Συνέντευξη Τύπου σκηνοθετών Διεθνούς Προγράμματος

6o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ 15 - 21 Μαρτίου 2004

Συνέντευξη Τύπου σκηνοθετών Διεθνούς Προγράμματος

Nina Davenport: Παράλληλες Γραμμές

Η ταινία της Νίνα Ντάβενπορτ αναφέρεται σε συνεντεύξεις που πήρε η ίδια από απλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της από το Σαν Ντιέγκο μέχρι τη Νέα Υόρκη ενώ το τρομοκρατικό χτύπημα στους διδυμους πύργους έχει στιγματίσει τον κόσμο. Η ίδια ανέφερε ότι το μεγαλύτερο ρίσκο κατά τη δημιουργία της ταινίας είναι το γεγονός οτι αυτή ξεκίνησε χωρίς καμία χρηματοδότηση, ακολουθώντας μόνο το δημιουργικό της ένστικτο. «Είναι γεγονός οτι στις Η.Π.Α. θα πρέπει να δείχνει κανείς ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στο καλλιτεχνικό του ένστικτο και μετά να προσεύχεται να βρει διανομή» δήλωσε χαρακτηριστικά. Τόνισε επίσης πως τα ντοκιμαντέρ που κάνει την αναγκάζουν μέσα από αυτά που ανακαλύπτει κατά τη διάρκειά τους, να αναθεωρήσει την άποψή της για το θέμα της. Αναφερόμενη στην ουσία της ταινίας και όσα αποκόμισε από τη δημιουργία της λέει: «Δεν είναι ένα ντοκιμαντέρ για την 11η Σεπτεμβρίου. Είναι μια ταινία για τις ιστορίες των ανθρώπων που έχουν απώλειες». Όσο για τη σχέση του θέματός της με την κουλτούρα και τα στερεότυπα που επικρατούν ανά τον κόσμο αναφέρει: «Ήταν μια αφορμή για να δώ την Αμερική βαθιά και όχι απλά να την κοιτάξω. Υπάρχουν σημεία της ταινίας που σε πάνε πέρα από τα στερεότυπα που επικρατούν για την Αμερική».

Karin Hayes: Η απαγωγή της Ίνγκριντ Μπετανκούρ

Η ταινία της Κάρεν Χέιζ αναφέρεται σε ένα πραγματικό γεγονός: στην απαγωγή μιας πολιτικού κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας στην Κολομβία. Η σκηνοθέτης διηγούμενη το χρονικό της δημιουργίας της ταινίας είπε οτι το αρχικό σχέδιο ήταν να παρακολουθήσει την προεκλογική εκστρατεία, μέχρι που η απαγωγή ανέτρεψε τα πάντα. Η ίδια αποφάσισε να μη σταματήσει την ταινία αλλά να συνεχίσει παρακολουθώντας τις εξελίξεις. «Πήραμε ρίσκα πολλά κατά τη διάρκεια, αλλά τουλάχιστον προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τα ανόητα λάθη που θα έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή μας και δε θα ωφελούσαν σε τίποτα, όπως για παράδειγμα ένα ταξίδι στη Ν. Κολομβία». Διηγούμενη τα πράγματα που της έμειναν από όλη αυτήν την εμπειρία είπε ότι συνειδητοποίησε πόσο πολύπλοκα είναι κάποια πολιτικά προβλήματα και ο χειρισμός τους, ενώ μέσα από τις πολλές συνεντεύξεις τόσο από τον σύζυγο όσο και από την οικογένεια της Μπετανκούρ δηλώνει χαρακτηριστικά: «Έμαθα να αντιλαμβάνομαι τις εμπειρίες των άλλων χωρίς εγώ η ίδια να τις έχω ζήσει». Τέλος μίλησε για την εξέλιξη της ιστορίας σήμερα, λέγοντας ότι η Μπετανκούρ εξακολουθεί να κρατείται όμηρος και ότι αν και υπάρχει η δυνατότητα να απελευθερωθεί, αυτό μοιάζει αδύνατο προς το παρόν, μιας και υπάρχει μια σειρά πολιτικών προβλημάτων που πρέπει να λυθούν μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

