Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί ΙΙ

No Man is an Island II

Επιτρέποντάς μας να διερευνήσουμε την αρχιτεκτονική της προσμονής, της σκηνοθετημένης οικειότητας και της ενορχηστρωμένης αποπλάνησης, η κάμερα που είναι τοποθετημένη στη σκηνή παρουσιάζει το εσωτερικό ενός στριπτιζάδικου. Βλέπουμε πέντε άνδρες διασκορπισμένους στην αίθουσα, οι δύο εκ των οποίων είναι ζευγάρι. Κάθονται ακίνητοι, κοιτάζοντας στο κενό. Στη συνέχεια, αρχίζουν να σαλεύουν, πίνουν μπίρα και καπνίζουν. Ξεχωρίζει ένας νεαρός άνδρας που ξεσπά σε συναισθηματικό τραγούδι και ένας με αλογοουρά στο μπαρ, με σκεπτική έκφραση και αβέβαιο βλέμμα. Ενστικτωδώς νιώθουμε ότι υπάρχει ένας στενότερος δεσμός μεταξύ αυτών των δύο ανδρών, ιδιαίτερα όταν ο νεαρός αρχίζει να κλαίει, ενώ ο άνδρας στο μπαρ σηκώνεται όρθιος, σε μια στάση που θυμίζει τον Χριστό, και ακούγεται η βαθιά και στεντόρεια φωνή του. Με έμμεσες αναφορές στον Χορό της ελληνικής τραγωδίας, τις μουσικές παραστάσεις και την κιτς ζωγραφική, ο Γιουστ μάς δίνει εικόνες που αναδιαμορφώνουν τις παραδοσιακές ιδέες για την ανδρική θλίψη, τον συναισθηματισμό και την κοινωνική συναναστροφή.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Γέσπερ Γιουστ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kasper Tuxen
Μοντάζ: Jesper Just
Ήχος: Jakob Garfield
Ηθοποιοί: Johannes Lilleøre, Ole Hedegaard, Niels Borksand, Lars Huniche, HC Pedersen
Φορμάτ: HD
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Δανία
Έτος Παραγωγής: 2004
Διάρκεια: 5'
Επικοινωνία: Perrotin Gallery France

Γέσπερ Γιουστ

Ο Γέσπερ Γιουστ είναι Δανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από το 1997 έως το 2003 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας. Το καλλιτεχνικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, σε χώρους όπως η Galerie Perrotin στο Τόκιο (2021), η Galerie Perrotin στη Νέα Υόρκη (2020), το Μουσείο MAAT στη Λισαβόνα (2019) και το Palais de Tokyo στο Παρίσι (2015). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές μουσείων όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η Tate Modern στο Λονδίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Το 2013 εκπροσώπησε τη Δανία στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ο Γιουστ αξιοποιεί την κινηματογραφική γλώσσα για να αντιμετωπίσει και να μεταμορφώσει τις στερεοτυπικές χολιγουντιανές κατασκευές της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας, καθώς και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με την αναπαράσταση των μειονοτήτων και των ατόμων με αναπηρία στην κυρίαρχη κουλτούρα. Οι ταινίες μικρού μήκους και οι πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις του υπονομεύουν τους μηχανισμούς της κινηματογραφικής ταύτισης και ανατρέπουν τις προσδοκίες των θεατών περί αφηγηματικής ολοκλήρωσης, ξεδιπλώνοντας σουρεαλιστικές (και συχνά βουβές) συναντήσεις και καταστάσεις με συναισθηματική αμφισημία και ανοιχτό τέλος. Διατηρώντας ένα αμείωτο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι ορίζουν και διαμορφώνουν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, ο Γιουστ εμβαθύνει περαιτέρω στην επιτελεστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ώστε να τονίσει και να διευρύνει τις αινιγματικές διαδρομές των χαρακτήρων του.

Φιλμογραφία

2002 No Man Is an Island (μμ)
2003 This Love is Silent (μμ)
2004 Bliss and Heaven (μμ)
2005 Something to Love (μμ)
2006 It Will All End In Tears (μμ)
2007 A Vicious Undertow (μμ)
2007 Some Draughty Window (μμ)
2008 A Voyage in Dwelling (μμ)
2010 Sirens of Chrome (μμ)
2011 This Nameless Spectacle (μμ)
2015 Servitudes Film #7 (μμ)
2017 Continuous Monuments (μμ)
2018 Circuits (Interpassivities) (μμ)
2023 Interfears (μμ)