22ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ [19-28/5/2020]
Ντοκιμαντέρ με κινούμενα σχέδια στο online 22ο ΦΝΘ
Το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (19/5 – 28/5/2020) διοργανώνει το πρώτο παγκοσμίως πλήρες και ολοκληρωμένο αφιέρωμα στο animated ντοκιμαντέρ, ένα απρόσμενο αφιέρωμα στο υβριδικό υπο-είδος που αναπτύσσεται ραγδαία.
Το αφιέρωμα, το οποίο περιλαμβάνει μια επιλογή από μικρού και μεγάλου μήκους animated ντοκιμαντέρ, έχει ως στόχο να αναδείξει τη χρήση των κινουμένων σχεδίων ως στρατηγική αναπαράστασης στο ντοκιμαντέρ, παρουσιάζοντας τις διαφορετικές χρήσεις και τεχνικές που χρησιμοποιούνται.
Κωμωδίες, θρίλερ, πορτρέτα, σύγχρονες αφηγήσεις. Τα ντοκιμαντέρ με κινούμενα σχέδια είναι τόσο πολύπλευρα, όσο η ίδια η ζωή. Το animation προσφέρει δημιουργική ελευθερία στους σκηνοθέτες, ζωντανεύει την Ιστορία και εμπλουτίζει το είδος του ντοκιμαντέρ.
Σας καλούμε να τα ανακαλύψετε:
Οι Δέκα του Σικάγο του Μπρετ Μόργκεν, 2007, ΗΠΑ, 110΄
Ο ντοκιμαντερίστας Μπρετ Μόργκεν συνδυάζει αφήγηση, animation και αρχείο υλικού με έναν περίτεχνο τρόπο και με σκοπό να δώσει ζωή στην ιστορία των διαδηλωτών που έλαβαν μέρος στις διαμαρτυρίες κατά τη διάρκεια του Δημοκρατικού Συνέδριου το 1968 και ήρθαν σε σύγκρουση με την αστυνομία, καταλήγοντας στο δικαστήριο. Έχουν μείνει γνωστοί ως οι Chicago 8 και η εμπειρία τους απεικονίζεται στο πολύπλευρο Chicago 10.
Κρούλιτς – Ο δρόμος για το υπερπέραν της Άνκα Νταμιάν, Ρουμανία-Πολωνία, 2011, 73΄
Βιογραφική ταινία που αφηγείται την ιστορία του Κρούλιτς, ενός 33χρονου Ρουμάνου που πέθανε στις πολωνικές φυλακές, ενώ έκανε απεργία πείνας. Ο διακεκριμένος ρουμάνος ηθοποιός Βλαντ Ιβάνοφ αφηγείται το ειρωνικό voiceover του Κρούλιτς από το υπερπέραν. Ένα δυνατό οπτικό στιλ, αποτέλεσμα υπέροχων τεχνικών animation όπου συνδυάζονται ζωγραφική στο χέρι, κολάζ, stop-motion και cut-outs, δημιουργεί μια εντυπωσιακή, απρόσμενα ολοκληρωμένη ταινία που θα τη θυμάστε για καιρό.
Είναι ο άνδρας που είναι ψηλός χαρούμενος; του Μισέλ Γκοντρί, Γαλλία, 2013, 88΄
Με έναν απρόσμενο συνδυασμό μορφής και στιλ, το ντοκιμαντέρ animation του Μισέλ Γκοντρί προσφέρει στους φιλοσοφικούς συλλογισμούς του Νόαμ Τσόμσκι έναν εκφραστικό καμβά με ένα απολαυστικά αναρχικό στιλ animation. Το θέμα της ταινίας είναι η ακαθόριστη φύση κάθε τρόπου σκέψης. Μοιράζεται αποτελεσματικά το ταξίδι των δύο ομιλητών, χωρίς όμως να μας αποκαλύψει κάποιον απτό προορισμό. Η ταινία τελειώνει, αλλά η συζήτηση συνεχίζει να αντηχεί επ’ αόριστον.
