O Γκούσταβ Ντόιτς, ανήσυχο και θυελλώδες πνεύμα, μεταπήδησε από την αρχιτεκτονική στο σινεμά στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, υιοθετώντας ένα sui generis ύφος που μεταμορφώνει το αρχειακό υλικό σε συναρπαστική κινηματογραφική πραγματικότητα. Αψηφώντας κάθε υπόνοια κατηγοριοποίησης και διαρρηγνύοντας κάθε ιερό κανόνα λογικής συνέχειας, ο Ντόιτς δημιουργεί έναν αρχετυπικό δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στην κινούμενη εικόνα και τον ανθρώπινο νου.
