Μια ταινία από το μπαλκόνι

Διατηρώντας έναν ανοιχτό διάλογο με το εμβληματικό Το Χρονικό ενός καλοκαιριού του 1961, αυτό το ντοκιμαντέρ βάζει και πάλι στο πλάνο την ερώτηση για το νόημα της ζωής, η οποία για άλλη μια φορά, μετά από εξήντα χρόνια, απευθύνεται –άμεσα και χωρίς περιστροφές– σε περαστικούς. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι εδώ ο σκηνοθέτης Πάβελ Λοζίνσκι παραμένει αμετακίνητος στο μπαλκόνι του. Οι άνθρωποι πάνε κι έρχονται κάτω απ’ το διαμέρισμά του κι εκείνος τους σταματά για να τους ρωτήσει «πώς τα φέρνουν βόλτα» με την πραγματικότητα. Καθένας απ’ αυτούς ένα μικρό, υπέροχο κομμάτι του πελώριου μωσαϊκού που αποκαλούμε ανθρωπότητα∙ καθένας τους μία ακόμα νότα (άλλοτε χαρούμενη κι άλλοτε θλιμμένη) στη συναρπαστική μελωδία της ζωής που ρέει. Αυτόνομοι μικρόκοσμοι που αποκαλύπτουν ένα μέρος απ’ το πολύβουο εσωτερικό τους, απαντώντας ουσιαστικά στο τι είναι αυτό που τους παρακινεί. Με κάθε απάντηση το ευρύτερο «σχέδιο» φωτίζεται λίγο παραπάνω. Και η πορεία συνεχίζεται. Μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι να την ατενίσεις.