Δημοσιογράφοι

Γυναίκες που περάσατε από δω του Σταύρου Τσιώλη

«Πρόκειται για μια ταινία γεμάτη συγκινησιακή φόρτιση που, απαλλαγμένη από το βάρος της φθοράς του χρόνου, ξεδιπλώνει τις μεγάλες αλήθειες της ζωής και το νόημα της ύπαρξης μας μέσα από την αδιάκοπη αναζήτηση της τρυφερότητας και της ομορφιάς».

Εκείνες οι μακρυμαλλούσες νύχτες του Gerardo Calagui

«Οι στερεοτυπικοί ρόλοι που αποδίδουμε σε ανθρώπους πολύ συχνά οδηγούν στην καταπίεση και την περιθωριοποίηση».

Γκρίζο σπίτι του Austin Lynch

«Στην ταινία μου, τα πράγματα ξεκινούν απλά και ήσυχα. Καθώς νέα στοιχεία μας συστήνονται, συσσωρεύεται πολυπλοκότητα».

Winter βrothers του Hlynur Palmason

«Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο είναι να δουλέψω με την αμφισημία. Τα αδέρφια της ταινίας μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά, παρότι μοιράζονται ακριβώς την ίδια ανατροφή και είναι φτιαγμένα από το ίδιο ‘υλικό’».

Στην ιδιαίτερη γοητεία που ασκεί το σινεμασκόπ, η προβολή ευρείας εικόνας, στους θεατές αλλά και σε αυτούς που βρίσκονται πίσω από την κάμερα εστίασε το masteclass «2.39:1 - Tο ελληνικό σινεμά επανέρχεται στο σινεμασκόπ» που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, στο πλαίσιο του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Την εκδήλωση, μια διοργάνωση της Ένωσης Ελλήνων Κινηματογραφιστών σε συνεργασία με το Φεστιβάλ, συντόνισε ο διευθυντής φωτογραφίας Αργύρης Θέος, με τον επίσης διευθυντή φωτογραφίας Χρήστο Καραμάνη δίπλα του στο πάνελ να μεταφέρει την εμπειρία του από τη δημιουργία ελληνικών ταινιών με τη μέθοδο αυτή.

Όπως επισήμανε ο κ. Θέος, ο όρος «σινεμασκόπ» αναφέρεται στο αναμορφικό φορμά κινηματογραφικής προβολής ευρείας εικόνας. «Πρόκειται για το πολύ μακρόστενο κάδρο. Αυτό σημαίνει ότι για ύψος οθόνης 1 μ. αντιστοιχεί πλάτος 2.39 μ. Είναι φτιαγμένο για να γεμίζει το οπτικό πεδίο», εξήγησε. Το σινεμασκόπ χρησιμοποιήθηκε κυρίως τη δεκαετία του ΄50 στο Χόλιγουντ από την 20th Century Fox. Στην Ελλάδα γυρίστηκαν ελάχιστες ταινίες με αυτή τη μέθοδο εκείνη την περίοδο, καθώς, όπως είπε ο κ. Θέος, «το σινεμασκόπ ήταν ακριβότερο κι ο ελληνικός κινηματογράφος ήταν πάντα φτωχός».

Όπως πρόσθεσε ο κ. Καραμάνης, το φορμά της ευρείας οθόνης ξεκίνησε με στόχο να τραβήξει τον κόσμο από την τηλεόραση και να τον βάλει ξανά στα σινεμά, καθώς γεμίζει το οπτικό πεδίο και δίνει στον θεατή την αίσθηση ότι «βουτάει στην οθόνη». Για τον λόγο αυτό ακόμη και σήμερα θεωρείται «πιο κινηματογραφικό», όπως είπε. Ιδιαίτερα στα κοντινά πλάνα, συμπλήρωσε ο κ. Θέος, «το σινεμασκόπ επιτρέπει να χωρέσει στο κάδρο και ο περιβάλλων χώρος, δίνοντας παράλληλα βάθος πεδίου».

