Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΡΥΩΝΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ…
Την Πέμπτη 6 Μαρτίου, ο Θεσσαλονικιός δημιουργός ντοκιμαντέρ, Απόστολος Κρυωνάς παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στο Ολύμπιον RENAULT, στο πλαίσιο του ειδικού αφιερώματος στο έργο του στο 5ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ – Εικόνες του 21ου Αιώνα.
Ο κ. Κρυωνάς καταρχήν ευχαρίστησε θερμά τους κ. Δημήτρη Εϊπίδη και Δημήτρη Κερκινό για την πρόθεσή τους να κάνουν ένα ειδικό αφιέρωμα στο έργο του. Διευκρίνισε ότι οι ταινίες που θα προβληθούν είναι από τις πρώτες του δουλειές, οι οποίες προβλήθηκαν στο εξωτερικό, αλλά όχι στην Ελλάδα, ίσως και από δικό του λάθος. Ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά: «Οι ¶νεμοι, το 1966, ήταν η πρώτη μου ταινία που βασίστηκε σε τραγούδια ξενιτεμού των ναυτικών. Με την ‘επέλαση’ της Χούντας αποφάσισα να αποσυρθώ. Μετά το 1973, όταν τα πράγματα άρχισαν να χαλαρώνουν και να κυκλοφορούν ακόμη και βιβλία του Μαρξ στις βιβλιοθήκες, αποφάσισα να καταθέσω μια καινούργια πρόταση.
»Ήταν μέρα γιορτής. Η ταινία ασχολείται με το εγκαταλελειμμένο τοπίο, παράλληλα με τα ιστορικά, δραματικά γεγονότα που περνάει η Ελλάδα. Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια μιας γιαγιάς που ακούγονται στο τέλος της ταινίας. Είναι σαν να μιλάει η ψυχή του τόπου όταν εκείνη λέει: ‘Βράδιασε παιδί μου, έπεσε σκοτάδι εδώ τώρα’.
»Στην ταινία Οι Εντός των Τειχών είχα μια περίεργη εμπειρία. Ξεκίνησα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για τη Μήδεια που θα ανέβαζε το Κρατικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Μίνου Βολανάκη με τη Μελίνα Μερκούρη και το Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Το έργο θα πήγαινε περιοδεία. Στο Διδυμότειχο, όμως, οι ηθοποιοί του Χορού αντέδρασαν και άρχισαν να μου ζητάνε χρήματα. Τα σχέδιό μου ακυρώθηκε και απελπισμένος τριγυρνούσα, μέχρι που κοίταξα στο γκρεμό κάτω από το κάστρο και είδα ότι στήνονταν ένα σκηνικό, ένα ντεκόρ. Έμαθα ότι προετοιμάζονταν για μια τελετή περιτομής. Θέλησα να το κινηματογραφήσω. Δυσκολεύτηκα να τους πείσω αλλά, τελικά, με λίγα χρήματα τα κατάφερα!».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Απ. Κρυωνάς ανέφερε: «Έκανα πολλά ντοκιμαντέρ αλλά ήταν σειρές των 8 -10 επεισοδίων που δεν γίνεται να προβληθούν σε ένα φεστιβάλ. Από μια σειρά, όμως, έξι επεισοδίων με τον τίτλο Σύγχρονοι Έλληνες Ναΐφ επέλεξα να προβληθεί το Στη Μυθολογία και Φαντασία, στο οποίο παρουσιάζονται τρεις Έλληνες ζωγράφοι. »Το Χαίρε, Γείτονα το έκανα το 1997 για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα – Θεσσαλονίκη, αναζητώντας την παρουσία του Ελληνισμού στα Βαλκάνια. Πολλά από τα μέρη που προβάλλονται στην ταινία δεν υπάρχουν πια επειδή καταστράφηκαν από τους τελευταίους βομβαρδισμούς στο Κοσσυφοπέδιο. Ήμουν, λοιπόν, ο τελευταίος που τα κατέγραψα με την κάμερα».
Ο Απ. Κρυωνάς τόνισε ότι «είναι πολύ δύσκολο να κάνεις ντοκιμαντέρ επειδή πρέπει να ψάξεις πολύ, να ξέρεις τι θέλεις να πεις. Το μεγαλύτερο φυσικά πρόβλημα είναι η χρηματοδότηση. Εγώ οφείλω να πω ότι από είμαι από τους τυχερούς, τους ευνοημένους, διότι η τηλεόραση μου έδωσε χρήματα για να κάνω πράγματα».
Στο τέλος, ο ομιλητικότατος Απόστολος Κρυωνάς δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο επόμενο σχέδιό του, το οποίο εστιάζει στα ήθη και έθιμα του θανάτου ξεκινώντας από την Αίγυπτο, περνώντας από τη Μικρά Ασία και φτάνοντας στα μοιρολόγια και τα θανατικά ποιήματα Βαλκάνιων ποιητών. Λόγω έλλειψης προϋπολογισμού, η ταινία γυρίζεται αποσπασματικά. «Ελπίζω να καταφέρω να την ολοκληρώσω σύντομα», είπε χαρακτηριστικά.
