Προσπαθώ να θυμηθώ

Η Πεγκά μιλάει για τον Γκόλαμ, έναν άντρα που διαφέρει από τον πατέρα της, τη μητέρα της, τους θείους και τις θείες της, αν και είναι πάντα παρών στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ο Γκόλαμ καταγράφει αυτές τις καθημερινές στιγμές με την κάμερά του. Η Πέγκα δεν μπορούσε τότε να φανταστεί τι εξυπηρετούσαν αυτά τα βίντεο, αλλά δεν δίσταζε να ποζάρει μπροστά στον φακό του οικογενειακού αυτού φίλου, τον οποίο οπωσδήποτε συμπαθεί. Είναι σαν η Πεγκά, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτή την ταινία, να απαγγέλλει αποσπάσματα ενός παιδικού βιβλίου· σαν να στεκόμαστε πίσω της καθώς αυτή παρατηρεί τα οικογενειακά στιγμιότυπα που κατέγραψε ο Γκόλαμ και τις παλιές φωτογραφίες τους. Η πολυμελής οικογένεια ακτινοβολεί ζεστασιά ακόμα κι όταν τους παρατηρούμε να φτυαρίζουν το χιόνι ή απλά να συνυπάρχουν στο σπίτι. Αλλά το κεφάλαιο για τον Γκόλαμ και την Ιρανική Επανάσταση που ανοίγει στην πορεία, θα φέρει μια ανατροπή στην πλοκή αυτής της ιστορίας που λειτουργεί συμβολικά για τους χιλιάδες ανθρώπους σαν την Πεγκά και τον Γκόλαμ εντός ή εκτός των συνόρων του Ιράν.