Οι δύο ομιλητές τόνισαν το εικαστικό ενδιαφέρον που έχουν τα σινεμασκόπ φιλμ, καθώς οι αναμορφικοί φακοί που χρησιμοποιούνται στην ευρεία οθόνη δίνουν συχνά μία ζωγραφική ποιότητα στα κάδρα. Παράλληλα, οι φακοί αυτοί έχουν ιδιαιτερότητες και αρκετές ατέλειες, που όμως ακόμη κι αυτές προσδίδουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στις ταινίες που γυρίζονται με τον τρόπο αυτό. «Προκύπτουν κάποιες φορές οπτικά λάθη, π.χ. καμπύλωση πεδίου, στοιχεία που προκαλούν ακόμη και ενθουσιασμό στους διευθυντές φωτογραφίας», είπε ο κ. Θέος. Επιπλέον, όλες αυτές οι ατέλειες αποτελούν κίνητρο για τη δημιουργικότητα και την εφευρετικότητα των κινηματογραφιστών.

Κατά τη διάρκεια του masterclass παρουσιάστηκαν αποσπάσματα τεσσάρων ταινιών που γύρισε τα τελευταία χρόνια ο Χρήστος Καραμάνης σε σινεμασκόπ. Πρόκειται για τα φιλμ Νορβηγία του Γιάννη Βεσλεμέ (2014), Τετάρτη 04.45 του Αλέξη Αλεξίου (2015), Chevalier της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (2015) και Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2016). Προβλήθηκε επίσης απόσπασμα μιας παλαιότερης ελληνικής ταινίας που γυρίστηκε με τη μέθοδο αυτή, Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται του Ανδρέα Τσιλιφώνη (1984).

Ανάμεσα στο κοινό που παρακολούθησε το masterclass ήταν και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Αρβανίτης, ο οποίος επισήμανε ότι ο ίδιος ξεκίνησε την καριέρα του με σινεμασκόπ δουλεύοντας στη Φίνος Φιλμ. Επίσης παρατήρησε ότι τα τελευταία χρόνια, για διάφορους λόγους, οικονομικούς, τεχνικούς και καλλιτεχνικούς, το φιλμ επανέρχεται κερδίζοντας έδαφος έναντι του ψηφιακού. «Στην περίπτωση του φιλμ το πρωτογενές υλικό παραμένει ανέπαφο για τουλάχιστον 100 χρόνια, πράγμα που δεν συμβαίνει με τους σκληρούς δίσκους», εξήγησε ο ίδιος.

Το masterclass παρακολούθησαν επίσης επαγγελματίες του χώρου, φοιτητές σχολών κινηματογράφου και σινεφίλ.

Η Αγορά, το αναπτυξιακό κομμάτι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απένειμε τα βραβεία της στην Αποθήκη Γ΄, την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017, στο πλαίσιο του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Τον λόγο πήρε αρχικά η υπεύθυνη της Αγοράς και σύμβουλος για καινοτόμα προγράμματα και νέες τεχνολογίες του ΦΚΘ Γιάννα Σαρρή, ευχαριστώντας τους συμμετέχοντες, τους χορηγούς, τους κριτές και τα στελέχη της κινηματογραφικής βιομηχανίας που στήριξαν τη φετινή διοργάνωση, καθώς και όλο το προσωπικό και τους εθελοντές, ενώ δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει την πολύτιμη συνεισφορά του προγράμματος Creative Europe Media, το οποίο υποστηρίζει την Αγορά.

Αμέσως μετά, τη σκυτάλη πήρε ο διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Ορέστης Ανδρεαδάκης, ο οποίος ευχαρίστησε θερμά τόσο τους συμμετέχοντες για την καλοσύνη και το ταλέντο που επέδειξαν, όσο και τους χορηγούς για την ηθική και υλική υποστήριξή τους.