Mark Achbar: Η Εταιρεία

Κάνοντας μια ταινία για τις εταιρείες στην εποχή του καπιταλισμού ο σκηνοθέτης διαπίστωσε ο ίδιος τις επιπτώσεις του μιας και συνάντησε πολλά οικονομικά προβλήματα προκειμένου να την πραγματοποιήσει. Μιλώντας για το θέμα του είπε ότι η δυσκολία του έγκειται στη συνθετότητα και πολυπλοκότητα της εταιρείας. «Ο καπιταλισμός είναι τόσο γενικό πράγμα, δεν έχει όρια. Το πρόβλημά μου ήταν το πώς θα το δουλέψω και πώς θα το μαζέψω, ώστε να προκύψει η ταινία. Και φυσικά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να αποτύχεις». Αναφέρθηκε επίσης και στον κίνδυνο για δικαστικές διαμάχες που αντιμετώπισε, μιας και οι εταιρείες προσπαθούν να ελέγχουν τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται προς τα έξω η εικόνα τους. Όσο για την πορεία και για τη γνώμη του κατά πόσο οι εταιρείες είναι πια ανεξέλεγκτα όντα είπε χαρακτηριστικα: «Ο θεσμός δεν υπήρχε πάντα, δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους και οι ίδιοι μπορούν να τον αλλάξουν» δηλώνοντας παράλληλα την πεποίθησή του οτι θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος τη λειτουργία των εταιρειών. Διαχώρισε παράλληλα τη θέση των ανθρώπων που δουλεύουν ή διευθύνουν τις εταιρείες λέγοντας ότι «πρέπει πάντα να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο θεσμό της σύγχρονης εταιρίας και τους ανθρώπους πίσω από το θέσμό και να υπολόγίζεται πάντα η ανθρώπινη πλευρά τους». Τέλος αναφερόμενος στο τι του έμεινε από την ταινία δήλωσε χαρακτηριστικά: « Έμαθα από οικονομικά θέματα, έμαθα να αγοράζω μια αντιασφυξιογόνα μάσκα για να πάω σε μια διαδήλωση και ταυτόχρονα να μπορώ διατηρώ μια ερωτική σχέση παράλληλα με τη δουλειά μου».

Luigi Falorni: Η ιστορία της καμήλας που δάκρυσε

Η ταινία του σκηνοθέτη, αναφέρεται σε μια τελετή που λαμβάνει χώρα στην έρημο της Μογγολίας. Έχοντας ένα σενάριο στα χέρια του ο σκηνοθέτης είπε ότι μια δυσκολία ήταν να βρει τους ανθρώπους και φυσικά τις καμήλες, προκειμένου να γυρίσει την ταινία του. Φυσικά αναφέρθηκε και στα πιο τυπικά προβλήματα που συνάντησαν κατά τη διαρκεια των γυρισμάτων μιας και ήταν υποχρεωμένοι να μείνουν δύο μήνες στην έρημο ζώντας σαν νομάδες. Αισθάνεται τυχερός ωστόσο μιας και δεν είχε να αντιμετωπίσει πολιτικούς κινδύνους. Αναφερόμενος στο πώς ξεκίνησε όλη η ιδέα για την ταινία είπε ότι η συνσκηνοθέτιδά του ανέφερε για τη συγκεκριμένη τελετή, μιας και κατάγεται από εκείνο το μέρος και η ιστορία τού κίνησε το ενδιαφέρον, τον συγκίνησε και αποφάσισε να την αποτυπώσει. Τόνισε επίσης την ανάγκη αυτών των ανθρώπων να κρατηθούν από τις παραδόσεις τους λέγοντας ότι «είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού τους: ο χρόνος και η μετάδοση των παραδόσεων από γενιά σε γενιά». Τέλος, αναφέρθηκε στο μεγάλο κέρδος που του προσέφερε η δημιουργία της ταινίας: «Έμαθα γιατί θέλω να κάνω ταινίες. Ξεκινώ απο μια αρχική περιέργεια και μετά συνειδητοποιώ ότι αυτό που βλέπω το κουβαλώ μέσα μου».

Scott Millwood: ¶γρια φύση

Στην καταγραφή της άγριας φύσης της Αυστραλίας από δυο σημαντικούς φωτογράφους αναφέρεται η ταινια του σκηνοθέτη που τόνισε τον πολιτικό κίνδυνο που διέτρεξε ο ίδιος όσο και γενικά οι ντοκιμαντερίστες που ασχολούνται με θέματα όπως η καταστροφή της φύσης, θέματα που ενοχλούν κάποιες κυβερνήσεις. Στην περίπτωσή του είπε οτι η Κυβέρνηση της Τασμανίας ενοχλήθηκε ιδιαίτερα, αλλά ευτυχώς η ταινία ολοκληρώθηκε. Για το τι αποκόμισε από όλη αυτήν την εμπειρία είπε πως «οι άνθρωποι δε γίνονται θεματοφύλακες της τέχνης αλλά προσπαθούν να διαφυλάξουν και να μεταβιβάσουν τη γνώση στις επόμενες γενιές. Για το λόγο που κάνει σινεμά και τι σημαίνει αυτό για τον ίδιο είπε χαρακτηριστικα: «Δε γυρνάς απλά μια ταινία, αλλά διερευνάς στην ουσία τον ίδιο σου τον εαυτό».