Η επιβίωση της ευγένειας

Με πυξίδα μια μαύρη γυναίκα που δραπετεύει από τον θάνατο και το κελί της στην καρδιά της ερήμου για να κινηθεί προς τη ζωή (ή ό,τι καλό έχει απομείνει από αυτή), ο Ρολφ ντε Χέερ μάς προσκαλεί σε ένα αλληγορικό ταξίδι στο τέλος του κόσμου, φαντασμαγορικό και οπωσδήποτε αλλιώτικο απ’ όποια άλλη εσχατολογική ιστορία έχουμε δει στη μεγάλη οθόνη. Η ανώνυμη ηρωίδα-σύμβολο θα πορευτεί γεμάτη ενσυναίσθηση για τους αδύναμους και περιφρόνηση για τους ισχυρούς που εξακολουθούν να μοιράζονται τα λάφυρα ενός ρημαγμένου πλανήτη. Όσο για τον μεγαλωμένο στην Αυστραλία βετεράνο σκηνοθέτη, ξεπερνά εαυτόν και την πάγια θεματική του αφετηρία (τον ρατσισμό εναντίον των Αβορίγινων) με ένα φιλμ οικουμενικό, σημειολογικά απέραντο, που αφουγκράζεται το ασύγκριτο μέγεθος της Φύσης μπροστά στον άνθρωπο και τον αυτοκαταστροφικό καιροσκοπισμό του για να καταλήξει σε ένα φινάλε που υπόσχεται να διχάσει το κοινό.