Τα βραβεία της φετινής Αγοράς είναι τα ακόλουθα:

Τα βραβεία του 13ου Φόρουμ Συμπαραγωγής Crossroads

Η κριτική επιτροπή του 13ου Φόρουμ Συμπαραγωγών Crossroads αποτελείται από τους Teresa Hoefert de Turegano (σύμβουλος χρηματοδοτήσεων, Medienboard Berlin-Brandenburg, Γερμανία), Dominique Welinski (παραγωγός, DW, Γαλλία) και Κωνσταντίνο Κοντοβράκη (παραγωγός, Heretic, Ελλάδα) και βραβεύει:

Ι. Με το βραβείο συμπαραγωγής (εικόνα και ήχο) από την ελληνική εταιρία post-production 2|35 το κινηματογραφικό σχέδιο
MARGHERITA, Σκηνοθεσία: Valentina Carnelutti, Παραγωγή: Marco Alessi - Dugong Films & Valentina Carnelutti - Fioere Leonen Produzioni, Ιταλία

Το σκεπτικό της επιτροπής: «Για τη γενναιότητα της σκηνοθέτιδας να αφήσει την έφηβη πρωταγωνίστρια της να παραμείνει έφηβη».

Ο παραγωγός του βραβευμένου σχεδίου κερδίζει επίσης διαπίστευση για το Producer’s Network, του Φεστιβάλ των Καννών 2018.

II. Το Εθνικό Κέντρο Κινηματογράφου και Κινούμενης Εικόνας (CNC), γαλλικός δημόσιος οργανισμός που στοχεύει στην υποστήριξη και την προώθηση του κινηματογράφου στη Γαλλία και στο εξωτερικό, προσφέρει, για έβδομη χρονιά, βραβείο 10.000 ευρώ για ανάπτυξη σεναρίου, στο πλαίσιο του Crossroads του ΦΚΘ.

Η κριτική επιτροπή απονέμει το βραβείο στο κινηματογραφικό σχέδιο
200 METERS, Σκηνοθεσία: Ameen Nayfeh, Παραγωγή: May Odeh - Odeh Films, Παλαιστίνη.

Το σκεπτικό της επιτροπής: «Για να μπορέσουν να γκρεμίσουν το τείχος και να τους βοηθήσουν να τρέξουν το μαραθώνιο χρηματοδότησής τους».

III. Το βραβείο MuSou προσφέρει στους δημιουργούς της ταινίας τη δυνατότητα σύνθεσης και παραγωγής πρωτότυπης μουσικής, ανεύρεση και διασφάλιση πνευματικών και δισκογραφικών δικαιωμάτων εμπορικής μουσικής, καθώς και υπηρεσίες δημιουργίας και επεξεργασίας ήχου.

Η κριτική επιτροπή απονέμει το βραβείο στο κινηματογραφικό σχέδιο
ZUHAL, Σκηνοθεσία: Nazlύ Elif Durlu, Παραγωγή: Anna Maria Aslanoğlu - istos film, Τουρκία

Το σκεπτικό της επιτροπής: «Για την οργανική και εφευρετική χρήση του ήχου στην αφήγηση και στον εσωτερικό κόσμο του κεντρικού χαρακτήρα».

ΙV. Το βραβείο HERETIC ASTERISK προσφέρει υπηρεσίες στην περαιτέρω ανάπτυξη και στρατηγική ενός κινηματογραφικού σχεδίου.

Η κριτική επιτροπή απονέμει το βραβείο στο κινηματογραφικό σχέδιο
RAINBOWS DON’T LAST LONG, Σκηνοθεσία: Mayye Zayed, Παραγωγή: Mayye Zayed – Rufy’s Films, Συμπαραγωγή: Halina Dyrschka – Ambrosia Film, Αίγυπτος, Γερμανία

Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Για να βοηθήσουμε την ταινία να ταξιδέψει έως την Ερυθρά Θάλασσα και τη διεθνή αγορά».

V. Το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο MFI SCRIPT 2 FILM WORKSHOPS που διοργανώνεται από το Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (ΜΙΚ) βραβεύει με πλήρη υποτροφία το κινηματογραφικό σχέδιο
200 METERS, Σκηνοθεσία: Ameen Nayfeh Παραγωγή: May Odeh – Odeh Films, Παλαιστίνη.

