Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου (20:30), στην αίθουσα Σταύρος Τορνές, η αγαπημένη ενότητα προβολών Fundamentals of Cinema: Love Is Strange παρουσιάζει τα αξέχαστα Μαθήματα πιάνου (Piano, 1993) της Τζέιν Κάμπιον, ένα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα των κινηματογραφικών ’90s.
Όταν μια μεγάλη πλημμύρα καταστρέφει το σπίτι της Γάτας, εκείνη βρίσκει καταφύγιο σε ένα σκάφος που κατοικείται από διάφορα ζώα, με τα οποία θα πρέπει να συνεργαστεί παρά τις διαφορές τους. Με την κιβωτό τους, που πλέει μέσα σε μυστηριώδη πλημμυρισμένα τοπία, αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και τους κινδύνους της προσαρμογής σε αυτόν τον καινούριο, υδάτινο κόσμο.
Δύο πολιτικές δίκες και εκτελέσεις έχουν αφήσει ανεξίτηλο ίχνος στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Η δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και η δίκη του Νίκου Πλουμπίδη. O Πλουμπίδης, όμως, έφυγε μόνος, συκοφαντημένος, ατιμασμένος. Το προσωπικό δράμα και το συλλογικό πεπρωμένο συνδιαμορφώνουν αυτόν τον προμηθεϊκό ήρωα που μοιάζει να πηγάζει από αρχαία τραγωδία.
Ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα αναστατώνει τη χειμωνιάτικη ραστώνη του τουριστικού θέρετρου. Ο Γιάννης κι η Κατερίνα καταφθάνουν σοκαρισμένοι για να αναγνωρίσουν το θύμα στο τοπικό νοσοκομείο. Μαζί αλλά και χωριστά, θα προσπαθήσουν να συνδέσουν κομμάτια του παζλ της ζωής που χάθηκε, ερχόμενοι αντιμέτωποι με μια σειρά από αναπάντεχες αποκαλύψεις. Και δεν είναι οι μόνοι. Στο απόκοσμο παραθαλάσσιο μπαρ της περιοχής, το Αρκάντια, η Κατερίνα θα συναντήσει μια αλλόκοτη συντροφιά από απροσδόκητους συνοδοιπόρους.
Το φως και οι λεπτές αποχρώσεις της καθημερινότητας της εργατικής τάξης στη Βομβάη εξετάζονται από κοντινή απόσταση και εξυμνούνται με ζεστασιά, ζωντάνια και ανθρωπιά από μια νεαρή Ινδή σκηνοθέτρια, η οποία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών για το συναρπαστικό ντεμπούτο της στη μυθοπλασία. Εστιάζοντας σε δύο συγκατοίκους που δουλεύουν αμφότερες σε ένα νοσοκομείο της πόλης (η μία είναι προϊσταμένη, ενώ η άλλη είναι νέα νοσηλεύτρια) και σε μια συνάδελφό τους που μόλις βγήκε στη σύνταξη, η λεπταίσθητη αυτή ταινία στρέφεται σε πεζές στιγμές σύνδεσης και στενοχώριας, ελπίδας και ματαίωσης. Η πρώτη είναι παντρεμένη –από συνοικέσιο– με έναν άντρα που ζει στη μακρινή Γερμανία, αν και τη φλερτάρει ένας γιατρός από το περιβάλλον της. Η δεύτερη συνεχίζει να βγαίνει με έναν Μουσουλμάνο, αλλά πασχίζει να κρατήσει τη σχέση της μυστική από την οικογένειά της, που είναι Ινδουιστές. Όσο για την τρίτη, αυτή απειλείται ξαφνικά με έξωση από το διαμέρισμά της. Καθώς η κάμερα περιηγείται από το βουητό της μητρόπολης στη γαλήνη ενός παραθαλάσσιου θέρετρου, κάθε κάδρο ακτινοβολεί με έναν εκφραστικό, παράδοξα λυρικό νατουραλισμό, κάνοντας την ονειροπόληση εργαλείο αντίστασης και μεταμόρφωσης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, μια Σκοτζέζα, δέχεται να παντρευτεί με προξενιό έναν Nεοζηλανδό αγρότη. Mαζί με την νόθα κόρη της, φθάνουν στην απομακρυσμένη Nέα Zηλανδία και γνωρίζουν τον άνθρωπο με τον οποίο θα μοιραστούν το υπόλοιπο της ζωής τους. H Σκοτζέζα, μουγκή από μικρό παιδί, βρίσκει διέξοδο μόνο στη μουσική. Στους ήχους που η ίδια βγάζει από το πολυαγαπημένο της πιάνο, το μόνο αντικείμενο που έφερε μαζί της. Όταν η ζωή της με τον νέο της σύζυγο γίνεται ανυπόφορη, κάνει μια συμφωνία, σχετικά με το πιάνο, μ' έναν γείτονα, ο οποίος είναι λευκός, αλλά ζει σαν μαορί.
Η Νίνα είναι εξειδικευμένη μαιευτήρας σε κλινική της ανατολικής Γεωργίας, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατηγορία του ιατρικού λάθους μετά από έναν δύσκολο τοκετό και τον θάνατο του βρέφους. Καθώς είναι γνωστό ότι η Νίνα παρέχει αντισυλληπτικά χάπια στα κρυφά, όπως και ότι πραγματοποιεί παράνομες εκτρώσεις σε γυναίκες της τριγύρω επαρχίας, ο συντετριμμένος πατέρας του μωρού απαιτεί τη διεξαγωγή ειδικής έρευνας, υποπτευόμενος ότι ο θάνατος του παιδιού δεν ήταν τελικά τυχαίος. Η έρευνα που ακολουθεί, απειλεί να καταστρέψει επαγγελματικά τη Νίνα - το μόνο που φαίνεται να δίνει νόημα στη ζωή της.
Υποδεχόμαστε το αδιαφιλονίκητο οσκαρικό φαβορί (The Brutalist), ένα χαμηλόφωνο δράμα από το Χονγκ Κονγκ (Όλα θα πάνε καλά), δύο σπουδαία αφιερώματα από την Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης (Ντέιβιντ Λιντς και Γιώργος Καρυπίδης), καθώς και το κυριακάτικο ραντεβού με την ενότητα Kids Love Cinema.
Τα πόστερ του 27ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (6-16/3/2025), που αποτυπώνουν ένα ταξίδι στο ελληνικό τοπίο αλλά και στο μέλλον, σε πόλεις παράδοξες και φανταστικές –ουτοπικές ή δυστοπικές–, υπογράφει ο ζωγράφος Δημήτρης Αναστασίου.
H Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης αποτίει φόρο τιμής στον πολυγραφότατο και πολυσχιδή Γιώργο Καρυπίδη (1946-2019), προβάλλοντας τέσσερις μεγάλου μήκους ταινίες του, για πρώτη φορά σε ψηφιοποιημένες κόπιες, καθώς και μία μικρού μήκους, στο πλαίσιο ενός διήμερου αφιερώματος (Σταύρος Τορνές, 8-9 Φεβρουαρίου).
