Χαμένα παιδιά

Τι φοβάται περισσότερο ένα παιδί; Να το εγκαταλείψουν οι «μεγάλοι» που το προσέχουν; Ή μήπως να μπει το ίδιο στην ενήλικη ζωή, σ’ ένα πέρασμα που συνοδεύεται από την ασίγαστη αγωνία για το μέλλον; Ένα γοτθικό παραμύθι για τον 21ο αιώνα μάς μαθαίνει πώς να γητεύουμε τα τέρατα κοιτώντας τα στα μάτια, αντί να τρέχουμε να ξεφύγουμε από αυτά, ξεναγώντας μας σε ένα δάσος χωρίς τέλος, στα εύφορα δωμάτια του μυαλού όπου παρασιτεί το τραύμα. Οδηγοί μας σε αυτή την περιπέτεια γίνονται τέσσερα παιδιά – ανάμεσά τους και η κόρη της σκηνοθέτριας, σε μια θαρραλέα αυτοαναφορική χειρονομία. Φέρνοντας σε διάλογο την ιστορία του Πίτερ Παν με στοιχεία από το σινεμά του Μισέλ Γκοντρί, του Τέρενς Μάλικ και του Τζόναθαν Γκλέιζερ (σύμφωνα με τα λόγια της δημιουργού), η ταινία αποτυπώνει με ρεαλιστική ακρίβεια τον εφιάλτη της ενηλικίωσης εν τη γενέσει του.