VI. Το MFI SCRIPT 2 FILM WORKSHOPS βραβεύει, επίσης, με μερική υποτροφία το κινηματογραφικό σχέδιο
RAINBOWS DON’T LAST LONG, Σκηνοθεσία: Mayye Zayed, Παραγωγή: Mayye Zayed - Rufy’s Films, Συμπαραγωγή: Halina Dyrschka - Ambrosia Film, Αίγυπτος, Γερμανία

VΙI. Για έβδομη χρονιά η γαλλική συμβουλευτική εταιρία Initiative Film που εκπροσωπείται από την Isabelle Fauvel προσφέρει τις υπηρεσίες της για ανάπτυξη σε ένα ελληνικό κινηματογραφικό σχέδιο. Το σχέδιο που επιλέχτηκε είναι το:

ΦΙΛΙΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΙΣΚΟΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΞΗΓΩ, Σκηνοθεσία: Δάφνη Χαιρετάκη, Παραγωγή: Jasmina Sijercic - Bocalupo Flms, Γιώργος Τσούργιαννης - Horsefly Productions, Γαλλία, Ελλάδα

Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Για τη μεγάλη πρόκληση της συνεργασίας με μια νεαρή δημιουργό που διασχίζει το μονοπάτι από το πειραματικό μη αφηγηματικό ιστορικό της σε μια μεγάλου μήκους ταινία στην οποία πρωταγωνίστρια είναι η σύγχρονη Αθήνα».

«Πολλές φορές, στον δύσκολο αυτό κόσμο της κινηματογραφικής βιομηχανίας, οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί νιώθουν μόνοι και έχουν ανάγκη από κάθε είδους συμβολή, βοήθεια και καθοδήγηση στην προσπάθεια τους να υλοποιήσουν το πρότζεκτ τους», δήλωσε η Isabelle Fauvel σχετικά.

Τα βραβεία του τμήματος Agora Works in Progress

Η κριτική επιτροπή των Agora Works in Progress αποτελούμενη από τους Bero Beyer (Καλλιτεχνικός Διευθυντής, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ, Ολλανδία), Dorien van de Pas, Nethelands Film Fund/εκπρόσωπος Eurimages - Ολλανδία) και Ηλία Γεωργιόπουλο (διανομέας, Danaos Films, Ελλάδα), βραβεύει δύο ταινίες από τις δώδεκα συνολικά που συμμετείχαν στο φετινό τμήμα Works in Progress.

«Η φετινή επιλογή των Works in Progress μας οδήγησε σε διαφορετικά μέρη, τόσο γεωγραφικά όσο και συναισθηματικά. Υπήρξε μια ξεκάθαρη επιθυμία να χρησιμοποιηθεί η δύναμη του κινηματογράφου για να διερευνηθούν οι κοινωνικές ομάδες και οι ανθρώπινες σχέσεις σε ακριτικές περιοχές της Ευρώπης. Πίσω από όλα τα πρότζεκτ συναντά κανείς παθιασμένους κινηματογραφιστές που κατάφεραν να αναπληρώσουν τους περιορισμούς στον προϋπολογισμό τους με την πλούσια φαντασία και επιμονή τους. Ομόφωνα καταλήξαμε σε δύο πρότζεκτ, τα οποία διακρίθηκαν για την πρωτοτυπία της αφήγησης και της εξερεύνησης του κινηματογραφικού μέσου», ανέφερε σχετικά ο Bero Beyer εκ μέρους της επιτροπής.

VIΙI. Το βραβείο GRAAL του τμήματος Agora Works in Progress που αντιστοιχεί σε υπηρεσίες post-production απονέμεται στην ταινία
SISTER, Σκηνοθεσία: Svetla Tsotsorkova, Παραγωγή: Svetoslav Ovcharov – Omega Films, Vetla Tsotsorkova– Front Film, Βουλγαρία

Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Το φετινό βραβείο πηγαίνει σε μια προσωπική και βαθιά ανθρώπινη ταινία με μια εντυπωσιακή πρωταγωνίστρια και μια τολμηρή σκηνοθέτιδα».

