Δεσποινίς Κενοψία

Στα έρημα, άδεια δωμάτια ενός απροσδιόριστου μη τόπου (θα μπορούσε να είναι πανδοχείο, σχολείο, εκκλησία ή οτιδήποτε έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί αγνώστους) μια γυναίκα προσπαθεί να φέρει εις πέρας με αφοσίωση μια απροσδιόριστη αποστολή: παραδομένη στην εμμονή της να ενδημεί σε εσωτερικούς χώρους, άλλοτε ως φύλακας κι άλλοτε ως φάντασμα που στοιχειώνει το οίκημα, μας εξοικειώνει με ολότελα διαφορετικά εργαλεία με τη μοναξιά και τη μελαγχολία των ερειπίων. Αν το «πνεύμα του τόπου» είχε πρόσωπο, αυτό θα είχε οπωσδήποτε τα χαρακτηριστικά της Λαρίσα Κοριβό, τακτικής συνεργάτιδας ενός από τους πιο ιδιοσυγκρασιακούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά, ο οποίος εδώ εξερευνεί τη δυναμική των λεγόμενων «οριακών» χώρων και του πεδίου που ανοίγουν για την προβολή των πιο μύχιων επιθυμιών μας. Μια ταινία με ορθάνοιχτη φόρμα για τα κλειστά δωμάτια του ψυχισμού, η οποία μας προσκαλεί στα ενδότερα για να συναντήσουμε ό,τι επιμένει να μας περιορίζει.