Οι 18 καταζητούμενες των Αμέρ Σομάλι και Πολ Κόουαν, Καναδάς-Παλαιστίνη-Γαλλία, 2014, 75΄
Συνδυάζοντας συνεντεύξεις και αρχειακό υλικό με animation, το ντοκιμαντέρ των Αμέρ Σομάλι και Πολ Κόουαν αφηγείται την παράξενη ιστορία 18 αγελάδων. Οι αγελάδες αποκτήθηκαν από μία παλαιστινιακή κοινότητα τη δεκαετία του 1980 και έγιναν σύμβολο ελευθερίας και αντίστασης, παρέχοντας γάλα στους παλαιστίνιους κατοίκους του οικισμού Μπέιτ Σαχούρ, ώστε να μην εξαρτώνται από τους ισραηλινούς παραγωγούς. Σύντομα οι ισραηλινές Αρχές στράφηκαν κατά των αγελάδων, χαρακτηρίζοντάς τες απειλή για την ασφάλεια. Με χιούμορ, το ντοκιμαντέρ καταγράφει το πνεύμα της πρώτης Ιντιφάντα μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες εκείνων που την έζησαν.
Nuts! Της Πένι Λέιν, ΗΠΑ, 2016, 79΄
Ευρηματικό και άκρως διασκεδαστικό ντοκιμαντέρ που διηγείται τη (σχεδόν) αληθινή ιστορία του Τζον Ρόμιουλους Μπρίνκλεϊ, ενός γιατρού από το Κάνσας που ανακάλυψε το 1917 ότι μπορούσε να θεραπεύσει την ανδρική ανικανότητα μεταμοσχεύοντας όρχεις τράγων στους πάσχοντες. Συνδυάζοντας αναπαραστάσεις animation ζωγραφισμένες στο χέρι, συνεντεύξεις, αρχειακό υλικό και έναν εξαιρετικά αναξιόπιστο αφηγητή, το Nuts! ακολουθεί την άνοδο του Μπρίνκλεϊ από τη φτώχεια και την αφάνεια στα ύψη της διασημότητας, του πλούτου και της κοινωνικής επιρροής. Η ταινία, ο τίτλος της οποίας είναι λογοπαίγνιο με τις έννοιες «τρελός» και «όρχεις» προσφέρει μια απολαυστικά ανορθόδοξη ματιά σε ένα εξωφρενικό -και σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο- κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας.
Ο πύργος του Κιθ Μέιτλαντ, ΗΠΑ, 2016, 82
Ο σκηνοθέτης αναπαριστά με συναρπαστικό, πρωτότυπο τρόπο το πρώτο περιστατικό μαζικής δολοφονίας σε εκπαιδευτικό ίδρυμα στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας κινούμενα σχέδια τα οποία εναλλάσσει με συνεντεύξεις των επιζώντων. Τον Αύγουστο του 1966 ένας οπλισμένος άντρας οχυρώθηκε στο ψηλότερο σημείο του πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν και άρχισε να σκορπά τον θάνατο. Πυροβόλησε 16 ανθρώπους και τραυμάτισε 33. Το animation παγώνει στον χρόνο τα πρόσωπα -θύματα και αυτόπτες μάρτυρες- ενώ φορτίζει συναισθηματικά μια ιστορία τρόμου, αλλά και ανθρώπινης γενναιοδωρίας.
Άλλη μια μέρα ζωής των Ραούλ ντε λα Φουέντε και Ντέιμιαν Νένοφ, Πολωνία-Ισπανία-Βέλγιο-Γερμανία-Ουγγαρία, 2018, 86΄
Η συναρπαστική ιστορία ενός τρίμηνου ταξιδιού που έκανε ο γνωστός πολωνός ρεπόρτερ Ρίσαρντ Καπισίνσκι στην συγκλονισμένη από τον εμφύλιο πόλεμο Ανγκόλα, όπου η πρώτη γραμμή του πολέμου άλλαζε από τη μία ημέρα στην άλλη. Το ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί τα απομνημονεύματα του Καπισίνκι.
Κρις, ο Ελβετός της Άνια Κόφμελ, Ελβετία-Κροατία-Γερμανία-Φινλανδία, 2018, 90΄
Κροατία, Ιανουάριος 1992. Ενώ μαίνεται ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, ένας νεαρός Ελβετός δημοσιογράφος βρίσκεται νεκρός υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, φορώντας τη στολή μιας διεθνούς ομάδας μισθοφόρων. Μικρή, η ξαδέλφη του Άνια Κόφμελ θαύμαζε αυτόν τον όμορφο νεαρό. Τώρα που μεγάλωσε, αποφασίζει να διερευνήσει την ιστορία του, προσπαθώντας να κατανοήσει την αλήθεια πίσω από την ανάμιξη του Κρις στη σύρραξη.