IX. Το βραβείο Eurimages Lab Award του τμήματος Agora Works in Progress αξίας έως και 50.000 ευρώ, απονέμεται για δεύτερη φορά φέτος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. To συγκεκριμένο βραβείο, όπως διευκρίνισε η Γιάννα Σαρρή, απονέμεται αποκλειστικά σε 4 ευρωπαϊκά κινηματογραφικά φεστιβάλ (Karlovy Vary, Haugesund, Les Arcs και Θεσσαλονίκης).

Το βραβείο Eurimages Lab Award απονέμεται στην ταινία
SPEAK SO I CAN SEE YOU, Σκηνοθεσία: Marija Stojnic, Παραγωγή: Marija Stojnic, Milos Ivanovic, Bilboke, Συμπαραγωγή: Tibor Keser, Vanja Jambrovic – Restart, Σερβία, Κροατία.

Η ταινία Speak So I can See you συμμετείχε φέτος στο EDN Docs in Thessaloniki που έλαβε χώρα στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής: «Η κριτική επιτροπή επέλεξε μια ταινία που προσπαθεί να προκαλέσει μια καινοτόμο και παιχνιδιάρικη κινηματογραφική εμπειρία μέσω της μετασχηματιστικής χρήσης του ήχου».

Για περισσότερες πληροφορίες: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πολυξένη της Δώρας Μασκλαβάνου

«Αγαπήσαμε μια αληθινή ιστορία. Αληθινή σε όλα. Γιατί συνέβη και γιατί δεν μπορούσαμε και δεν θέλαμε να την ξεχάσουμε. Και αποφασίσαμε να την ζωντανέψουμε. Να κάνουμε μια ταινία».

People του Παύλου Ιορδανόπουλου

«Είναι μια ταινία η οποία αποτελεί δημιουργία του κοινού της. Άνθρωποι της καθημερινότητας συμμετείχαν σε σεμινάρια υποκριτικής υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη και αφηγήθηκαν την ιστορία τους στην κάμερα».

Χρόνια πολλά του Χρίστου Γεωργίου

«Γιατί αξίζει να τη δεις; Γιατί είναι καλή ταινία».

Επί τόπου του Pablo Mahave Fernandez (διαγωνιστικό τμήμα VR ταινιών)

«Ο φωτογράφος/κινηματογραφιστής/μοντέρ λειτουργεί πάντα ως ένα φίλτρο ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μήνυμα. Και πιστεύω ότι αν υπάρχει ένα μέσο που μπορεί να εξαλείψει τον μεσάζοντα, αυτό είναι το Virtual Reality».

Εξοχικές κατοικίες της Sonja Maria Kroner

«Δεν υπάρχει μία και μόνο πραγματικότητα, αλλά αμέτρητες εκδοχές της. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα μας».

Lucky του John Caroll Lynch

«Το να δουλεύεις με τον Χάρι Ντιν Στάντον ήταν μια σπουδαία εμπειρία και πρόκληση. Ο τρόπος με τον οποίο έλεγχε τις σιωπές, έδωσε πνοή στην ταινία μου επενδύοντας στο συμβάν μιας μικρής στιγμής, μια απίστευτη μοναδικότητα».

Ταντουσάκ του Martin Laroche

«Πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο μπορεί να σε καθησυχάσει και να σε παρηγορεί το να γνωρίζεις την αλήθεια».

Mια ανοιχτή συζήτηση με θέμα την εναλλακτική διανομή των ελληνικών ταινιών μέσω των Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου και των πανεπιστημίων στην Αμερική και στην Αυστραλία, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017, στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, στο πλαίσιο του 58^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Στη συζήτηση, η οποία εντάσσεται στις παράλληλες εκδηλώσεις της φετινής διοργάνωσης, συμμετείχαν ως ομιλητές οι Βασίλης Λουλές (σκηνοθέτης), Jimmy DeMetro (Διευθυντής Ελληνικού Φεστιβάλ Νέας Υόρκης), Αριστοτέλης Κατωπόδης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής Ελληνικού Φεστιβάλ Λος Άντζελες), Κυβέλη Σορτ (Συνδιευθύντρια Ελληνικού Φεστιβάλ Σαν Φρανσίσκο), Νία Καρτέρη (Πρόεδρος Ελληνικού Φεστιβάλ Σίδνεϊ), Λίζα Λινάρδου (Προώθηση και Φεστιβάλ Hellas Film – Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου), παρουσία της γενικής προξένου των ΗΠΑ στην Θεσσαλονίκη, Rebecca Fong.

