Στη φετινή διοργάνωση της Μπιενάλε της Βενετίας, μια κενή θέση ήταν κρατημένη για τον Τζαφάρ Παναχί στη συνέντευξη τύπου του φεστιβάλ. Ο Ιρανός σκηνοθέτης βρίσκεται σήμερα στη φυλακή, ενώ έχει περάσει τα τελευταία 12 χρόνια σε κατ’ οίκον περιορισμό ανά διαστήματα, του έχει απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα και αντιμετωπίζει διάφορα εμπόδια γυρίζοντας συχνά ταινίες στο περιβάλλον του σπιτιού του. Όλα αυτά δεν τον σταμάτησαν από το να μας παραδώσει μια ταινία που ξεχειλίζει από ιδέες και ανησυχίες. Το Αρκούδες δεν υπάρχουν παρακολουθεί δύο παράλληλες ερωτικές ιστορίες. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εραστές συναντούν δυσκολίες λόγω των αθέατων και μοιραίων εμποδίων, τη δύναμη των προκαταλήψεων και τους μηχανισμούς της εξουσίας. Ένα ευρηματικό, διαφωτιστικό εγχείρημα «autofiction» (αυτο-μυθοπλασίας) εξελίσσεται σε πράξη αντίστασης, όπως και κάθε άλλη ταινία του δημιουργού, με όχημα μια αφήγηση για μια πράξη διαφυγής: Ένα ζευγάρι που ζει σε ένα χωριό κοντά στα πορώδη σύνορα μεταξύ Ιράν και Αζερμπαϊτζάν, προσπαθεί να φύγει για το Παρίσι με κλεμμένα διαβατήρια, ενώ τους ακολουθεί ένα κινηματογραφικό συνεργείο. Ένα άλλο ζευγάρι προσπαθεί να γλιτώσει από το συνοικέσιο και τα κουτσομπολιά του χωριού. Ένα ενδοσκοπικό αριστούργημα που υπογραμμίζει ποιο είναι το διακύβευμα της υπεράσπισης της δημιουργικής ελευθερίας.
Αρκούδες δεν υπάρχουν
Khers Nist
Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες. |
- Σκηνοθεσία: Τζαφάρ Παναχί
- Σενάριο: Jafar Panahi
- Διεύθυνση φωτογραφίας: Amin Jafari
- Μοντάζ: Amir Etminan
- Ήχος: Mohammadreza Delpak, Abdolreza Heydari, Iman Baziyar
- Ηθοποιοί: Jafar Panahi, Naser Hashemi, Vahid Mobaseri, Bakhtiar Panjei, Mina Kavani
- Παραγωγοί: Jafar Panahi
- Κοστούμια: Leyla Siyahi, Ulker Chetinkaya, Sechil Kapar
- Σκηνικά: Babak Jajaie Tabrizi
- Φορμάτ: DCP
- Χρώμα: Έγχρωμο
- Χώρα Παραγωγής: Ιράν
- Έτος Παραγωγής: 2022
- Διάρκεια: 107΄
- Επικοινωνία: Celluloid Dreams
- Βραβεία/Διακρίσεις: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής – Venice IFF 2022
Τζαφάρ Παναχί
Ο Τζαφάρ Παναχί είναι Ιρανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και μοντέρ, το όνομα του οποίου είναι ταυτισμένο με το κινηματογραφικό ρεύμα του Ιρανικού Νέου Κύματος. Έπειτα από χρόνια εμπειρίας ως δημιουργός ταινιών μικρού μήκους και βοηθός σκηνοθέτη του Αμπάς Κιαροστάμι, ο Παναχί κέρδισε διεθνή αναγνώριση με το ντεμπούτο του The White Balloon (1995), το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του Φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα εκείνης της χρονιάς. Αν και οι ταινίες του είχαν απαγορευτεί κατ’ επανάληψη στη χώρα του, εξακολούθησε να αποσπά διθυραμβικά σχόλια από θεωρητικούς και κριτικούς του κινηματογράφου, κερδίζοντας πολλά βραβεία – όπως τη Χρυσή Λεοπάρδαλη του Φεστιβάλ του Λοκάρνο για την ταινία του The
Mirror (1997), το Χρυσο Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας για το The Circle (2000), το βραβείο του τμήματος «Ένα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών για το Crimson Gold (2003), και την Αργυρή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου για το Offside (2006). Οι ταινίες του ξεχωρίζουν για την ουμανιστική οπτική μέσα από την οποία εξετάζουν τη ζωή στο Ιράν, καθώς συχνά επικεντρώνονται στις δυσκολίες των παιδιών, των οικονομικά αδύναμων και των γυναικών. Έπειτα από χρόνια σύγκρουσης με το ιρανικό καθεστώς με αφορμή το περιεχόμενο των ταινιών του (συμπεριλαμβανομένων αρκετών βραχυπρόθεσμων συλλήψεων), ο Παναχί συνελήφθη τον Μάιο του 2010 μαζί με τη γυναίκα του, την κόρη του και 15 φίλους του, και αργότερα κατηγορήθηκε για προπαγάνδα κατά της κυβέρνησης. Παρά την υποστήριξη που δέχτηκε από σκηνοθέτες, κινηματογραφικούς οργανισμούς και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανά την υφήλιο, τον Δεκέμβριο του 2010 ο Παναχί καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης και σε 20 χρόνια υποχρεωτικής αποχής από τη σκηνοθεσία ταινιών, τη συγγραφή σεναρίων και κάθε είδους συνέντευξη με ιρανικά ή διεθνή μέσα. Την περίοδο αναμονής του αποτελέσματος μιας έφεσης που είχε υποβάλλει, γύρισε το This Is Not a Film (2011), ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους σε μορφή βιντεο-ημερολογίου, παρά τις νομικές επιπτώσεις της σύλληψής του. Η ταινία διέρρευσε λαθραία εκτός χώρας μέσω ενός σκληρού δίσκου, κρυμμένου σε ένα κομμάτι κέικ, και προβλήθηκε στο φεστιβάλ Καννών το 2011.
Φιλμογραφία
1995 The White Balloon
1997 The Mirror
2000 The Circle
2003 Crimson Gold
2006 Offside
2011 This is Not a Film (συν-σκηνοθεσία)
2013 Closed Curtain (συν-σκηνοθεσία)
2015 Taxi Tehran
2018 3 Faces
2022 No Bears
