OΛΥΜΠΙΟΝ – Galaxia Vacation Club
Dear Wendy
Kυριακή 1 έως Πέμπτη 12 Μαϊου
Ωρες προβολών: 19.00, 21.00, 23.00
Σκηνοθεσία Τόμας Βίντερμπεργκ Σενάριο Λαρς φον Τρίερ Φωτογραφία Αντονι Ντοντ Μαντλ Μοντάζ Μικέλ Νίλσεν Κοστούμια Ανι Πέριε Cast Τζέιμι Μπελ, Μπιλ Πούλμαν, Μάικλ Ανγκαράνο, Ντάνσο Γκόρντον, Νοβέλα Νέλσον, Αλισον Πιλ
Η Γουέντι είναι ένα όπλο, αλλά όχι οποιοδήποτε όπλο. Είναι ένα όπλο που ο νεαρός ειρηνιστής ονόματι Ντικ βρίσκει σ’ ένα μαγαζί και αγοράζει νομίζοντας ότι είναι παιχνίδι. Είναι ένα όπλο που αλλάζει τη ζωή του, καθώς και όλων γύρω του στη μικρή αμερικανική πόλη όπου ζει. Μία ομάδα από νεαρούς outsiders, τους Δανδήδες, πλαισιώνουν τον Ντικ, κι όλοι μαζί βρίσκουν νέο νόημα στη ζωή τους μέσω της κοινής και επικίνδυνης τρέλας τους για τα φονικά αντικείμενα. Ο καθένας τους έχει το δικό του ξεχωριστό όπλο, που μόνο κοιτάζει και αγγίζει. Όταν ο Ντικ αποφασίζει να καλέσει ένα καινούριο αγόρι, τον Σεμπάστιαν, στην παρέα τους, η Γουέντι μπαίνει ανάμεσά τους. Και σύντομα η ιερά δεσμευτική υπόσχεση των Δανδήδων να μη χρησιμοποιήσει κανείς ποτέ το όπλο του γίνεται ένα ακόμα προδομένο ιδεώδες.
Για την ταινία
Η καινούρια ταινία του Δανού Τόμας Βίντερμπεργκ μετά την Οικογενειακή Γιορτή και το Όλα για την Αγάπη αναμένεται να καθηλώσει τους θεατές. Το σενάριο του Λαρς φον Τρίερ και η διασκευή του Βίντερμπεργκ αποτελούν εχέγγυο για μία αξέχαστη ταινία που καταπιάνεται με το θέμα της φιλίας, της πίστης, της αθέτησης μιας υπόσχεσης και τελικά της καταστροφής των σχέσεων στο βωμό της φιλοδοξίας και της απληστίας.
Για τον σκηνοθέτη Τόμας Βίντερμπεργκ
Ο Τόμας Βίντερμπεργκ ήταν ο νεαρότερος φοιτητής από καταβολής της Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου της Δανίας, όταν άρχισε σπουδές το 1989. Πήρε πτυχίο σκηνοθεσίας το 1993 και η πτυχιακή του ταινία Last Call ήταν υποψήφια για Οσκαρ το 1994.Το 1993 σκηνοθέτησε την ταινία μικρού μήκους The Boy Who Walked Backwards. Η ταινία κέρδισε αρκετά βραβεία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των βραβείων Κοινού στο Clermont-Ferrand (1994), Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους του Τορόντο (1995), Καλύτερη Ταινία Μικρού Μήκους και βραβείο Κοινού στο Σκανδιναβικό Πανόραμα (1994).Το 1995 ο Τόμας Βίντεμπεργκ δημιούργησε το Δόγμα ‘95 μαζί με το συνάδελφό του Λαρς Φον Τρίερ και την επόμενη χρονιά σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τίτλο The Biggest Heroes. Η ταινία τιμήθηκε με τρία Δανέζικα Βραβεία Robert.Το 1997 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία που βασιζόταν στο μανιφέστο του Δόγματος ‘95 με τίτλο Οικογενειακή Γιορτή.
Η ταινία κέρδισε πληθώρα βραβείων σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Ειδικού Βραβείου Επιτροπής στις Κάννες (1998), το Βραβείο Φασμπίντερ στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου (1998), καθώς και βραβείο των Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Αντζελες (1998) και της Νέας Υόρκης (1998) για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία, εφτά βραβεία Robert και τρία βραβεία Bodil. Μαζί με τους υπόλοιπους του Δόγματος, ο Τόμας Βίντεμπεργκ σκηνοθέτησε μία πειραματική ταινία για τη δανέζικη τηλεόραση, το D-Day. Το 2003 έκανε την πρώτη διεθνή, αγγλόφωνη ταινία του, το φουτουριστικό Όλα για την Αγάπη με πρωταγωνιστές τους Γιοακίν Φίνιξ και Κλερ Ντέινς.Το Dear Wendy είναι η δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του.
”Ο Λαρς φον Τρίερ κι εγώ δουλεύουμε μαζί από το 1995, από τότε που δημιουργήσαμε το Δόγμα ’95. Είμαστε εντελώς διαφορετικοί όσον αφορά στον τρόπο δουλειάς και στη φόρμα και αυτό είναι πηγή έμπνευσης κάθε φορά που συνεργαζόμαστε. Ο Λαρς είναι ακριβής και συστηματικός – σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια – κυρίως στον τρόπο που συνεχίζει να πειραματίζεται σχετικά με τη φόρμα μιας ταινίας. Εγώ δουλεύω πιο πολύ με γνώμονα τη διαίσθηση, προσπαθώντας να κάνω το καλύτερο δυνατό για να δημιουργήσω ζωή και ανθρώπινη φύση στην οθόνη. Η σκέψη της ένωσης αυτών των ιδιοτήτων στην ίδια ταινία ήταν πολύ ελκυστική και όταν δόθηκε η ευκαιρία, είπα ναι προτού διαβάσω το σενάριο. Το Dear Wendy αφηγείται την ιστορία κάποιων νεαρών σε μία πολύ φτωχή πόλη κάπου στην νοτιοανατολική Αμερική. Απομακρύνονται από τον κύκλο τους σχηματίζοντας μια ομάδα στην οποία μπορούν να κουβαλούν και να λατρεύουν τα όπλα τους, παραμένοντας όμως πιστοί στις ειρηνιστικές απόψεις τους. Ενα κλασσικό δράμα που προκαλεί τη σκέψη, σκέφτηκα".
"Οι ειρηνιστές με τα όπλα είναι αυτό που οι περισσότεροι δυτικοί πιστεύουν για τον εαυτό τους, σκέφτηκα επίσης. Μείωσα την ηλικία των χαρακτήρων κατά δέκα χρόνια και έκανα ό,τι μπορούσα για να μην είναι η ιστορία στιλιζαρισμένη – να μη δίνει την αίσθηση της θεατρικής σκηνής. Προσπαθούσα, καθ’ όλη τη διάρκεια του project, να δώσω στην ταινία μια αίσθηση πραγματικότητας και αναγνωρισιμότητας και να μείνω συνεπής στο ασυνήθιστο και εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο. Οταν άρχισα να δουλεύω στο Dear Wendy αντιμετώπισα μια σειρά από ενοχλητικές σκέψεις και συναισθήματα σχετικά με την αγάπη των όπλων”.
Τόμας Βίντερμπεργκ Νοέμβριος 2004