Το βιβλίο της θάλασσας του Aleksei Vakrushev, Ρωσσία, 2018, 85΄
Κυνηγοί των φυλών Ίνουιτ και Τσάκι εξακολουθούν να εξερευνούν τα νερά τις Βεριγγείου Θάλασσας στη Ρωσία, αναζητώντας τα γιγαντιαία θαλάσσια θηλαστικά που έχουν συντηρήσει, και συνεχίζουν, πολλές γενιές της ντόπιας κοινότητας. Η πραγματικότητα συναντά τη μυθολογία στην αφήγηση μίας σύγχρονης ιστορίας, των ηλικιωμένων Αλεξάντερ και Αλεξέι, η οποία συγχέεται με τον αρχαίο μύθο της γυναίκας που γέννησε μία φάλαινα, και αφηγείται εδώ σε μορφή γλαφυρής εικονογράφησης. Μία φανταστική κινηματογραφική ιστορία για τον αγώνα επιβίωσης και για την προστασία της αρχαίας Αρκτικής κουλτούρας.
Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ:
Η βύθιση του Λουζιτάνια του Winsor McCay, 1918, ΗΠΑ, 12΄
Εξοργισμένος λόγω της ελλιπούς δημοσιότητας που έλαβε το ναυάγιο του Βρετανικού Λουζιτάνια που προκάλεσαν γερμανικές δυνάμεις το 1915, ο Αμερικανός σκιτσογράφος Winsor McCay αναπαριστά το τραγικό γεγονός με αυτό το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ που χρειάστηκε 22 μήνες να ολοκληρωθεί. Στην προσπάθειά του να τιμήσει όσους έχασαν τη ζωή τους, εκ των οποίων πολλοί ήταν αμερικάνικης καταγωγής, ο McCay πηγαίνει κόντρα στην αντιπολεμική πολιτική της εφημερίδας Hearst στην οποία δούλευε και δημιουργεί ένα προπαγανδιστικό ντοκιμαντέρ που διατηρεί μέχρι σήμερα την πολιτισμική και καλλιτεχνική του αξία.
Τόσο πολύ για τόσο λίγο του Chuck Jones, 1949, ΗΠΑ, 11΄
Το βραβευμένο με Όσκαρ So Much for So Little ανήκει στην περίοδο Τρούμαν της Αμερικής και αποσκοπεί στην ενημέρωση, ή μάλλον στην αφύπνιση του λαού σχετικά με το προβληματικό εθνικό σύστημα της δημόσιας υγείας. Δυστυχώς, το ντοκιμαντέρ παραμένει επίκαιρο 70 περίπου χρόνια μετά τη δημιουργία του, και αξίζει λοιπόν να προβληθεί στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας καθώς θίγει τη σημαντικότητα της αντιμετώπισης της δημόσιας υγείας ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και όχι ως προνόμιο για τους λίγους.
Γείτονες του Norman McClaren, 1952, Καναδάς, 8΄
Το αντιπολεμικού χαρακτήρα Neighbors του Καναδού Norman McClaren καταγράφει τη θανάσιμη μάχη μεταξύ δύο αντρών που μένουν απέναντι ο ένας με τον άλλον. Μάταια αλλά συμβολικά, οι δύο χαρακτήρες παλεύουν επίμονα διεκδικώντας το μοναδικό λουλούδι που φυτρώνει ανάμεσα στα σπίτια τους. Αξίζει να σημειωθεί πως η ταινία υπέστη αλλαγές που διευκόλυναν την αποδοχή της από ένα ευρύτερο κοινό, χωρίς όμως να χάνει τον αμφιλεγόμενο και προκλητικό χαρακτήρα της, και βραβεύθηκε με Όσκαρ.
Η φωνή της μητρός μου του Ντένις Τάπικοφ, Αυστραλία, 1997, 15΄
Τι μπορεί να πει μια μητέρα που χάνει βίαια το γιο της; Το ντοκιμαντέρ του Ντένις Τάπικοφ δίνει την απάντηση και μάλιστα δύο φορές. Ο Μάθιου Ίσντεϊλ πυροβολήθηκε θανάσιμα σε ένα σπίτι στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας τον Απρίλιο του 1995. Μερικές εβδομάδες αργότερα, η μητέρα του, Κάθι Ίσντεϊλ έδωσε συνέντευξη στον σταθμό ABC Radio. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την ιστορία με δύο πολύ διαφορετικούς τρόπους, αναδεικνύοντας τις απεριόριστες δυνατότητες της τέχνης για την αντιμετώπιση των τραυματικών εμπειριών, σε μια βαθιά προσωπική διερεύνηση της αβύσσου της ανθρώπινης ψυχής.