Καλωσορίζοντας τους επίτιμους καλεσμένους και το κοινό στην εκδήλωση, ο σκηνοθέτης Βασίλης Λουλές ευχαρίστησε το Φεστιβάλ για την πρόσκληση τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Αυτή είναι μια συζήτηση που έπρεπε να πραγματοποιηθεί εδώ και καιρό. Τα ελληνικά Φεστιβάλ ανά τον κόσμο υποστηρίζουν τις ελληνικές ταινίες τόσο σε ποιοτικό όσο και σε εμπορικό επίπεδο και είναι πολύ σημαντικά για τους δημιουργούς».

Παίρνοντας το λόγο αμέσως μετά, η Λίζα Λινάρδου εκ μέρους του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, επισήμανε πως το ενδιαφέρον για τις ελληνικές ταινίες υπήρχε ήδη από την δεκαετία του '80 και τα Φεστιβάλ αποτελούν ένα άμεσο και εναλλακτικό τρόπο διανομής των ελληνικών ταινιών, αγκαλιάζοντας όλη την γκάμα τους. «Τα διάφορα Φεστιβάλ απευθύνονται σε εμάς, για να προβάλλουν τις ελληνικές ταινίες. Μέχρι και σήμερα συγκεντρώνουμε τον κορμό της πληροφορίας για την εγχώρια παραγωγή. Στις χώρες όπου κατοικούν πολλοί ομογενείς, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για να αγκαλιάσουν τις ελληνικές ταινίες. Το πρώτο τους βήμα είναι να απευθυνθούν στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και εμείς βοηθάμε στο στήσιμο των Φεστιβάλ ανάλογα με τις ανάγκες τους. Συνολικά έχουμε συνεργαστεί με 21 Φεστιβάλ από την Ευρώπη μέχρι την Βραζιλία, τον Λίβανο και τον Καναδά» εξήγησε η ίδια.

Στη συνέχεια, η Πρόεδρος  του Ελληνικού Φεστιβάλ του Σίδνεϊ, Νία Καρτέρη, τόνισε την ανάγκη που έχουν οι ομογενείς να εκφράσουν την άποψή τους για τον πολιτισμό. Όπως υπογράμμισε η ίδια, το Φεστιβάλ του Σίδνεϊ μετρά 24 χρόνια και αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο Φεστιβάλ της Αυστραλίας. «Στόχος μας είναι να προωθήσουμε τον πολιτισμό και να διατηρήσουμε την ελληνική γλώσσα. Τολμάμε να προβάλλουμε ταινίες που προβληματίζουν και ανοίγουν συζητήσεις. Το πρόγραμμα της διοργάνωσης περιλαμβάνει και τμήμα ταινιών μικρού μήκους, τις οποίες δημιουργούν τα παιδιά με τους δασκάλους τους. Τα τελευταία χρόνια έχουμε παρατηρήσει αύξηση των εισιτηρίων λόγω των ταινιών υψηλής ποιότητας. Οι Έλληνες σκηνοθέτες, παρά την οικονομική δυσχέρεια, δημιουργούν ταινίες που αγγίζουν τους ομογενείς. Πιστεύω πως ο πολιτισμός θα μας βγάλει από την κρίση, και εμείς στοχεύουμε στο να τον προωθούμε», δήλωσε η κ. Καρτέρη.

