όσα διαδραματίζονται παγκοσμίως σήμερα, οι πρωτοστάτες της γενιάς του ’68, απάντησε: «Δεν νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι ηττήθηκαν, απλά εξελίχθηκαν. Έκαναν παιδιά, πέρασαν σε άλλες φάσεις. Είναι φυσικό να αλλάζουν τα πράγματα».
