Philippe Van Leeuw (The day God walked away), Βασίλης Ραΐσης,
(Το τελευταίο τραγούδι του Έλβις)Yaron Shani (Ajami), Edwin (Blind pig who wants to fly)
Henrik Hellstrom (Burrowing)
Το τελευταίο «Κουβεντιάζοντας» του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Νοεμβρίου στο Αντλιοστάσιο με συντονίστρια τη δημοσιογράφο Έλενα Χρηστοπούλου. Οι σκηνοθέτες Philippe Van Leeuw (The day God walked away), Βασίλης Ραΐσης (Το τελευταίο τραγούδι του Έλβις), Yaron Shani (Ajami), Edwin (Blind pig who wants to fly) και Henrik Hellstrom (Burrowing), μίλησαν για τα συναισθήματα που προκαλούν οι ταινίες τους, αλλά και για την διαδικασία εξέλιξης των χαρακτήρων τους, μια διαδικασία που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα.
Ο Philippe Van Leeuw, ο οποίος παρουσιάζει τη ζωή μιας γυναίκας που ανήκει στην φυλή των Τούτσι την περίοδο της γενοκτονίας στο Κιγκάλι της Ρουάντα, επεσήμανε ότι σκοπός του δεν ήταν να προβάλει εικόνες βίας. «Δεν θέλησα να δώσω έμφαση στο θέαμα και να προβάλω τη βία. Ήθελα να παρουσιάσω στο κοινό την εικόνα και τα συναισθήματα ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου, με τον οποίο θα μπορούσαμε κι εμείς να σχετιζόμαστε».
Ένα «μουδιασμένο συναίσθημα» θέλει από την πλευρά του να προκαλέσει στους θεατές ο Edwin, ο οποίος αφηγείται τη ζωή της Κινέζας Λίντα και των φίλων της, στην Ινδονησία. «Πραγματεύομαι την οικονομικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και τα συναισθήματα που βιώνουν άνθρωποι που ζουν σε αυτή. Πρόκειται ουσιαστικά για πρόσωπα που δεν προσπαθούν να βγουν από το αδιέξοδό τους» τόνισε ο δημιουργός.
Ο Henrik Hellstrom, ο οποίος παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο παρατηρεί ένα εντεκάχρονο παιδί τη μίζερη ζωή των ανθρώπων που ζουν στη γειτονιά του, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Προσπάθησα να μην βγάλω προς τα έξω το προσωπικό μου συναίσθημα. Πρωταγωνιστής είναι ένα αξιαγάπητο μικρό παιδί που βλέπει τον τόπο του να ρημάζει και τα στοιχεία της ταινίας στην πλειοψηφία τους βασίζονται στη λογική και όχι στο συναίσθημα».
Για τον Βασίλη Ραΐση, ο οποίος παρουσιάζει την ιστορία δυο νεαρών ανθρώπων που βλέπουν τη ζωή από διαφορετική σκοπιά, η «μελαγχολία» ήταν το ζητούμενο. «Η ταινία είναι βασισμένη σ’ αυτό το συναίσθημα, με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι πολλοί άνθρωποι, χωρίς να ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν και χωρίς να έχουν την κατανόηση των συνανθρώπων τους. Μ’ αυτό το ζήτημα ήρθα αντιμέτωπος κι εγώ και προσπάθησα να το λύσω μέσα από την ταινία. Ουσιαστικά είναι ένα ερώτημα για το πώς θα πρέπει να διαχειριστούμε τη σκοτεινή πλευρά που όλοι έχουμε μέσα μας».
Στο συγκεκριμένο ερώτημα, ο Yaron Shani απάντησε μονολεκτικά. Το συναίσθημα που θέλει να μεταδώσει στους θεατές που θα παρακολουθήσουν την ιστορία συγκρούσεων Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών στη γειτονιά Ατζαμί της Τζάφα, είναι ο φόβος.
Οι δημιουργοί μίλησαν και για τη διαδικασία της εξέλιξης των χαρακτήρων που χτίζουν στις ταινίες τους. Ο Yaron Shani και ο Philippe Van Leeuw τόνισαν ότι σκοπός τους ήταν να δημιουργήσουν ταινίες οι οποίες μοιάζουν με ντοκιμαντέρ, καθώς και οι δυο παρουσιάζουν αληθινές ιστορίες ανθρώπων που βιώνουν τη βία και τον πόνο. Για το λόγο αυτό επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν για πρωταγωνιστές, ανθρώπους της διπλανής πόρτας και όχι επαγγελματίες ηθοποιούς. «Οι άνθρωποι αυτοί ταυτίστηκαν με τους χαρακτήρες της ταινίας, γιατί ζούσαν στα αλήθεια αυτή την κατάσταση», τόνισε ο Shani. «Αν μιλάς για καθημερινούς ανθρώπους, πρέπει να είσαι μαζί τους» πρόσθεσε ο Van Leeuw. «Αυτό που ήθελα εγώ είναι η πρωταγωνίστρια να βασίζεται στις δικές τις αναμνήσεις και όχι να μεταφέρει τις γραμμές ενός σεναρίου». Οι δυο σκηνοθέτες μίλησαν και για την πολιτική διάσταση των ταινιών τους, ξεκαθαρίζοντας ότι ήθελαν να εστιάσουν περισσότερο στο ανθρώπινο κομμάτι. «Ήθελα να επικεντρωθώ στο πόσο επηρέασαν τα πολιτικά γεγονότα τη ζωή της ηρωίδας, παρά να λάβω πολιτική θέση. Το ζητούμενό μου δεν είναι να βρω μια ισορροπία μεταξύ του δολοφόνου και του επιζόντα» ανέφερε ο Phillipe Van Leeur. Ανάλογη ήταν και η προσέγγιση του Yaron Shani, ο οποίος τόνισε ότι «η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη από αυτό που περιγράφουμε συνήθως ως διαμάχη καλού και κακού».
