Κυκλώματα (Διαπαθητικότητες)

Circuits (Interpassivities)

Κοντινά πλάνα και μέλη σωμάτων που ανήκουν σε μια ομάδα χορευτών μπαλέτου. Ενώ κείτονται μπρούμυτα, σε πλήρη αδράνεια, τα σώματά τους συνδέονται με ηλεκτρόδια που προκαλούν τη σπασμωδική σύσπαση των μυών τους. Συνήθως, οι κινήσεις μας προκαλούνται από ηλεκτρικά ερεθίσματα μέσα στο σώμα μας. Εδώ, ο έλεγχος αυτός έχει ανατεθεί σε εξωτερικά ηλεκτρικά συστήματα. Τα σώματα των χορευτών, που συνήθως ανταποκρίνονται ενεργά στη μουσική με ενσυναίσθηση και ευαισθησία, βιώνουν μια διαδικασία επαναφοράς και επανεκκίνησης: ουσιαστικά γίνονται φορείς ενός χορού που επιτελείται μέσω μιας διεπαφής υπολογιστή. Αυτό το έργο αναφέρεται σε διάφορα κυκλώματα: το κύκλωμα των σωμάτων, το κύκλωμα μεταξύ μουσικής και σώματος και το κύκλωμα μεταξύ των μεμονωμένων μερών μιας κατακερματισμένης εικόνας. Ηλεκτρισμός, μουσική και σώματα, ευαισθησία και έλεγχος: όλες αυτές οι διαστάσεις μετατοπίζονται εντός ενός ευρύτερου κυκλώματος –των ανθρώπων, των πραγμάτων και της τεχνολογίας.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Γέσπερ Γιουστ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kasper Tuxen
Μοντάζ: Jesper Just, Jeppe Bødskov
Ήχος: Jakob Garfield
Μουσική: August Rosenbaum
Ηθοποιοί: Astrid Elbo, Stephanie Chen Gundorph, Elenora Morris, Sebastian Haynes, Benjamin Buza
Παραγωγοί: Rikke Hedeager
Φορμάτ: HD
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Δανία
Έτος Παραγωγής: 2018
Διάρκεια: 12'
Επικοινωνία: Perrotin Gallery France

Γέσπερ Γιουστ

Ο Γέσπερ Γιουστ είναι Δανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από το 1997 έως το 2003 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας. Το καλλιτεχνικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, σε χώρους όπως η Galerie Perrotin στο Τόκιο (2021), η Galerie Perrotin στη Νέα Υόρκη (2020), το Μουσείο MAAT στη Λισαβόνα (2019) και το Palais de Tokyo στο Παρίσι (2015). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές μουσείων όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η Tate Modern στο Λονδίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Το 2013 εκπροσώπησε τη Δανία στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ο Γιουστ αξιοποιεί την κινηματογραφική γλώσσα για να αντιμετωπίσει και να μεταμορφώσει τις στερεοτυπικές χολιγουντιανές κατασκευές της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας, καθώς και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με την αναπαράσταση των μειονοτήτων και των ατόμων με αναπηρία στην κυρίαρχη κουλτούρα. Οι ταινίες μικρού μήκους και οι πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις του υπονομεύουν τους μηχανισμούς της κινηματογραφικής ταύτισης και ανατρέπουν τις προσδοκίες των θεατών περί αφηγηματικής ολοκλήρωσης, ξεδιπλώνοντας σουρεαλιστικές (και συχνά βουβές) συναντήσεις και καταστάσεις με συναισθηματική αμφισημία και ανοιχτό τέλος. Διατηρώντας ένα αμείωτο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι ορίζουν και διαμορφώνουν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, ο Γιουστ εμβαθύνει περαιτέρω στην επιτελεστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ώστε να τονίσει και να διευρύνει τις αινιγματικές διαδρομές των χαρακτήρων του.

Φιλμογραφία

2002 No Man Is an Island (μμ)
2003 This Love is Silent (μμ)
2004 Bliss and Heaven (μμ)
2005 Something to Love (μμ)
2006 It Will All End In Tears (μμ)
2007 A Vicious Undertow (μμ)
2007 Some Draughty Window (μμ)
2008 A Voyage in Dwelling (μμ)
2010 Sirens of Chrome (μμ)
2011 This Nameless Spectacle (μμ)
2015 Servitudes Film #7 (μμ)
2017 Continuous Monuments (μμ)
2018 Circuits (Interpassivities) (μμ)
2023 Interfears (μμ)