Αυτό το ανώνυμο θέαμα

This Nameless Spectacle

Η ταινία Αυτό το ανώνυμο θέαμα παίρνει τον τίτλο της από το ποίημα του Αμερικανού ποιητή Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς The Right of Way. Στο ποίημα, ο Γουίλιαμς περιγράφει το ενδιαφέρον με το οποίο παρακολουθούμε τις ανώνυμες ενέργειες, τα «ανώνυμα θεάματα» που μας περιβάλλουν παντού και καθημερινά. Στην ταινία, ο σκηνοθέτης ακολουθεί τους δύο πρωταγωνιστές του στο περίφημο πάρκο Μπιτ-Σομόν του Παρισιού. Η ταινία παρουσιάζεται σε δύο τεράστιες πανοραμικές οθόνες που στέκουν αντικριστά. Η δράση αντικατοπτρίζεται και διαιρείται ανάμεσα στις δύο οθόνες, αναπηδώντας από τη μία στην άλλη. Αυτή η χορογραφία έχει ως στόχο να περικλείσει πλήρως τον θεατή τόσο στις εικόνες όσο και στην αφήγηση, καθιστώντας τον τόσο παρατηρητή όσο και ενεργό παράγοντα της δράσης. Εξαρτώμενη από το βλέμμα του θεατή και την προσοχή του, που επικεντρώνεται στο ανώνυμο και άτιτλο θέαμα που εκτυλίσσεται στην ταινία, η ιστορία ολοκληρώνεται.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Γέσπερ Γιουστ
Σενάριο: Jesper Just
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kasper Tuxen
Μοντάζ: Jesper Just, Jeppe Bødskov
Ήχος: Jakob Garfield
Μουσική: Dorit Chrysler, Jesper Just
Ηθοποιοί: Marie-France Garcia, Swann Arlaud
Παραγωγή: Anna Lena Films
Παραγωγοί: Anna Lena Vaney
Executive producer: Victorien Vaney
Μακιγιάζ: Yumiko Oka
Φορμάτ: HD
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία
Έτος Παραγωγής: 2011
Διάρκεια: 14'
Επικοινωνία: Perrotin Gallery France

Γέσπερ Γιουστ

Ο Γέσπερ Γιουστ είναι Δανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από το 1997 έως το 2003 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας. Το καλλιτεχνικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, σε χώρους όπως η Galerie Perrotin στο Τόκιο (2021), η Galerie Perrotin στη Νέα Υόρκη (2020), το Μουσείο MAAT στη Λισαβόνα (2019) και το Palais de Tokyo στο Παρίσι (2015). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές μουσείων όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η Tate Modern στο Λονδίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Το 2013 εκπροσώπησε τη Δανία στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ο Γιουστ αξιοποιεί την κινηματογραφική γλώσσα για να αντιμετωπίσει και να μεταμορφώσει τις στερεοτυπικές χολιγουντιανές κατασκευές της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας, καθώς και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με την αναπαράσταση των μειονοτήτων και των ατόμων με αναπηρία στην κυρίαρχη κουλτούρα. Οι ταινίες μικρού μήκους και οι πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις του υπονομεύουν τους μηχανισμούς της κινηματογραφικής ταύτισης και ανατρέπουν τις προσδοκίες των θεατών περί αφηγηματικής ολοκλήρωσης, ξεδιπλώνοντας σουρεαλιστικές (και συχνά βουβές) συναντήσεις και καταστάσεις με συναισθηματική αμφισημία και ανοιχτό τέλος. Διατηρώντας ένα αμείωτο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι ορίζουν και διαμορφώνουν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, ο Γιουστ εμβαθύνει περαιτέρω στην επιτελεστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ώστε να τονίσει και να διευρύνει τις αινιγματικές διαδρομές των χαρακτήρων του.

Φιλμογραφία

2002 No Man Is an Island (μμ)
2003 This Love is Silent (μμ)
2004 Bliss and Heaven (μμ)
2005 Something to Love (μμ)
2006 It Will All End In Tears (μμ)
2007 A Vicious Undertow (μμ)
2007 Some Draughty Window (μμ)
2008 A Voyage in Dwelling (μμ)
2010 Sirens of Chrome (μμ)
2011 This Nameless Spectacle (μμ)
2015 Servitudes Film #7 (μμ)
2017 Continuous Monuments (μμ)
2018 Circuits (Interpassivities) (μμ)
2023 Interfears (μμ)