Από την πλευρά της, η Κυβέλη Σορτ, συνδιευθύντρια του Ελληνικού Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο επισήμανε: «Το Φεστιβάλ μας προωθεί τον ελληνικό κινηματογράφο και υποστηρίζει την διάδοση των ελληνικών σπουδών. Προσπαθούμε να ανοιχτούμε και στο αμερικάνικο κοινό και μάλιστα συνεργαζόμαστε με το San Francisco Film Festival που χορηγεί και διάφορες υποτροφίες».

Τον λόγο πήρε έπειτα ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ελληνικού Φεστιβάλ στο Λος Άντζελες, Αριστοτέλης Κατωπόδης λέγοντας: «Είμαστε τυχεροί γιατί βρισκόμαστε στην καρδιά της βιομηχανίας του κινηματογράφου και προσπαθούμε και οι Έλληνες να αποτελούν κομμάτι αυτής. Δεχόμαστε ταινίες από παντού, από όπου υπάρχουν Έλληνες στον κόσμο. Διατηρούμε επίσης πολύ καλές σχέσεις με τα πανεπιστήμια του Λος Άντζελες. Μάλιστα, σε ένα από αυτά διοργανώνουμε ειδικά μαθήματα σχετικά με το Φεστιβάλ μας και αργότερα οι σπουδαστές συμμετέχουν με ποικίλους τρόπους στη διοργάνωση. Προωθούμε επίσης σε διάφορους χώρους προβολές ταινιών, ώστε να δείξουμε στο κοινό πως υπάρχει και αυτό το σινεμά».

Για τον Jimmy DeMetro, Διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, ο κινηματογράφος ήταν μέρος της ζωής του από παιδί. Το Φεστιβάλ που εκπροσωπεί ξεκίνησε ταπεινά, όπως ο ίδιος σημείωσε, πριν από 11 χρόνια και μετρά 46.000 εισιτήρια. «Η ελληνική κοινότητα της Νέας Υόρκης είναι πολύ δραστήρια και όλοι εργαζόμαστε εθελοντικά για την διοργάνωση. Στο πρόγραμμα υπάρχει μια ισορροπία εμπορικών και εναλλακτικών ταινιών και μέσα από αυτές προβάλλουμε την ίδια την Ελλάδα, καθώς το 27% των θεατών προέρχονται από άλλες χώρες. Προωθούμε την ιδέα να υπάρχει ένα ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε κάθε γωνιά της Αμερικής και μακάρι να το πετύχουμε», κατέληξε ο ίδιος.

The Ox του Γιώργου Νικόπουλου

«Πέντε άνθρωποι μεταμφιέζονται σε φιγούρες θεάτρου σκιών ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες αυτής της ταινίας animation βασισμένης στο μύθο του Μίδα, η οποία κατοπτρίζει την αξιακή κρίση που ακμάζει στο μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου κόσμου την τελευταία δεκαετία».

USSAK του Κυριάκου Κατζουράκη

«Η ταινία στέκεται απέναντι σε ερωτήματα όπως: Κι αν χειροτερέψουν τα πράγματα; Η ταινία απαντάει όπως απαντούν συνήθως τα έργα τέχνης: μεταφορικά, ποιητικά αλλά ταυτόχρονα ωμά, άμεσα και οργισμένα».

Η τέχνη καταστρέφει του Νίκου Κορνήλιου

«Για το αν αξίζει να δεις την ταινία, είναι μια ερώτηση που θα προτιμούσα να απαντήσουν οι ίδιοι οι θεατές και όχι εγώ».

Από τη μια ακτή στην άλλη του Maximon Monihan

«Αυτό είναι το προπατορικό αμάρτημα της χώρας μου: η εφεύρεση της φυλής για να επικυρώνει έναν ειδικό τύπο αμερικάνικης κοινωνικής διάκρισης».

Μυστικό συστατικό του Gjorce Stavreski

«Ένα μυστικό συστατικό σας περιμένει πάντα στο σινεμά.Υπόσχομαι ότι ΔΕΝ θα κάνει τα προβλήματά σας να εξαφανιστούν, αλλά θα μάθετε ότι δεν είστε μόνοι σε αυτόν τον μπερδεμένο κι άδικο κόσμο».