Μάγδαλα

Ασκώντας ξεκάθαρη κριτική στη χριστιανική εικονογραφική παράδοση του «Λευκού Μεσσία», ένας ριζοσπάστης εικονοκλάστης παρουσιάζει μια αισθητηριακή κινηματογραφική εμπειρία, η οποία ακολουθεί μια μαύρη Μαρία Μαγδαληνή σ’ ένα μυστικιστικό ταξίδι, μετά τον θάνατο του Ιησού. Αποτραβηγμένη από τον κόσμο, μια καταβεβλημένη φιγούρα με λευκά μαλλιά ξεκινά την ενδοσκόπηση κι έπειτα στρέφεται προς τα έξω, στα τρίσβαθα του δάσους, τρώγοντας μούρα, πίνοντας το νερό της βροχής και πλαγιάζοντας ανάμεσα στα δέντρα. Ακολουθώντας την παράδοση (και ευαισθησία) του slow cinema, αυτός ο ημι-μεταφυσικός διαλογισμός παρουσιάζει τις τελευταίες επώδυνες μέρες της Μαρίας πάνω στη γη, με ανατριχιαστική φυσικότητα και σκοτεινό ερωτισμό.