Επιζήσασες της Σίλα Σοφιάν, ΗΠΑ, 1997, 16΄
Το θέμα της οικογενειακής βίας παρουσιάζεται μέσα από ένα animated ντοκιμαντέρ 16 λεπτών. Με αφαιρετικές ή εξαιρετικά παραστατικές εικόνες, το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε συνεντεύξεις θυμάτων οικογενειακής βίας που αφηγούνται με θάρρος τις ιστορίες τους και, με τη βοήθεια ειδικών, κάνουν τα πρώτα βήματα για να ξεπεράσουν τις τραυματικές εμπειρίες τους. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει και τις αφηγήσεις θυτών.
Ψάρακας του Μπομπ Σάμπιστον, ΗΠΑ, 2003, 15΄
Να αποφύγεις με κάθε τρόπο την μοναξιά σου… Ο Άρμιντ Φαντέχρα, πλανόδιος φιλόσοφος, μιλά για την αστρολογία και τους εποικοδομητικούς τρόπους περισυλλογής. Σε γκρι και πράσινο, αυτή η αμοντάριστη συνέντευξη δείχνει τι συμβαίνει όταν προσεγγίζεις τον σωστό άγνωστο με μία κάμερα.
Ράιαν του Κρις Λάντρεθ, Καναδάς, 2004, 14΄
Η βραβευμένη με Όσκαρ animated ταινία μικρού μήκους του Κρις Λάντρεθ βασίζεται στη ζωή του Ράιαν Λάρκιν, ενός καναδού animator ο οποίος δημιούργησε μερικές από τις πιο σημαντικές animated ταινίες της εποχής του. Ο Ράιαν βιώνει έναν εφιάλτη: εθίζεται στα ναρκωτικά και αναγκάζεται να ζητιανεύει στο δρόμο για να τα βγάλει πέρα. Μέσω CGI χαρακτήρων, o Λάντρεθ παίρνει συνέντευξη από τον σκηνοθέτη με σκοπό να φωτίσει την ψυχική του κατάρρευση και να προβάλει τις δικές του αντιφάσεις.
Ποτέ σαν την πρώτη φορά! του Γιόνας Οντέλ, Σουηδία, 2006, 15΄
Τέσσερις άνθρωποι θυμούνται την πρώτη φορά που έκαναν σεξ. Οι διαφορετικές εμπειρίες παρουσιάζονται στις τέσσερις animated ιστορίες, άλλοτε τραγικές και άλλοτε κωμικές, ειπωμένες από τους εφήβους και τους ηλικιωμένους πρωταγωνιστές τους, έχουν όλες ένα κοινό στοιχείο: «Ποτέ δεν είναι σαν την πρώτη φορά!» Οι άνθρωποι πίσω από τις φωνές παραμένουν ανώνυμοι και εξηγούν με ειλικρίνεια τι σήμαινε γι’ αυτούς.
Συνάντησα ένα σκαθάρι του Josh Raskin, 2007, ΗΠΑ, 5΄
Το I Met the Walrus παρουσιάζει μία εικονογραφημένη αναπαράσταση της εμβληματικής συνέντευξης μεταξύ του τότε 14χρονου Jerry Levitan και του John Lennon, οι οποίοι πραγματοποίησαν μία συζήτηση διάρκειας 30 λεπτών σχετικά με την πολιτική σκηνή της δεκαετίας του ’60 και, φυσικά, σχετικά με τους Beatles. Το ντοκιμαντέρ κέρδισε βραβεία παγκοσμίως και προτάθηκε για Όσκαρ.
Σκλάβοι των Χάνα Χάιλμπορν και Ντέιβιντ Αρονόβιτς, Σουηδία-Νορβηγία-Δανία, 2008, 15΄
Ο Αμπούκ και ο Ματσιέκ είναι δύο από τα χιλιάδες παιδιά που στρατολογήθηκαν από χρηματοδοτούμενη από την κυβέρνηση παραστρατιωτική οργάνωση στη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στο Σουδάν. Στο animated ντοκιμαντέρ τα δύο παιδιά αφηγούνται την ιστορία τους από τη στιγμή της στρατολόγησής τους μέχρι την απελευθέρωσή τους από την Επιτροπή για την Εξάλειψη της Απαγωγής Γυναικών και Παιδιών (CEAWK).
