Όταν ήρθε η άνοιξη στην Μπούτσα

Οι μικρές ουκρανικές πόλεις της Μποροντιάνκα, της Μπούτσα και του Ίρπιν στα πέριξ της πρωτεύουσας του Κιέβου κατελήφθησαν από τις ρωσικές δυνάμεις για αρκετές εβδομάδες. Οι κήποι ανάμεσα στα σπίτια αποτέλεσαν στόχο των αρμάτων μάχης και των ελεύθερων σκοπευτών. Μετά από έναν μήνα έντονων μαχών, ο ρωσικός στρατός αποσύρθηκε. Στην ολοσχερώς κατεστραμμένη πόλη της Μπούχα, οι δρόμοι ήταν διάσπαρτοι από πτώματα δεκάδων σκοτωμένων αμάχων πολιτών. Πως ζούνε οι άνθρωποι τώρα εκεί στον απόηχο αυτών των ωμοτήτων; Πως το αντιμετωπίζουν οι επιζώντες; Στο διάστημα αρκετών εβδομάδων, οι κινηματογραφιστές ακολουθούν διάφορους επιζώντες, καθώς ανασύρουν τα κομμάτια της ζωής τους από τα ερείπια που ακόμα αχνίζουν. Οι νεκροί αναγνωρίζονται, τα συντρίμμια απομακρύνονται και οι εισαγγελικές αρχές ξεκινούν μια συζήτηση για τη σύγκληση ενός δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου. Στην αρχή, υπάρχει μόνο πανικός, απόγνωση και θλίψη, συνοδευόμενα από ένα πρωτοφανές σάστισμα μπροστά σε αυτήν την επίθεση από μια χώρα με την οποία διατηρούν πολλούς οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς. Καθώς όμως κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα άνθη της άνοιξης, αυτοί οι Ουκρανοί αποκαλύπτουν και την ανθεκτικότητά τους. Το φιλμ, ως χειρονομία αλληλεγγύης, τους δίνει την ευκαιρία να πουν την ιστορία τους για τη ζωή τους, όπως εκτυλίχθηκε μετά τις καταγγελίες για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στη Μπούχα και τις γύρω περιοχές. Ιστορίες για αποσαθρωμένες ζωές –για ωμότητες και αβύσσους, αλλά και για την ανθρωπότητα και την ελπίδα–, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εξακολουθεί να μαίνεται.