Τσέντο

Ένα χωριό Ουαλοφώνων σε κάποια απροσδιόριστη ιστορική στιγμή. Οι τσέντο (οι μη-μουσουλμάνοι) έχουν απαγάγει την πριγκίπισσα Ντιορ Γιασίν διαμαρτυρόμενοι για τον βίαιο εξισλαμισμό τους. Ο απαγωγέας της σκοτώνει πρώτα το διάδοχο του θρόνου και ύστερα το μνηστήρα της, που έχουν σταλεί για να τη σώσουν. Στο συμβούλιο που ακολουθεί οι τσέντο εκφράζουν τη λύπη τους, αλλά ο ιμάμης τούς αντιπαρατίθεται βίαια. Ο Βασιλιάς τον κατηγορεί για υπέρβαση καθήκοντος, αλλά σημαντικοί σύμβουλοι τάσσονται υπέρ του και σχεδιάζουν να του παραδώσουν το θρόνο παντρεύοντάς τον με την Πριγκίπισσα. Όταν ο Βασιλιάς πεθαίνει από δάγκωμα φιδιού, ο ιμάμης παίρνει την εξουσία και το χωριό ετοιμάζεται να προσηλυτιστεί μαζικά στο Ισλάμ. Δύο πολεμιστές στέλνονται να απελευθερώσουν την Πριγκίπισσα και σκοτώνουν τον απαγωγέα της. Όταν η Πριγκίπισσα βλέπει τον ιμάμη στο θρόνο του πατέρα της αρπάζει ένα ντουφέκι και τον πυροβολεί.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.
Σενάριο: Ousmane Sembene, βασ. στο μυθ. τού Ousmane Sembene
Διεύθυνση φωτογραφίας: Georges Caristan
Μοντάζ: Florence Eymon
Ήχος: El Hadji M’Bow
Μουσική: Manu Dibango
Ηθοποιοί: Tabara N’Diaye (Πριγκίπισσα Dior Yacine), Moustapha Yade (Madi Faim Fall), Ismaila Diagne (ο απαγωγέας), Goure (ο ιμάμης), Makhouredia Gueye (ο Βασιλιάς), Oumar Gueye (Jaraaf), Mamadou Diagne (Πρίγκιπ
Παραγωγή: Les Films Domirev
Παραγωγοί: Robert Loko
Συμπαραγωγή: Ministere Cooperation
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Alpha W. Diallo
Φορμάτ: 35mm Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Σενεγάλη, Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 1976
Διάρκεια: 120
Επικοινωνία: La Mediatheque des Trois Mondes, FranceT. +33 1 4234 9900F. +33 1 4234 9901cine3mondes@wanadoo.fr

Ουσμάν Σεμπέν

Γεννήθηκε το 1923 και πέθανε το 2007. Είναι σενεγαλέζος συγγραφέας, χρονικογράφος και σκηνοθέτης, γνωστός κυρίως για τα ιστορικoπολιτικά έργα του που κάνουν έντονο κοινωνικό σχολιασμό. Στη δεκαετία του ’60 ανέπτυξε ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο και πήγε στο Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας να σπουδάσει κινηματογραφική παραγωγή. Η ταινία του «Η μαύρη τού... » αποτέλεσε την πρώτη ταινία παραγωγής αφρικανού σκηνοθέτη και κέρδισε το Βραβείο Ζαν Βιγκό στις Κάννες το 1966. Συχνά χρησιμοποιεί τα διηγήματά του ως βάση για τα σενάρια των ταινιών του. Κατά τη διάρκεια της πορείας του ως σκηνοθέτης έλαβε πολλά διεθνή βραβεία και οι ταινίες του υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Αφρική.

Φιλμογραφία

1963 Borom Sarret/Μπορόμ Σαρέτ (μμ)
1963 L’Empire Songhai/Η αυτοκρατορία Σονγκχάι (μμ ντοκ.)
1964 Niaye (μμ)
1966 La Noire de.../Η μαύρη τού...
1968 Mandabi/Το έμβασμα
1969 (Traumatisme de la femme face a la) polygamie/
(Το τραύμα της γυναίκας όταν αντιμετωπίζει την) πολυγαμία (ντοκ.)
1969 Probleme de l’emploi ή Les Derives du chomage/
Προβλήματα ανεργίας (ντοκ.)
1970 Tauw/Τάου (μμ)
1971 Emitai/Εμιτάι
1972 Jeux Olympiques de Munich/Ολυμπιακοί Αγώνες του Μονάχου (ντοκ.)
1974 Xala/Η κατάρα
1976 Ceddo/Tσέντο
1988 Camp de Thiaroye/Το στρατόπεδο Τσιαρόι
1992 Guelwaar/Γκελουάρ
1999 L’heroisme au quotidian/Ο ηρωισμός της καθημερινότητας (μμ)
2000 Faat Kine/Φατ Κινέ
2004 Moolaade/Μολαντέ