Αθωότητα

Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση που χρειάζεται αφηγητές. Μια καλή ιστορία είναι κρίσιμη για τη νομιμοποίηση της χρήσης των όπλων. Γι' αυτό και κάθε στρατός χρειάζεται δυναμικές στρατηγικές προώθησης των επιχειρήσεων – και ως προς αυτό, το κράτος του Ισραήλ αποτελεί περίτρανο παράδειγμα. Συνεχίζει να γιγαντώνεται, να διατηρεί τα κατεχόμενα εδάφη του, να εποικίζει επιτυχώς, ενώ γίνεται όλο και πιο δυνατό και αποδεκτό στη διεθνή κοινότητα. Η ιστορία του κατατρεγμένου έθνους και του «περιούσιου λαού» είναι βασικοί πυλώνες της πολιτικής δημοσίων σχέσεων της χώρας. Ωστόσο, προτού παρουσιαστεί αυτή η ιστορία στον κόσμο, πλασάρεται (ή μήπως δοκιμάζεται;) στη νεότερη γενιά. Όσο προχωρά η διαφθορά των ηθών που συνδέεται με το απαρτχάιντ, τόσο πιο επικίνδυνη φαίνεται η λιποταξία... Αυτή είναι η ιστορία των παιδιών που αντιστάθηκαν στην υποχρεωτική στράτευση, αλλά τελικά συνθηκολόγησαν. Οι ιστορίες τους δεν ειπώθηκαν ποτέ, αφού έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Χτίζοντας μια αφήγηση βασισμένη στα ανατριχιαστικά τους ημερολόγια, η ταινία αποτυπώνει την εσωτερική τους σύγκρουση. Το αποτέλεσμα είναι ένα κράμα αυθεντικών φωτογραφιών από τον στρατό, αποσπάσματα κομβικών στιγμών από την παιδική τους ηλικία ως τη στρατολόγηση, αλλά και οικογενειακά βίντεο των χαμένων στρατιωτών, οι φωνές των οποίων αποσιωπήθηκαν, καθώς αντιμετωπίστηκαν ως εθνική απειλή.