48ο ΦΚΘ: MASTERCLASS ΤΖΟΝ ΜΑΛΚΟΒΙΤΣ

 

 

 

Ο δημοφιλής ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός Τζον Μάλκοβιτς, άνοιξε την Κυριακή 18 Νοεμβρίου την σειρά των masterclasses για το 48^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

 

Τον Τζον Μάλκοβιτς προλόγισε η Διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Δέσποινα Μουζάκη λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «μας δίνετε η σπάνια ευκαιρία να μπούμε στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς, ο οποίος μας ταξιδεύει πολύ μακριά μέσα από την τέχνη του».

 

Ο Αμερικανός ηθοποιός βρέθηκε στο πάνελ μαζί με τον Ράσελ Σμιθ, παραγωγό και στενό του φίλο. Ο Ράσελ Σμιθ πήρε το λόγο και μοιράστηκε με το κοινό ένα περιστατικό από την ταινία BeingJohnMalkovich. «Όταν πήγαμε να μιλήσουμε στον σκηνοθέτη Σπάικ Τζόνζι, σκεφτήκαμε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο πέραν του Μάλκοβιτς, τους Κέβιν Σπέισι και Άλεξ Μπόλντουιν. Όσο όμως περνούσε ο καιρός καταλήξαμε στο ότι δεν θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί κάποιος άλλος, σε ένα τόσο ξεχωριστό πρότζεκτ, εκτός από τον Τζον Μάλκοβιτς».

 

Ο Αμερικανός ηθοποιός, σε ερώτηση για το ποια θέματα κεντρίζουν το ενδιαφέρον του, όταν αναλαμβάνει το ρόλο του σκηνοθέτη, απάντησε ότι τον ενδιαφέρουν ιστορίες που αγαπάει, και ιστορίες που θα ‘θελε να δει στο σελιλοιντ. Σε ότι αφορά, στο πως προσεγγίζει έναν ρόλο ή αν ακολουθεί κάποια μέθοδο, τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο, υπογράμμισε: «Δεν υπάρχει μέθοδος του Τζον Μάλκοβιτς. Απλώς, όταν ξεκίνησα να παίζω, η μέθοδός μου ήταν η απόρριψη των ήδη υπαρχουσών μεθόδων. Δεν ήθελα να ακολουθώ αποκλειστικά μια τεχνική, κατά την παράδοση της αγγλικής σχολής, ούτε όμως και μια καθοδηγούμενη, όπως στο actors studio. Πρόθεση μας, για παράδειγμα στο θέατρο, ήταν να δημιουργήσουμε κάτι ζωντανό κάθε βραδιά. Το ίδιο συνέβη αργότερα και στο σινεμά. Προσπαθώ λοιπόν να δημιουργώ κάτι ζωντανό σε κάθε γύρισμα, είτε κάνουμε ένα γύρισμα, είτε τριακόσια. Στην θεατρική ομάδα «Steppenwolf», ο σκηνοθέτης κάθε βράδυ μας έδινε οδηγίες, όσο καιρό και αν παίζαμε στην ίδια παράσταση. Έτσι, δούλευες συνεχώς, τελειοποιώντας τον ρόλο σου».

 

Για το αν αρέσκεται να παίζει το ρόλο του κακού, υποστήριξε οτι δεν είναι δουλειά του ηθοποιού να κρίνει τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι και θεωρούνται κακοί, αλλά κομμάτι της δουλειάς του είναι να κατανοήσει τον χαρακτήρα, όπως και να προβάλει μια εικόνα για το πώς είναι ο κόσμος. Όσον αφορά, στο πως βιώνει τα συναισθήματα του χαρακτήρα τον οποίο υποδύεται, δήλωσε ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να φαντάζεται πως θα ένιωθε ο χαρακτήρας σ’ αυτές τις συνθήκες.

 

Ο Μάλκοβιτς, υπογράμμισε στη συνέχεια ότι αν είχε να επιλέξει μεταξύ υποκριτικής και σκηνοθεσίας, θα επέλεγε τον ρόλο του σκηνοθέτη: «Πιστεύω ότι όταν σκηνοθετείς, εκφράζεται αποκλειστικά η δική σου οπτική, ενώ όταν παίζεις δεν συμβαίνει το ίδιο. Η σκηνοθεσία έχει μια συνολικότητα που η υποκριτική δεν έχει».

 

Για το αν φοβάται την αποτυχία, ο Τζον Μάλκοβιτς, απάντησε ότι «αν δεν φοβάσαι ότι θα αποτύχεις και έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Από το να αναλώνεσαι και να χάνεις χρόνο στο να σκέφτεσαι αν θα τα καταφέρεις, είναι προτιμότερο να κάθεσαι και να μελετάς εκείνες τις ώρες για τον ρόλο ή την παραγωγή σου».

 

Επιπλέον, δήλωσε αισιόδοξος για τις νέες τεχνολογίες στο χώρο του κινηματογράφου λέγοντας χαρακτηριστικά ότι δίνει διέξοδο στους νέους δημιουργούς. «Πλέον μπορούμε να μιλάμε για εκδημοκρατισμό του κινηματογράφου, μιας και δίνονται μερικές θαυμάσιες ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν διαθέτουν πόρους, αλλά διαθέτουν φαντασία», είπε. 

 

Σε ερώτηση για το αν είδε τα όνειρά του να πραγματοποιούνται, απ’ όταν ξεκίνησε την πορεία του πριν από αρκετά χρόνια στο Σικάγο, τόνισε ότι «οι προβληματισμοί, οι φόβοι, και οι χαρές, παραμένουν ίδιες. Όπως και στα 22 μου, έτσι και τώρα με ανησυχούν τα ίδια πράγματα. Όπως για παράδειγμα αν μια ταινία θα μπορούσε να είναι πιο αστεία, πιο δραματική, πιο τραγική, πιο υποφερτή, εν τέλει πιο καλή».