Μαδαγασκάρη, ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο του Μπαστιέν Ντιμπουά, Φίτζι-Γαλλία, 2010, 12΄
Το ντοκιμαντέρ, με τη μορφή ταξιδιωτικού ημερολογίου, ακολουθεί τα βήματα ενός περιηγητή, ο οποίος βιώνει από πρώτο χέρι τις παραδόσεις και τις τελετές της Μαδαγασκάρης, ειδικά τη Φαμαντιχάνα, την τελετή «στροφής των οστών». Οι σελίδες γυρίζουν, τα σχέδια ζωντανεύουν και τα καταπράσινα τοπία της Μαδαγασκάρης εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο. Ας αρχίσει η γιορτή... Το συνονθύλευμα από σχέδια και εικόνες με διάφορες τεχνοτροπίες ανασυνθέτει εκείνη την κάποτε συντριπτική αίσθηση ότι είμαστε πλήρως παρόντες και σε υπερδιέγερση, που μας κυριεύει όταν βρεθούμε σε ένα τόσο πλούσιο αλλά ξένο περιβάλλον.
Ημερολόγια του Λίπσετ του Θεοντόρ Ουσέβ, Καναδάς, 2010, 14΄
Το ντοκιμαντέρ επιχειρεί μία κάθοδο στη δίνη της αγωνίας που βασάνιζε τον φημισμένο καναδό σκηνοθέτη πειραματικών ταινιών Άρθουρ Λίπσετ, ο οποίος πέθανε πρόωρα σε ηλικία 49 ετών. Η animated ταινία με τη μορφή ημερολογίου χαρτογραφεί τα δαιδαλώδη μονοπάτια της ψυχικής διαταραχής, με εικόνες και ήχους που παραπέμπουν στα μοναχικά παιδικά χρόνια του καλλιτέχνη, τις ξέφρενες δημιουργίες του και την ιλιγγιώδη πτώση του στα βάθη της κατάθλιψης και της τρέλας. Το αποτέλεσμα είναι τόσο θεαματικό όσο και τολμηρό: μια κατακερματισμένη και συναρπαστική ταινία μικρού μήκους που μας βυθίζει στον ανεμοστρόβιλο ενός μυαλού εκτός ισορροπίας – μια μοναδική μελέτη του τι συμβαίνει όταν η ευφυία έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την τρέλα...
30% – Γυναίκες και πολιτική στη Σιέρα Λεόνε των Αν Κέιντι και Εμ Κούπερ, Βρετανία-Σιέρα Λεόνε, 2013, 11΄
Τρεις γυναίκες από διαφορετικά κοινωνικά υπόβαθρα μας παρουσιάζουν με πάθος την ιστορία του δεκαετούς αγώνα για τη δίκαιη εκπροσώπηση των γυναικών στη διακυβέρνηση της Σιέρα Λεόνε. Η Μπερναντέτ Λαχάι, η Σαλαμάτου Καμάρα και η Μπάρμπαρα Μπανγκούρα μοιράζονται τις ιστορίες τους σχετικά με τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη σφαίρα της πολιτικής στη Σιέρα Λεόνε. Το έξοχο animation με ελαιογραφίες σε γυαλί της Εμ Κούπερ σε συνδυασμό με live action μεταμορφώνει ζητήματα που αφορούν το φύλο και την πολιτική σε μια καθηλωτική προβολή που μας βάζει σε σκέψεις.
Γραμμή στο πουθενά: Φωνές από τη Νήσο Μάνους του Λούκας Σρανκ, Αυστραλία, 2015, 15΄
Μια animated ταινία μικρού μήκους που αφηγείται τις ιστορίες δύο κρατούμενων στο διαβόητο Υπεράκτιο Κέντρο Κράτησης Αιτούντων Άσυλο της Νήσου Μάνους στην Αυστραλία. Τον Οκτώβριο του 2014, ο σκηνοθέτης Λούκας Σρανκ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους δύο άνδρες, οι οποίοι κατάφεραν να διηγηθούν τις ιστορίες τους μέσα από το κέντρο κράτησης. Οι συνεντεύξεις τους μας προσφέρουν μια ανατριχιαστική εικόνα της καθημερινότητας των 2.000 ανθρώπων που κρατούνται αυτή τη στιγμή στα υπεράκτια κέντρα κράτησης της Αυστραλίας. Οι ιστορίες τους είναι η φωνή της ταινίας, εισχωρώντας βαθιά μέσα στις περίφρακτες εγκαταστάσεις του κέντρου κράτησης.
