ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΝΕΛ
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Παρασκευή 7 Μαρτίου, στο Ολύμπιον RENAULT, στο πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ – Εικόνες του 21ου Αιώνα, πέντε Έλληνες δημιουργοί παρουσίασαν τις ταινίες τους και αντάλλαξαν απόψεις σχετικά με τα θέματα που αυτές διαπραγματεύονται. Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Ζέρβας, ο Θεόδωρος Καλέσης, ο Λάκης Παπαστάθης, ο Αντώνης Κασίτας και ο Λουκάς Κούχτιν μίλησαν για τις ταινίες τους Μου λένε να μη σ΄ αγαπώ – Το Σμυρνέικο – Πολίτικο Τραγούδι, Freddy, Πλατεία Συντάγματος, Μανώλης Χιώτης, ο Μάγκας που Έβαλε Κολόνια στο Ελληνικό Τραγούδι και Ελεύθεροι Πολίτες αντίστοιχα.
Πρώτος το λόγο πήρε ο Λάκης Παπαστάθης, ο οποίος μιλώντας για την Πλατεία Συντάγματος, ανέφερε: «Η ταινία προέρχεται από τη σειρά ‘Παρασκήνιο’, η οποία συμπλήρωσε 28 χρόνια παρουσίας στην ελληνική τηλεόραση. Το ‘Παρασκήνιο’ προσπαθεί να συνδυάσει την εμπειρία του κινηματογραφιστή με την τηλεόραση. Έχουν δουλέψει περίπου 150 σκηνοθέτες για αυτό. »Η Πλατεία Συντάγματος στηρίζεται στη βασική άποψη ότι τα κτίρια βλέπουν, όπως τη διατύπωσε ο Γιώργος Σεφέρης. Τα κτίρια βλέπουνε, γελάνε και κλαίνε σύμφωνα με τα ιστορικά γεγονότα».
Κατόπιν ο Αντώνης Κασίτας αναφέρθηκε στην ταινία του Μανώλης Χιώτης, ο Μάγκας που έβαλε Κολόνια στο Ελληνικό Τραγούδι λέγοντας τα εξής: «Η έρευνα κράτησε πέντε χρόνια, αλλά η τύχη -όπως λένε- βοηθάει τους τολμηρούς. Καταφέραμε να βρούμε σε ένα μπαούλο στον Πύργο το πρώτο τραγούδι (Καινούργια Νιώθω τη Ζωή – Παλιά μου Αγάπη) που έγραψε ο Χιώτης στα 17 του με τον Στεφανάκη και το τραγούδησε ο ίδιος μαζί με τον Αθανάσιο Ευγενικό. »Δεν θέλαμε να δείξουμε μόνο τις δύο δεκαετίες της ζωής του Χιώτη, όταν ήταν πλέον διάσημος, αλλά ολόκληρη την πορεία του ξεκινώντας από τη γέννησή του σε ένα πορνείο. Από ένα λούμπεν περιβάλλον κατάφερε να πετάξει πολύ ψηλά με τη μουσική του. »Όταν ο Χιώτης βρέθηκε στο Σικάγο και παίζανε σε διπλανά μαγαζιά με τον Τζίμι Χέντριξ, ο μεγάλος Χέντριξ δήλωσε γι’ αυτόν ‘Δεν είμαι εγώ ο πρώτος, ο Χιώτης είναι!’».
Το λόγο πήρε ο Γιώργος Ζέρβας, ο οποίος μίλησε για την ταινία του Μου λένε να μη σ΄ αγαπώ – Το Σμυρνέικο – Πολίτικο Τραγούδι: «Η ταινία αποτελεί ένα σχόλιο πάνω στο λαϊκό πολιτισμό με εστίαση στη μουσική. Τα κατώτερα λαϊκά στρώματα, όταν είναι εκφραστικά, μπορούν να γίνουν ακαταμάχητα. Δεν πρόκειται για μονογραφία, αλλά για προσέγγιση του σμυρνέϊκου – πολίτικου τραγουδιού. Είναι μια περιπλάνηση στα ίχνη εκείνου του κόσμου, σε αντικείμενα και χώρους. Δείχνει τη μετάβαση από ένα λαμπρό παρελθόν σε μια οδυνηρή πραγματικότητα εξαιτίας των πολιτικών προβλημάτων. »Στην ταινία υπάρχουν αυθεντικές εκτελέσεις του 1905-07. Θέλω πάντως να τονίσω ότι η προσέγγισή μας στο ρεμπέτικο είναι πολύ διαφοροποιημένη από τη σύγχρονη ελληνική προσέγγιση και την εμπορευματοποίησή του που καταλήγει στην ξεφτίλα των ελληνάδικων μαγαζιών».
Ο Λουκάς Κούχτιν υπήρξε λακωνικός για την ταινία του Ελεύθεροι Πολίτες: «Ήμουν στην Πλατεία Αριστοτέλους και κινηματογραφούσα. Έτυχε να γίνει μπροστά μου η σύλληψη κάποιου και την αποθανάτισα. Μου έκανε εντύπωση ότι κανείς δεν έδωσε σημασία στο περιστατικό ή υποκρινόταν ότι δεν αντιλήφθηκαν τίποτε».
Τελευταίος το λόγο πήρε ο Θεόδωρος Καλέσης, ο οποίος αναφερόμενος στην ταινία του Freddy, είπε: «Απομόνωσα ένα κομμάτι της καθημερινότητας και έφτιαξα την ταινία μου. Μετέφερα αυτό που βίωσα μαζί με τους δύο πρωταγωνιστές μου. Ένιωσα κι εγώ την αφέλεια των δύο ηρώων μου, ένιωσα κλόουν, ξαναβρήκα τη χαμένη μου παιδικότητα. Όλα πάντως νομίζω ότι περιστρέφονται γύρω από τον μύθο του Οδυσσέα και της περιπλάνησης. »Η αίσθηση που αποκόμισα είναι ότι ο Αλβανός Freddy βρήκε στην Ελλάδα περισσότερα απ’ όσα κατάφερε να βρει σε ολόκληρη τη ζωή του ο Έλληνας Τεό στην ίδια του τη χώρα».
Στο τέλος της συνέντευξης Τύπου το λόγο ξαναπήρε ο Λάκης Παπαστάθης ο οποίος εκφράστηκε ιδιαίτερα κολακευτικά για τους δύο νέους δημιουργούς, τους Θεόδωρο Καλέση και Λουκά Κούχτιν, των οποίων είδε τις ταινίες και -όπως είπε- τις βρήκε πολύ ενδιαφέρουσες.
