Το στρατόπεδο Τσιαρόι

Νοέμβριος 1944. Μια δύναμη ακροβολιστών από όλη τη γαλλική Δυτική Αφρική, που πολέμησε στη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη, μεταφέρεται στο στρατόπεδο Τσιαρόι. Περιμένοντας να επαναπατριστούν, οι στρατιώτες ζουν σχεδόν σαν αιχμάλωτοι πολέμου. Οι θάλαμοι είναι μικροί και το φαγητό δεν τρώγεται, πράγμα που δημιουργεί την πρώτη σύγκρουση με τους γάλλους αξιωματικούς. Αργότερα μια ανταρσία ξεσπά, όταν η χρεοκοπημένη διοίκηση αρνείται να πληρώσει τους άντρες του με το νόμιμο μισθό. Ο υπεύθυνος στρατηγός που επισκέπτεται το στρατόπεδο συλλαμβάνεται ως όμηρος. Τελικά ο στρατηγός δέχεται το αίτημα των στρατιωτών που τον επευφημούν. Όμως στις 3 το πρωί της 1ης Δεκεμβρίου, τανκς περικυκλώνουν το στρατόπεδο και ανοίγουν πυρ εναντίον των ανύποπτων στρατιωτών. Την αυγή η σφαγή τελειώνει και οι νεκροί θάβονται.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.
Σενάριο: Ousmane Sembene, με τη συνεργασία τούThierno Faty Sow
Διεύθυνση φωτογραφίας: Ismail Lakhdar Hamina
Μοντάζ: Kahena Attia-Riveil
Ήχος: Rachid Bouafia
Μουσική: Ismaila Lo
Ηθοποιοί: Sijiri Bakaba, Ibrahima Sane (ο επιλοχίας Diatta), Mohamed Dansogho Camara, Ismaila Cisse, Ababacar Sy Cisse, Moussa Cissoko, Eloi Koly, Ismaila Lo (ο στρατιώτης με τη φυσαρμόνικα), Jean Daniel Simon
Παραγωγή: Societe Nationale de Production Cinematographique (SNPC)
Παραγωγοί: Moustafa Ben Jemia, Ouzid Dahmane, Mamadou Mbengue
Συμπαραγωγή: SATPEC & ENAPROC & Les Films Domirev, Films Kajoor
Φορμάτ: 35mm Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Σενεγάλη-Τυνησία-Αλγερία
Έτος Παραγωγής: 1988
Διάρκεια: 147
Επικοινωνία: La Mediatheque des Trois Mondes, FranceT. +33 1 4234 9900F. +33 1 4234 9901cine3mondes@wanadoo.fr

Ουσμάν Σεμπέν

Γεννήθηκε το 1923 και πέθανε το 2007. Είναι σενεγαλέζος συγγραφέας, χρονικογράφος και σκηνοθέτης, γνωστός κυρίως για τα ιστορικoπολιτικά έργα του που κάνουν έντονο κοινωνικό σχολιασμό. Στη δεκαετία του ’60 ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο και πήγε στο Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας να σπουδάσει κινηματογραφική παραγωγή. Η ταινία του «Η μαύρη τού... » αποτέλεσε την πρώτη ταινία παραγωγής αφρικανού σκηνοθέτη και κέρδισε το Βραβείο Ζαν Βιγκό στις Κάννες το 1966. Συχνά χρησιμοποιεί τα διηγήματά του ως βάση για τα σενάρια των ταινιών του. Κατά τη διάρκεια της πορείας του ως σκηνοθέτης έλαβε πολλά διεθνή βραβεία και οι ταινίες του υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Αφρική.

Φιλμογραφία

1963 Borom Sarret/Μπορόμ Σαρέτ (μμ)
1963 L’Empire Songhai/Η αυτοκρατορία Σονγκχάι (μμ ντοκ.)
1964 Niaye (μμ)
1966 La Noire de.../Η μαύρη τού...
1968 Mandabi/Το έμβασμα
1969 (Traumatisme de la femme face a la) polygamie/
(Το τραύμα της γυναίκας όταν αντιμετωπίζει την) πολυγαμία (ντοκ.)
1969 Probleme de l’emploi ή Les Derives du chomage/
Προβλήματα ανεργίας (ντοκ.)
1970 Tauw/Τάου (μμ)
1971 Emitai/Εμιτάι
1972 Jeux Olympiques de Munich/Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου (ντοκ.)
1974 Xala/Η κατάρα
1976 Ceddo/Tσέντο
1988 Camp de Thiaroye/Το στρατόπεδο Τσιαρόι
1992 Guelwaar/Γκελουάρ
1999 L’heroisme au quotidian/Ο ηρωισμός της καθημερινότητας (μμ)
2000 Faat Kine/Φατ Κινέ
2004 Moolaade/Μολαντέ