Ο οδηγός είναι κόκκινος του Ράνταλ Κρίστοφερ, ΗΠΑ, 2017, 15΄
Το ντοκιμαντέρ του Ράνταλ Κρίστοφερ εκτυλίσσεται στην Αργεντινή της δεκαετίας του 1960 και αφηγείται την ιστορία του ισραηλινού μυστικού πράκτορα Σβι Αχαρόνι, ο οποίος κυνηγούσε έναν από τους πιο υψηλόβαθμους Ναζί – εγκληματίες πολέμου, τον Άντολφ Άιχμαν.
Σάρκα της Καμίλα Κάρτερ, Βραζιλία-Ισπανία, 2019, 12΄
Θέμα της ταινίας είναι ο τρόπος που οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν σώματα προς κατανάλωση. Μέσω της μορφής και της υφής πραγματικών υλικών όπως η μπογιά, η υδατογραφία, ο πηλός και το φιλμ 35 χιλιοστών, σε συνδυασμό με σφάλματα ανάλυσης της εικόνας όπως τα glitches και datamosh, πέντε γυναίκες εμφανίζονται ως animation από γυναίκες animator, αναδεικνύοντας τον διεστραμμένο τρόπο που τις βλέπει η κοινωνία.
Δίολκος για 1500 χρόνια του Θεοδόση Τάσιου, Ελλάδα, 2009, 22΄
Ένα ταξίδι στην ελληνική αρχαιότητα και συγκεκριμένα στην αρχαία Κορινθία. Εκεί, τον 6ο αιώνα π.Χ. κατασκευάζεται ο δίολκος, δρόμος που ένωνε τον Κορινθιακό με τον Σαρωνικό κόλπο και διευκόλυνε τις μετακινήσεις, το εμπόριο και κατ’ επέκταση την οικονομία. Η ταινία ακολουθεί ένα καράβι καθώς διανύει την πολυήμερη αυτή διαδρομή και μας προσκαλεί στον κόσμο και τις συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων ενώ παράλληλα επεξηγεί την τεχνική λειτουργία του διόλκου και άλλων αρχαίων κατασκευών. Το 2013 εγκρίθηκε έγκριση για μελέτη και ανάταξη του διόλκου από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, στην οποία ο καθηγητής και δημιουργός της ταινίας, Θεοδόσης Τάσιος, συμμετείχε ενεργά.
Το Ερέχθειο, ιστορία και αναστηλώσεις του Δημήτρη Πατρίκιου, Ελλάδα, 2010, 16΄
Το τρισδιάστατο αυτό ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται σε ένα ιδιαίτερο και εξαιρετικά ιερό κομμάτι της Ακρόπολης, το Ερέχθειο. Με το πέρασμα των αιώνων, το μνημείο καταστράφηκε, αναστηλώθηκε, παραποιήθηκε και οι πολλαπλές αυτές αλλαγές που υπέστη γίνονται εμφανείς στην στερεοσκοπική ταινία, η οποία αγγίζει και τις τελευταίες πρόσφατες παρεμβάσεις που πραγματοποιήθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Tokei Maru του Ζάχου Σαμολαδά, Ελλάδα, 2018, 20΄
Ο Ζάχος Σαμολαδάς ζωγραφίσει με ξυλομπογιές και χρώματα την ιστορία του εμπορικού Ιαπωνικού πλοίου Tokei Maru, του οποίου ο καπετάνιος διασώζει περίπου 800 Έλληνες και Αρμένιους πρόσφυγες κατά την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, δίχως αναστολές και με το ρίσκο της αυτοθυσίας. Μία συναρπαστική μουσική επένδυση έρχεται να αγκαλιάσει τα σκίτσα, και μαζί με την αφήγηση προκύπτει τελικά ένα παραδοσιακό αλλά επίκαιρο, συγκινητικό animated.
