ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΝΤΑΣ 19/11
Οι συναντήσεις του Κουβεντιάζοντας μεταξύ σκηνοθετών και άλλων επαγγελματιών του κινηματογραφικού χώρου συνεχίζονται με επιτυχία στο Αντλιοστάσιο. Την Τετάρτη 19 Νοεμβρίου συμμετέχοντες ήταν οι σκηνοθέτες: Πέτρος Σεβαστίκογλου (Τρεις στιγμές – Διεθνές Διαγωνιστικό/Ελληνικό πρόγραμμα), Σαμπόλτς Τολνάι (Η κλεψύδρα – Διεθνές Διαγωνιστικό), Κωνσταντίνος Καρύδας (Dreaming to change – DigitalWave) και Παναγιώτης Καραμήτσος (Τρυφερότητα – Ελληνικό πρόγραμμα).
«Εγώ κατάγομαι από τη Σερβία, αλλά η ταινία μου γυρίστηκε σε συμπαραγωγή με την Ουγγαρία», είπε, ξεκινώντας την κουβέντα ο Σαμπόλτς Τολνάι. Και συνέχισε: «Μιλάει για την Γιουγκοσλαβία και προσπαθεί κατά κάποιον τρόπο να ανιχνεύσει τις ρίζες των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν εκεί. Ενώ η πρώτη μου ταινία ήταν πολύ απλή, ετούτη την απόλαυσα μάλλον λιγότερο, γιατί ήταν πιο απαιτητική στα γυρίσματα και είχαμε προβλήματα με τη χρηματοδότηση. Κατανάλωνα περισσότερη ενέργεια στο οργανωτικό κομμάτι, παρά στο κινηματογραφικό! Πέρασα πολύ καιρό ψάχνοντας ντοκουμέντα για το σενάριο, επειδή η ταινία εκτυλίσσεται στο παρελθόν. Αλλά δεν ήθελα να ξεχωρίσω το τώρα με το τότε, γιατί πιστεύω πως ο χρόνος είναι ένας κύκλος και ζούμε ξανά και ξανά τις ίδιες ιστορίες. Το σενάριό μου βασίζεται στη μυθιστορηματική τριλογία του Ντανίλο Κις. Ήμουν μικρός όταν έγινε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και γι’ αυτό έφυγα από τη Σερβία και πήγα στην Ουγγαρία. Όταν επέστρεψα, είχα χάσει την κοινότητά μου. Άρχισα να ψάχνω τις ρίζες μου, τα παλιά σπίτια, αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Γι’ αυτό και επέλεξα αυτά τα βιβλία, γιατί συμπεριλαμβάνουν και τη δική μου ιστορία».
«Σπουδάζω στο κινηματογραφικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μου αρέσει να κάνω ταινίες, αυτή ήταν η πρώτη μου προσπάθεια να κάνω μια μεγάλου μήκους ταινία», συνέχισε ο νεαρός Κωνσταντίνος Καρύδας. «Δεν τα κατάφερα ακριβώς, και μου βγήκε πάλι γύρω στα 30 λεπτά. Η ίδια η ιστορία της ταινίας με βοήθησε για να την κάνω σχετικά εύκολα. Εγώ απόλαυσα πολύ τη διαδικασία – δεν ξέρω για τους υπόλοιπους! Κύλησε όμορφα και η καλύτερη φάση για μένα ήταν κατά τη διάρκεια του μοντάζ. Ένα από τα όνειρα που παρουσιάζονται στην ταινία μου, το είχα δει στην πραγματικότητα κι από κει ξεκίνησαν όλα. Άρα η προσωπική μου ζωή είναι εκεί», υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο δημιουργός.
«Όλοι λένε πως η δεύτερη ταινία γίνεται πιο εύκολα, γιατί έχεις την εμπειρία από την πρώτη. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι την πρώτη φορά δεν έχεις ιδέα τι πρόκειται να ακολουθήσει, ενώ τη δεύτερη ξέρεις, και τρέμεις από το φόβο! Έχεις επίγνωση ότι ακολουθούν δυσκολίες, κι ας μην ξέρεις ακριβώς ποιες είναι αυτές», παραδέχτηκε ο Πέτρος Σεβαστίκογλου. «Η ζωή τρέχει γρήγορα και το καθήκον του καλλιτέχνη είναι να συλλάβει σε εικόνες αυτή τη ζωή που καλπάζει», ανέφερε στη συνέχεια ο σκηνοθέτης. «Οπότε, σταματάμε το χρόνο και δείχνουμε στο κοινό τις στιγμές που επιλέξαμε. Στην ταινία μου, δε χρησιμοποιώ το χρόνο για να κοιτάξω πίσω, αλλά μπροστά. Το 20χρονο ζευγάρι βλέπει στο μέλλον, πώς θα είναι 20 και 40 χρόνια μετά, αν δεν τολμήσουν να δράσουν. Αυτό κάνουμε στο σινεμά, διαστέλλουμε ή συστέλλουμε το χρόνο για να αναδείξουμε πράγματα. Είναι αναπόφευκτο να δίνεις κομμάτι του εαυτού σου στη δουλειά σου. Το πόσο γενναιόδωρος θα είσαι, θα κρίνει το πόσο καλός σκηνοθέτης είσαι. Το πόσο τολμάς να δείξεις αυτά που έχεις μέσα σου. Είναι σα να λες τα πάντα στον καλύτερό σου φίλο. Αν κρατάς μυστικά από το κοινό σου, δεν είσαι ένας καλός φίλος», επεσήμανε ο Πέτρος Σεβαστίκογλου.
«Η ταινία μου είναι ένα στοίχημα και μια απόδειξη ταυτόχρονα», δήλωσε ο Παναγιώτης Καραμήτσος. «Το στοίχημα ήταν πως δεν είχαμε τίποτα, ήμαστε μια ομάδα ρομαντικών καλλιτεχνών και φάνταζε πολύ δύσκολο να κάνουμε την ταινία. Τελικά κάναμε μια ρεφενέ καλλιτεχνική ταινία. Η απόδειξη είναι ότι καταφέραμε να κάνουμε την ταινία. Αυτό που θέλω να περάσω στους έλληνες κινηματογραφιστές είναι το “Just do it”, απλά κάντε το. Η πρώτη μεγάλου μήκους είναι ένα τεστ στον εαυτό σου για να μάθεις το πόσο σκηνοθέτης είσαι. Ήταν δύσκολο σαν εμπειρία, αλλά και πολύ ευχάριστο», κατέληξε ο δημιουργός.
