Ευδαιμονία και παράδεισος

Bliss and Heaven

Μελοδραματικά αλλά ποτέ campy ή εξεζητημένα, και διαθέτοντας κριτήρια παραγωγής αντίστοιχα των ταινιών του Χόλιγουντ, τα φιλμ του Γιουστ αναμοχλεύουν ευάλωτες και κατά κανόνα καλά οχυρωμένες επικράτειες του αρσενικού ψυχισμού, όπως η θλίψη, ο ομόφυλος έρωτας, οι οιδιπόδειες συγκρούσεις και η πνευματική επιθυμία. Εδώ ένας νεαρός άντρας ντυμένος με τζιν και αμάνικο μπλουζάκι διασχίζει αποφασιστικά ένα χωράφι κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο του μεσημεριού σε ένα απόκοσμα ήσυχο τοπίο. Η σκηνή διακόπτεται ανά στιγμές από τη θέα του χωραφιού μέσα από την οπτική γωνία ενός φορτηγού που κινείται με ορμή σε έναν δρόμο παράλληλα προς το χωράφι. Όταν το όχημα πλησιάζει και τον προσπερνάει, ο νεαρός πρωταγωνιστής κρύβεται στο χωράφι και παρακολουθεί τον οδηγό του φορτηγού –έναν άντρα μεγαλύτερης ηλικίας, ντυμένο με τον ίδιο τρόπο και φυσιογνωμικά παρόμοιο– να εξαφανίζεται στο εσωτερικό της καρότσας του φορτηγού, το οποίο βρίσκεται τώρα σταθμευμένο στο πάρκινγκ ενός χώρου που θυμίζει εγκαταλειμμένο σταθμό παραγωγής ενέργειας… Ένα φιλμ που γύρισε ο Γιουστ λίγο μετά την αποφοίτησή του από τη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας στην Κοπεγχάγη και το οποίο ήδη συμπυκνώνει τις κύριες θεματικές και προβληματικές που θα διερευνήσει αργότερα στο έργο του.
Πρόγραμμα Προβολών

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες προβολές σε φυσικές αίθουσες.

Σκηνοθεσία: Γέσπερ Γιουστ
Σενάριο: Jesper Just
Διεύθυνση φωτογραφίας: Kasper Tuxen
Μοντάζ: Jesper Just
Ήχος: Jakob Garfield
Μουσική: Martin Bartsch
Ηθοποιοί: Johannes Lilleøre, HC Pedersen
Φορμάτ: HD
Χρώμα: Έγχρωμο
Χώρα Παραγωγής: Δανία
Έτος Παραγωγής: 2004
Διάρκεια: 9'
Επικοινωνία: Perrotin Gallery France

Γέσπερ Γιουστ

Ο Γέσπερ Γιουστ είναι Δανός καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Από το 1997 έως το 2003 σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Δανίας. Το καλλιτεχνικό του έργο έχει παρουσιαστεί σε πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις, σε χώρους όπως η Galerie Perrotin στο Τόκιο (2021), η Galerie Perrotin στη Νέα Υόρκη (2020), το Μουσείο MAAT στη Λισαβόνα (2019) και το Palais de Tokyo στο Παρίσι (2015). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές μουσείων όπως το Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η Tate Modern στο Λονδίνο και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Το 2013 εκπροσώπησε τη Δανία στην 55η Μπιενάλε της Βενετίας. Ο Γιουστ αξιοποιεί την κινηματογραφική γλώσσα για να αντιμετωπίσει και να μεταμορφώσει τις στερεοτυπικές χολιγουντιανές κατασκευές της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας, καθώς και τις προκαταλήψεις που σχετίζονται με την αναπαράσταση των μειονοτήτων και των ατόμων με αναπηρία στην κυρίαρχη κουλτούρα. Οι ταινίες μικρού μήκους και οι πολυκάναλες βιντεο-εγκαταστάσεις του υπονομεύουν τους μηχανισμούς της κινηματογραφικής ταύτισης και ανατρέπουν τις προσδοκίες των θεατών περί αφηγηματικής ολοκλήρωσης, ξεδιπλώνοντας σουρεαλιστικές (και συχνά βουβές) συναντήσεις και καταστάσεις με συναισθηματική αμφισημία και ανοιχτό τέλος. Διατηρώντας ένα αμείωτο ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι ορίζουν και διαμορφώνουν τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, ο Γιουστ εμβαθύνει περαιτέρω στην επιτελεστική διάσταση της αρχιτεκτονικής ώστε να τονίσει και να διευρύνει τις αινιγματικές διαδρομές των χαρακτήρων του.

Φιλμογραφία

2002 No Man Is an Island (μμ)
2003 This Love is Silent (μμ)
2004 Bliss and Heaven (μμ)
2005 Something to Love (μμ)
2006 It Will All End In Tears (μμ)
2007 A Vicious Undertow (μμ)
2007 Some Draughty Window (μμ)
2008 A Voyage in Dwelling (μμ)
2010 Sirens of Chrome (μμ)
2011 This Nameless Spectacle (μμ)
2015 Servitudes Film #7 (μμ)
2017 Continuous Monuments (μμ)
2018 Circuits (Interpassivities) (μμ)
2023 Interfears (μμ)