Ένα μοχθηρό υπόγειο ρεύμα

A Vicious Undertow

Σε ένα έργο γυρισμένο σε φιλμ 16 χιλιοστών, μια παράξενη σχέση αναπτύσσεται στο σημείο συνάντησης βλέμματος και χορού, μέσα από το αισθαντικό μοτίβο ενός σφυρίγματος το οποίο και τα προλογίζει. Το Ένα μοχθηρό υπόγειο ρεύμα διαρθρώνεται γύρω από μια γυναικεία μορφή απροσδιορίστου ηλικίας, η οποία σφυρίζει τον σκοπό του Nights in White Satin σε ένα μπαρ. Η κάμερα διατρέχει τον λαιμό, το δέρμα και τα χείλη της, για να πλησιάσει μια δεύτερη, αρκετά νεαρή γυναίκα. Ένας άντρας τις συντροφεύει. Σε μια διαδοχή σύντομων πλάνων, η κάμερα εστιάζει στη μεγαλύτερη και τη νεότερη γυναίκα που χορεύουν μαζί ένα βαλς, έπειτα στον άνδρα, ο οποίος χορεύει κι αυτός με τη νεαρή γυναίκα. Ξαφνικά, η ηρωίδα δυσφορεί και κατευθύνεται προς την έξοδο. Καθώς ξεχύνεται μέσα στη νύχτα στα σκαλοπάτια μιας ατέρμονης σκάλας, μοιάζει σαν να προσπαθεί να δραπετεύσει από τη μελαγχολία ή τη μοίρα διασχίζοντας έναν άχρονο χώρο.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Γέσπερ Γιουστ
Σενάριο: Jesper Just
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kasper Tuxen
Μοντάζ: Jesper Just, Marion Tuor
Ήχος: Jakob Garfield
Ηθοποιοί: Benedikte Hansen, Laura Drasbæk, Johannes Lilleøre
Παραγωγή: Ursula Blickle Foundation, Witte De With Center for Contemporary Art, S.M.A.K. Stedelijk Museum
Μακιγιάζ: Fatima Louborg
Φορμάτ: HD
Χρώμα: A/M
Χώρα Παραγωγής: Δανία
Έτος Παραγωγής: 2007
Διάρκεια: 9'
Επικοινωνία: Perrotin Gallery France

Γέσπερ Γιουστ

Ο Γέσπερ Γιουστ είναι Δανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από το 1997 έως το 2003 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας. Το καλλιτεχνικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, σε χώρους όπως η Galerie Perrotin στο Τόκιο (2021), η Galerie Perrotin στη Νέα Υόρκη (2020), το Μουσείο MAAT στη Λισαβόνα (2019) και το Palais de Tokyo στο Παρίσι (2015). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές μουσείων όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η Tate Modern στο Λονδίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Το 2013 εκπροσώπησε τη Δανία στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ο Γιουστ αξιοποιεί την κινηματογραφική γλώσσα για να αντιμετωπίσει και να μεταμορφώσει τις στερεοτυπικές χολιγουντιανές κατασκευές της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας, καθώς και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με την αναπαράσταση των μειονοτήτων και των ατόμων με αναπηρία στην κυρίαρχη κουλτούρα. Οι ταινίες μικρού μήκους και οι πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις του υπονομεύουν τους μηχανισμούς της κινηματογραφικής ταύτισης και ανατρέπουν τις προσδοκίες των θεατών περί αφηγηματικής ολοκλήρωσης, ξεδιπλώνοντας σουρεαλιστικές (και συχνά βουβές) συναντήσεις και καταστάσεις με συναισθηματική αμφισημία και ανοιχτό τέλος. Διατηρώντας ένα αμείωτο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι ορίζουν και διαμορφώνουν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, ο Γιουστ εμβαθύνει περαιτέρω στην επιτελεστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ώστε να τονίσει και να διευρύνει τις αινιγματικές διαδρομές των χαρακτήρων του.

Φιλμογραφία

2002 No Man Is an Island (μμ)
2003 This Love is Silent (μμ)
2004 Bliss and Heaven (μμ)
2005 Something to Love (μμ)
2006 It Will All End In Tears (μμ)
2007 A Vicious Undertow (μμ)
2007 Some Draughty Window (μμ)
2008 A Voyage in Dwelling (μμ)
2010 Sirens of Chrome (μμ)
2011 This Nameless Spectacle (μμ)
2015 Servitudes Film #7 (μμ)
2017 Continuous Monuments (μμ)
2018 Circuits (Interpassivities) (μμ)
2023 Interfears (μμ)