Τώρα το φως πέφτει κάθετα

Ένα σπάνιο έργο τέχνης, ένας βαθύς προσωπικός και εξαιρετικά ενδόμυχος απολογισμός μιας ζωής καθορισμένης από την ενδοοικογενειακή βία. «Όταν άφησα το νησί όπου γεννήθηκα, δεν ήταν αναχώρηση αλλά διαφυγή. Χρόνια αργότερα έφτασα σ’ ένα άλλο νησί, έναν άγονο τόπο που περιέργως μου ήταν οικείος. Έχω έρθει εδώ για να συναντήσω έναν άντρα. Λέει πως είναι διατεθειμένος να φανερώσει τη βία που κουβαλάει μέσα του. Όμως στην προσπάθειά μου να προσεγγίσω αυτόν τον επικίνδυνο, απελπισμένο άντρα, αντιλαμβάνομαι πως κι αυτός κρατά το κλειδί των βαθύτερων φόβων μου, καθρεφτίζοντας τη βία του δικού μου παρελθόντος. Η ιστορία του θα είναι μια για πάντα συνυφασμένη με τη δική μου». Μια ανερχόμενη σκηνοθέτρια συνδυάζει την ιστορία ενός θύτη με τη δική της εμπειρία του τραύματος σε μια ποιητική ταινία που εμβαθύνει στα αίτια και στις επιπτώσεις της κακοποίησης, διεγείροντας το υποσυνείδητό μας σ’ ένα επίπεδο που μόνο το σινεμά μπορεί να αγγίξει.